Commentaar bij de spreuk van Bond zonder Naam voor de maand september 2022
Soms sta je te zingen, zomaar bij de bushalte, en krijg je een warm compliment om je vrolijkheid of zachte stem. Je hebt misschien voor een gezellig ontbijt gezorgd en iedereen voelde zich welkom. Bij het afscheid danken ze je voor de gastvrijheid en generositeit. Of weet je nog, die ene begrafenis waar jij degene was die moeiteloos woorden van troost bij elkaar schreef én voorlas. Dat je dat kan, dat is zo bijzonder, en in de juiste bewoordingen, zeiden ze. Of op het werk waar jij degene bent die niet opgeeft en zo graag en goed een project tot in de puntjes afwerkt. Knap!
Prijs je gelukkig dat nu en dan iemand dat stille talent in jou herkent.
Want vaak doe je gewoon wat je graag doet. Woorden vloeien uit je pen. Zingen is een gewoonte. Je bent een rots waar anderen op mogen bouwen. Lief zijn voor mensen gaat vanzelf.
Nooit gedacht dat dat speciaal zou zijn of een talent? Typisch voor een talent is dat je het makkelijker bij een ander dan bij jezelf herkent.
