Zondag 19 januari was het evangelie dat van de bruiloft van Kana, door velen van ons goed gekend. Het is één van de mirakelevangelies en als hedendaagse mensen met ons nuchter verstand hebben we soms moeite om die mirakelverhalen te duiden. In zijn homilie wist diaken Danny ons op weg te helpen. De homilie werd door vele aanwezigen gewaardeerd. Daarom mochten we ze publiceren.
Wanneer wij iets te vieren hebben, een jubileum, een belangrijke verjaardag, een bruiloft, dan overleggen we soms lang vooraf wannéér het feest zal doorgaan en wie we nu wél, en wie we niét zullen uitnodigen. De cultuur en de tijd waarin de bruiloft van Kana werd gevierd, is een heel àndere: zo’n feest duurde daar 7 dagen en uitnodigingen werden er niet gestuurd, want iedereen was welkom.
En zo kwam het waarschijnlijk dat Jezus daar óók was met zijn leerlingen. Maar als iedereen welkom is en mag meedoen, is het ook niet te verwonderen dat de wijn opraakt. Ook hier in dit Evangelieverhaal waar Jezus te gast is. Er is alleen nog maar water om te drinken. Feesten staat normaal voor vreugde, gezelligheid, verbondenheid. Maar dit feest dreigt te “verwateren”. Water is onmisbaar – levensnoodzakelijk – maar er is kraak noch smaak aan. Water is onmisbaar, maar echt lekker wordt het nooit.
Zo is het ook met het echte léven. Het leven is niét altijd een feest. Ook ons leven niet! Wetten, normen, afspraken, verzekeringen, bankzaken, .ook die zijn lévensnoodzakelijk! Maar ‘leuk’ worden ze nooit.
Poetsen, bedden opmaken, ramen lappen, de was doen, allemaal nódig, maar niet echt plezierig..En vreugde die brutaal kan omslaan in droefheid. Of gezelligheid die dreigt verveling te worden. Of verbondenheid die uit elkaar valt.
In het Evangelie hoorden wij dat Jezus het “verwaterde leven” kan veranderen tot “feestelijke wijn”. Waar wij in een doodlopend straatje zitten, kan Jezus ons nieuwe wegen openen, Waar wij dreigen te verzanden in uitzichtloosheid, kan Jezus nieuwe toekomst bieden! Jezus lijkt in het Evangelieverhaal tot ons te zeggen: “Mensen, blijf met je leven niet te veel steken in de voorwaardensfeer, in bankzaken, in poetsen en ramen lappen, een huis bouwen en afstoffen. Het zou kunnen zijn, dat het échte leven je passeert zonder dat je ervan genoten hebt en het betekenis heeft gekregen”.Het échte leven speelt zich af, waar mensen elkaar koesteren, leven schenken.
Als mensen trouwen willen ze van dat échte leven horen, willen ze: vreugde, plezier, vrije tijd, genieten van de natuur, gezondheid, liefde, tederheid…Welnu, de bruiloft – het huwelijksfeest – is een soort voorproefje: ‘Zó willen we graag, dat het worden zal’. Dat zijn dan die “goéde dagen” waarover wij het hebben in de huwelijksbeloften.
Maar wij wéten allemààl dat er ook “kwade dagen”, gewone dagen, zullen komen.
En dan is het goed, op die gewone, grijze, regenachtige dagen, ‘waterdagen’, je te realiseren, dat het in het échte leven om iets ànders gaat. Dat het WATER ook vandaag WIJN kan worden.
Dàt is het wat Jezus heeft voorgetoond: water omgebogen in feestelijke wijn. Hij heeft ons getoond hoe we elkaar nabij kunnen zijn om van "kwade dagen" weer naar “goede dagen" te gaan. Wat in Kana gebeurt, leert ons dat Jezus niét aan zichzelf dacht, maar aan de “anderen”, opdat iederéén in vreugde kon zijn!
Hij die op de bruiloft van Kana liet zien dat Hij het leven tot een feest wilde maken, Jezus van Nazareth, Hij heeft ons allemààl nodig - ieder met zijn of haar gaven en talenten - om dat ook VANDAAG werkelijkheid te laten worden!
- Zo is het eenieders taak om - in plaats van smakeloos water –
vreugdevolle wijn te schenken!
- Zo is het eenieders taak om - als bruidspaar of als bruiloftsgasten:
anderen nabij te zijn in goéde, maar ook in kwàde dagen!
- Zo is het eenieders taak: om elkaars leven niet te laten 'verwàteren',
maar tot een sprankelend (bruilofts)feest te maken!
Het feest is niét voorbij! We leven nog altijd van wat Jezus ons aanreikt. Omdat we ook vandààg - hier en nu - geloven en volbrengen wat Maria eens zei: doe maar wat Hij zeggen zal".
Diaken Danny Vandenbroucke.
18-19 januari 2025
