Advent doet dromen. Liefde en nabijheid blijven een groot verlangen van de mens. We hopen op een wereld waarin mensen in vrede samenleven. In het Bijbelboek van de profeet Jesaja lezen we er prachtige visioenen over. Met Kerstmis proberen we die droom zelf een tijdje waar te maken: we organiseren solidariteitsacties, we scheppen gezelligheid rond licht en groen en nodigen familie en vrienden uit voor het feest. De dagen stemmen ons een beetje vredevoller, zachter en milder dan anders.
Romantiek mag er zijn, maar niet te veel. De realiteit is immers weerbarstiger dan de droom … Hoe kan het anders, onze gedachten gaan dit jaar uit naar het land waar Jezus is geboren, waar er alles behalve vrede is. In het land waar Jezus de weerloze liefde heeft laten triomferen, zijn nu ‘oog om oog, tand om tand’ en de wraak aan de macht. Het doel heiligt alle middelen. Ook nu is Jezus niet welkom in Bethlehem. Dit jaar geven ze Hem een hoop stenen om tussen geboren te worden.
Vrede lijkt verder dan ooit, ginder en elders, en overal ervaren we hoe moeilijk het kan zijn in liefde samen te leven. Liefde is nooit af. Ze blijft een opdracht, ons leven lang.
Maar ze is mogelijk. Al hebben we feiten uit het verleden tegen, het is op de eerste plaats de roeping van de Kerkgemeenschap de liefde zichtbaar en tastbaar te maken, om een plaats te zijn waar mensen zich thuis voelen. Met de grondtoon ‘Verbondenheid’ willen we werken aan gemeenschapsvorming. Het is de beste manier om van de liefde te getuigen en een welkome thuis te bieden. Als Kerk beseffen we evenwel dat liefde van verder komt dan onszelf. Wat waarachtige liefde is, dat weten we niet uit onszelf. Daarom zoekt ze een Stem te horen en zijn wegen te volgen.
De zoekende mens is godzijdank niet aan zijn lot overgelaten: in de stille nacht is het Woord mens geworden. Hij heeft gesproken. Even weerloos als een kind spreekt Hij nog altijd voort. Het is voorzeker een woord dat uitnodigt tot vertrouwen, hoop en liefde. Het is een Woord dat wil beluisterd worden om goed te horen wat het zeggen wil in de concrete realiteit van alledag. In de stilte en in de nacht wordt het vaak het best gehoord en begrepen. Het is dat wat we in de Kerk méér willen doen: luisteren naar het Woord dat ook in deze tijd met zijn vele vragen en uitdagingen tot ons gesproken wordt. In een synodale Kerk waar we samen op weg gaan, lukt dit allicht beter. Mochten er velen mee op weg gaan en de moed hebben te leven naar het Woord dat we hebben gehoord.
Het Woord dat er al was in het begin, hoopt alvast opnieuw geboren te mogen worden en vreugde en vrede te kunnen brengen aan alle mensen!
Zalig Kerstmis en vreugde en vrede in het nieuwe jaar, ook namens pastoor Edouard, diaken Danny, zuster Rita, Gerda, Rita, Luc en Joseph die samen het team vormen van onze Pastorale Eenheid Sint-Augustinus Beernem-Ruiselede-Wingene!
Genegen groeten,
Pastoor Bart Malfait
