Van 26 tot en met 29 september was paus Franciscus te gast in ons land, naar aanleiding van 600 jaar Katholieke Universiteit in Leuven. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om er een ruimer pastoraal bezoek van te maken. Diaken Danny was er bij op zaterdag en priester Bart zowel op zaterdag als op zondag. Ze doen hun relaas.
De paus wou met de pastoraal verantwoordelijken in gesprek gaan over de uitdagingen en perspectieven van de Kerk in België. Op zaterdag 28 september in de voormiddag was hij zo te gast in de basiliek van Koekelberg. Aangezien wij ons al heel vroeg dienden aan te melden bij de basiliek, verbleven we al sinds vrijdagavond in de omgeving van Koekelberg met enkele collega’s priesters en diakens.
Om 7.30 uur gingen de poorten van de basiliek open met grondige controles en nazicht van tickets en identiteit. Niets werd aan het toeval overgelaten. Ook rondom de basiliek werden draconische veiligheidsmaateregelen genomen. Zodra binnen, mochten we onze plaats uitzoeken en konden we genieten van een prachtig versierde kerkruimte en werd ruim een uur vooraf een zangstonde gehouden.
Op grote schermen zagen de ongeveer 3.000 aanwezigen iets voor 10 uur paus Franciscus aankomen op het plein voor de basiliek, waar hij buiten toegejuicht werd door een grote menigte. Aan de ingang was er de ontvangst (door kinderen) met bloemen in aanwezigheid van aartsbisschop Luc Terlinden. Daarna werd de paus (in rolstoel) binnengereden via de middengang onder feestelijk klinkende orgel- en trompetklanken. Samenzang versterkte het gemeenschapsgevoel bij aankomst van de kerkvorst.
Ik had het geluk om paus Franciscus de hand te kunnen schudden. De samenkomst was een combinatie van mensen (uit diverse pastorale velden) die een vraag stelden aan de paus en een ruim wederantwoord van hem. Tussenin gekende liederen in de twee landstalen en regelmatig klonk oorverdovend applaus. Op het einde van de bijeenkomst, rond 11.15 uur, nam paus Franciscus nog de tijd voor het begroeten van enkele aanwezigen waaronder kinderen, zwangere vrouwen, mensen met een handicap en vele andere aanwezigen. Ook hier hadden wij de gelegenheid om de paus te vragen onze meegebrachte persoonlijke zaken te zegenen en hem verder te bedanken voor zijn bemoedigende woorden. Tegen de middag verlieten vele priesters, diakens, zusters, parochieassistenten, pastorale werkers en vele andere pastoraal verantwoordelijken met enthousiasme de basiliek van Koekelberg om met goede moed de toevertrouwde taken verder te zetten.
Diaken Danny
Op tv hadden we kunnen zien dat de paus donderdagavond in slechte weersomstandigheden was aangekomen. De Kerk maakt eveneens moeilijke tijden door … Bij zijn aankomst aan de basiliek in Koekelberg stond de regenboog tegen een nog grijze hemel. Zondagmorgen scheen de zon aan een blauwe hemel. Het leek wel een teken bij het logo van het pausbezoek ‘Hoopvol onderweg’. Het zonnige weer was een gelukstreffer voor wat het hoogtepunt van het pausbezoek zou worden: de eucharistieviering in een volgelopen Koning Boudewijnstadion in Brussel.
Het stadion bruiste van leven met zoveel gelovige mensen samen: mensen van alle leeftijden van heinde en verre zwaaiend met vlaggetjes, kinderen in gele T-shirt op de groene grasvlakte met de wereldbol in het midden, een koor van jonge studenten die zongen …
De spanning liep op toen de paus met zijn kleine witte Fiat het stadion naderde. Hij stapte over naar de pausmobiel en deed een rondje in het stadion glimlachend en wuivend met aartsbisschop Luc Terlinden aan zijn zij. Paus Franciscus werd enthousiast onthaald door de menigte.
De feestelijke eucharistieviering werd aandachtig en intens gevolgd door de aanwezigen en door vele mensen thuis via tv of op sociale media. Het was een sterk moment van verbondenheid en getuigenis! Openheid, verbondenheid en getuigenis waren de drie kernwoorden die paus Franciscus in zijn homilie uitdiepte. In het begin van de viering werd de karmelietes Anna van Jezus (1545-1621) zalig verklaard, maar tijdens het dankwoord van Franciscus op het einde van de viering werden we allen verrast door zijn aankondiging ook het proces voor de zaligverklaring van koning Boudewijn in gang te zullen zetten. Bijzonder was dat, in aanwezigheid van de koninklijke familie en in het stadion naar de koning genoemd.
De paus verliet zijn witte zetel en ging in zijn rolwagen zitten. Hij werd nog even in het midden van het podium geplaatst en deed met zijn beide handen gevouwen een bemoedigend gebaar naar de toeschouwers. Ondanks zijn lichamelijke beperkingen hadden we allen weerom een sterke man gezien die in woorden en gebaren ons heeft geholpen om verder ‘Hoopvol onderweg’ te gaan. Tevreden keerde ook ik huiswaarts, dankbaar deze unieke belevenis te hebben mogen meemaken!
Priester Bart
