Bij het begin van de veertigdagentijd mocht ik u allen meenemen in een artikel met als titel “aan de lijn … klaar? … start!”. Vandaag, nu deze sterke periode afgelopen is, mag ik u opnieuw onderhouden met een wens: “tot ziens … paasmensen!”.
“Morning has broken …”
Na de uitbundige klokken van Palmzondag, en de uitnodigende klokken van Witte Donderdag, na de droevig - lamgelegde klokken van Goede Vrijdag en de verstilde klokken van 'Stille' Zaterdag, klonken de klokken op Paasmorgen bijzonder feestelijk. En het koor zong over ‘Leven’ en ‘Verrijzen’, over de 'steen' die was weggerold …
Misschien kan ik u vandaag het lied “Morning has broken” (Cat Stevens) aanbevelen om in deze paastijd af en toe eens online te beluisteren … “dit is een morgen als ooit de eerste” … een loflied op de schepping, de natuur, de nieuwe dag, het leven!
Gelovigen – ook wij – kunnen sterk van elkaar verschillen en kunnen er heel uiteenlopende opvattingen op na houden. Ze kunnen zich voor verschillende projecten engageren, maar ten diepste zijn ze met elkaar verbonden in het geloof dat Jezus leeft, dat Hij de dood overwonnen heeft en dat wij met Hem zullen leven! Dat is precies het eigene van Pasen, de kern van ons christelijk geloof! We hoeven als christenen niet bang of kleurloos te zijn! Ons geloof is onze kracht en onze fierheid! Het is de leidraad doorheen het leven!
Het paasfeest is welgekomen !
Onze tijd zit niet mee. Vaak moeten wij als christenen tegen stroom oproeien. Het doet soms pijn hoe het heiligste van ons geloof wordt belachelijk gemaakt of miskend. Met christen te zijn, gooi je geen hoge ogen in de media of in het maatschappelijk leven. Integendeel: christen-zijn vraagt vandaag een extra portie verdraagzaamheid en geduld. Maatschappelijke ontwikkelingen maken het moeilijk om te leven volgens het Evangelie. Het feest van Pasen is daarom welgekomen! Het brengt ons terug naar de kern, naar het vaste fundament van het geloof: de Verrezen Jezus. Wij mogen al eens twijfelen of wankelen (hoe zou het ook anders): Hij houdt ons bijeen!
Zware stenen …
Ons geloof is steeds een geloof ‘middenin’ het leven: het is vertrouwen middenin beproeving, troost middenin verdriet, vreugde middenin onzekerheid, verbondenheid middenin eenzaamheid.
De steen die moet worden weg gewenteld, ligt middenin elk mensenleven: op de wereld, op de Kerk, op ons eigen hart! Er ligt inderdaad een zware steen op de wereld. De steen van zovele oorlogen en onrechtvaardigheden drukt zwaar op onze tijd. Er ligt ook een zware steen op onze Kerk. Soms is zij niet gericht op het leven. Na-ijver, ondankbaarheid en eigenbelang brengen kerkmensen in een doodlopend straatje. En er ligt een zware steen op ons eigen hart. De steen van onze onmacht, van onze eigen zwakheid die onze goede bedoelingen verlamt … Tot slot is er een steen die we allemaal kennen, de steen van het verlies – in welke betekenis dan ook: onze ouders, onze man, onze vrouw, één van onze kinderen of kleinkinderen, een vriend of een vriendin, iemand die ons nauw aan het hart lag. Er is geen echt, vol geluk, zolang de dood daar staat als het brutale eindpunt.
Dit is de steen die ook deze was van Maria Magdalena wanneer ze naar het graf van Jezus ging: de steen die op haar hart bleef liggen.
Paasmensen worden!
Diep in ons leeft het verlangen en de vraag: "Wie zal voor ons die steen wegrollen?" Het antwoord kregen wij op Paasmorgen: alleen de liefde heeft zoveel kracht !
God zendt ons altijd opnieuw weg van het graf en de dood. Hij vraagt ons juist de andere richting te kiezen; naar de plaats waar de levende mensen van nu wonen, opdat wij daar onze verantwoordelijkheid zouden opnemen! In eenheid met alle geloofsgenoten over de wereld, geleid door onze paus en gesterkt door de Geest van heiligheid.
Wat wij vieren in deze Paastijd, is nog maar het begin, de prille aanvang van wat we geloven en hopen. God leidt ons soms op zo’n manier dat wij de weg pas zien wanneer we het doel reeds lang bereikt hebben. In Jezus’ leven, dood en verrijzenis ontwaren wij immers een glinsterend spoor waarin wij zelf mogen treden. Zo kan Gods droom opnieuw werkelijkheid worden in deze tijd!
Tot ziens dus, ‘paasmensen’, in die gezamenlijke opdracht: te werken aan een leven van liefde, vreugde en vrede; een leven van geven en ontvangen, een leven van openheid voor God en elkaar, een eeuwig leven!
Het team van de pastorale eenheid wenst u allen verder - in dit gezamenlijk geloof en als pelgrims van hoop – een vreugdevolle, een gelukkige, een zalige Paastijd toe!
