Eén parochieblad voor één parochie
Wie geabonneerd is op ons parochieblad, ontvangt het op 1 juni op het eerste zicht ‘gewoon’, zoals elke week. Bij nader toezien zal de lezer doorhebben dat er toch wel een verandering heeft plaatsgevonden. Je hebt niet meer de editie in de hand van de polders, van Beveren, van Melsele, van Haasdonk of van Zwijndrecht. Deze vijf edities hebben immers de handen in elkaar geslagen en vormen nu de enige editie van onze Parochie in Beveren-Zwijndrecht.
Waarom die ‘plotse’ verandering?
Was dat nu echt nodig? Alweer een stap in het verdwijnen van ‘mijn’ parochie? Een woordje duiding aub! Graag. In 2016 ‘verdween’ het dekenaat Beveren-Zwijndrecht. Of werd het een ‘gewone’ parochie, als onderdeel van het dekenaat Sint-Niklaas. Een herstructurering, door het bisdom Gent, van het parochielandschap. Om de crisis in de parochies aan te pakken, om nieuw leven te blazen in de parochies door de handen in elkaar te slaan. Vanuit het inzicht dat we per kerkplek al een tijdje niet meer in staat zijn om te voorzien wat nodig is. Samen sterker, zeker weten. Een herstructurering uit noodzaak, maar tegelijk een kans om een nieuwe geest te laten waaien. Makkelijker gezegd dan gedaan, juist. Spontaan veranderen we niet graag, kijken we niet graag over het muurtje. Toch is de beweging niet te stoppen. En het klopt dat ze in een stroomversnelling komt als het water aan de lippen komt, als de nood hoger wordt, als het aantal priesters en medewerkers veroudert, vermindert. We willen ons leren vasthouden aan elkaar, we willen efficiënter werken. Om de kleinere groep medewerkers te sparen, om meer tijd te hebben voor échte pastoraal. Daarom één parochiekas, één overkoepelende administratie. Daarom de herschikking van onze zondagsvieringen. Daarom ook voortaan één parochieblad, één website. Met nog steeds meerdere kerkplekken. Met nog steeds de eigenheid van de lokale gemeenschappen. Maar één voor één hebben ze elkaar broodnodig om te overleven. Apart verder doen is geen optie meer, heeft geen toekomst. We slaan de handen in elkaar net omdat we toekomst willen schrijven.
Toekomst schrijven
Net zoals er in de huidige parochies echt wel aan crisismanagement gedaan wordt, werft de uitgever van het parochieblad, ‘Halewijn’, in deze tijd een crisismanager aan. De tijd dat ‘iedereen’ een abonnement had op het parochieblad, ligt al ver achter ons. Onze parochie, met z’n 70.000 inwoners, heeft zo’n 1500 abonnees. Stel dat er gemiddeld twee personen in hetzelfde huis wonen van onze abonnees, dan heeft amper 2 % van de bevolking een abonnement. Neen, we willen de pessimist niet uithangen, maar dit inzicht moet ons wél met de voetjes op de grond houden. We zijn (al een hele tijd) een minderheid. Het parochieblad is aan het verdwijnen. Erg? Lastig voor wie het draagt en schrijft, en voor wie in Halewijn werkt. Te relativeren als je weet dat er andere kanalen zijn om de Blijde Boodschap te verspreiden én als je de minderheidspositie van het christendom in onze streken aanvaardt. Ondanks de crisis, vinden we 1500 abonnees nog de moeite om in onze pen te kruipen langs een parochieblad. Vandaag spreken we dus plechtig het voornemen uit om langs het kanaal van het parochieblad nog toekomst te schrijven. Want dat wil een parochieblad bereiken: levenskansen geven aan de Blijde Boodschap van Jezus Christus. Niet door de sensatie of de verdeeldheid op te zoeken. Wél door lief en leed te delen, creatief te zoeken hoe we vandaag christen kunnen zijn. Als Vlaamse kerk, langs de meeste bladzijden van het parochieblad. En als parochiegemeenschap, langs de vier voorbehouden bladzijden. Met nieuws uit de verenigingen dat ook nieuwswaarde heeft voor de niet-leden, met vermelding van alle liturgische diensten, met wekelijks een boeiend hoofdartikel. Gedragen door een mooie schare vrijwilligers én parochieassistente Lucia Buys. Bedankt om dit mogelijk te maken, goede medewerkers. Dank ook aan de vele vrijwilligers die nu hun engagement voor het parochieblad stopzetten omwille van de fusie én omwille van het feit dat Halewijn het abonnementenbeheer overneemt. Zonder jullie trouwe inzet van de voorbije jaren stonden we niet waar we nu staan. Chapeau!
Nog meer toekomst … op vrijdagavond
Zou het de kunst zijn om toe te geven dat we in crisis verkeren én het tegelijk niet opgeven als parochie? Vele ouderen zeggen terecht: de toekomst is aan de jeugd. Het is waar! Terwijl we dit schrijven, zijn de eerste communies volop bezig. Onze kerkgebouwen vol met jonge gezinnen. Kinderen die zingen uit volle borst. Leerkrachten die het beste van zichzelf geven. Blijde Boodschap vertaald naar kinderen van vandaag. Je voelt, je proeft Gods Geest waaien in die vieringen. Het smaakt naar meer en doet hopen en dromen. Van meer contact met jonge gezinnen. Je weet wellicht al waarover we het hebben. In één van onze kerkgebouwen willen we het proberen, vanaf de herfst. In de Sint-Jan-Evangelistkerk te Beveren. Zeer regelmatig, op vrijdagavond. Jonge gezinnen zullen we uitnodigen. Iedereen is welkom, maar vooral de gezinnen die zelf bij ons aankloppen voor een doopsel, eerste communie, vormsel, huwelijk zullen we uitnodigen. Om met mondjesmaat wat catechese aan te bieden. Om ‘wild creatief’ te vieren. Wees gerust, met het evangelie in de hand. Maar verder niet gebonden aan regeltjes. Zingend vooral. En nadien elkaar ontmoeten bij een glas. Jawel, grote plannen. Ondergetekende zal er zelf altijd bij aanwezig zijn, en de zaak trekken. Samen met de nieuwe (bijkomende) parochieassistente Ruth Rogiers. Met hopelijk nog veel meer volk. Met jonge gezinnen die eventjes mee aan de kar willen trekken. Met muzikanten die zich vrijwillig willen inzetten om de vieringen klank te geven. Maar we kennen je nog niet. Kom uit je schelp als je je wil inzetten. Maak dit initiatief mee mogelijk door een beetje je vrije tijd aan de parochie te schenken. Of ben je eerder de vrijwilliger om de inhoud mee uit te werken, het onthaal te verzorgen, pinten te tappen? Laat het ons horen.
