Ontstaan
Het parochiaal zangkoor is een Vrasense vereniging opgericht in 1969 onder impuls van Cesar Van Remoortel (organist) en Carl Vos (dirigent). Het koor telt momenteel 15 leden waarvan Juliette Vernimmen het langst actief deelneemt (sedert 1977). Het koor kende verschillende dirigenten. De laatste 35 jaar stond het koor onder leiding van Valère Van Walle, bijgestaan door Cecile Van Wauwe. Onder Valère kende het koor een opmars en bracht het enkele succesvolle concerten. Cecile heeft van hem “hare stiel” geleerd en nam in 2009 het koor volledig over. Vanaf dan werd de focus gelegd op de kerkelijke diensten: eucharistievieringen op zondag, uitvaarten en hoogdagen. Zij werd hierin bijgestaan door Christine Truyens die het orgel bespeelde.
Bezieler pastoor Daniël
In de beschreven periode werkte het koor samen met twee pastoors, Karel Goossens (1987 – 1993) en Daniël Vande Velde (1993 – 2022). Pastoor Daniël werkte 29 jaar met het koor samen. Hij was hun bezieler en goede vriend. Tot hij op 17 juli 2022 door een tragisch ongeluk om het leven kwam. Waardoor Vrasene plots geen zondagsviering meer had. Dit betekende voor het koor een hele ommekeer. Niet meer elke zondag op post in hun vertrouwde kerk. Het deed pijn maar het kon niet anders. Het koor hield stand en verzorgde nog steeds uitvaarten en af en toe een andere kerkelijke dienst.
Afscheid
Op vrijdagnamiddag 1 november, op Allerheiligen, zong het koor voor de laatste keer. Cecile gaf toe dat het niet gemakkelijk is om afscheid te nemen van iets dat zo’n belangrijk deel van haar leven is geweest: ‘Een koor is meer dan alleen een groep mensen die samen zingen; het is een gemeenschap, een plek waar je samenkomt en muziek, vreugde, en soms zelfs verdriet deelt met elkaar.’
Dank
Bedankt Cecile. Het is door jouw leiding, geduld en muzikaliteit dat de koorleden geinspireerd waren om het beste van zichzelf naar boven te halen. Dank aan alle koorleden: jullie waren het hart en de ziel van dit koor. De vele uren die jullie samen doorbrachten, de momenten van hard werken en ook de momenten van ontspanning, heeft jullie verbonden. Tot slot, zoals het gezegde spreekt: "Wie zingt, bidt dubbel." De muziek is een gebed dat nooit stopt.
Ruth Rogiers, parochie-assistente, mede in naam van pastoor Patrick
(een groot deel van het artikel werd aangebracht door dirigente Cecile)
