DEINZE TROOSTGEMEENTE : DE PAROCHIE DOET MEE !!
Wie een beetje met de parochiewerking vertrouwd is, weet dat de zorg voor de mens, vooral voor de mens in nood, een prioriteit is. De mens in nood is een ruim begrip. Daarbij denken we onder andere aan mensen die in armoede moeten leven en aan mensen die hulpbehoevend of ziek zijn. Maar we vergeten ook niet de mensen die in diep verdriet zitten door verlies van een geliefde of een ander groot verlies. Dan wil je hen troosten. Maar waarin vinden ze troost? Er is geen eenduidig antwoord. Iedereen verwerkt verlies op zijn eigen manier.
Toen enkele maanden geleden in de krant een oproep verscheen naar persoonlijke initiatieven om van Deinze een troostgemeente te maken, wilden we als parochie daarin zeker niet achterblijven.
Op donderdag 30 oktober om 19u30 start onze laatste activiteit in dit kader. De denkgroep ‘Samenleving en Kerk’ is al een begrip in onze parochie. Vier maal per jaar wordt een prangend sociaal thema onder de loep genomen en deze keer gaat het over ‘Rouw en troost’. Ria Vercamer, deskundige in de rouwzorg, introduceert het thema vanuit eigen ervaring. Daarna wisselen we ideeën uit in groepen en kunnen we ook vragen stellen. De deelname aan deze avond in het Martinuscentrum (Kortrijksesteenweg 86 Deinze) is gratis maar we vragen wel om in te schrijven.
Ter aanvulling nog dit :
IN HET KADER VAN REVEIL MET DIT JAAR DE STAD DEINZE ALS TROOSTGEMEENTE
in de St.-Amanduskerk te Zeveren 2 activiteiten:
Harpconcert op zaterdag 1 november van 17.00 tot 18.00 u.
Fototentoonstelling op zondag 2 november van 14.00 tot 17.00 u.
TERUGBLIK OP DE TROOSTWANDELING VAN ZONDAG 12 OKTOBER
Dit was een organisatie van de H. Maria Magdalenaparochie en Ferm Deinze centrum. Een eerste keer is altijd een beetje afwachten. Ondanks de voorspelling van bewolkt weer heeft de zon ons de hele tijd vergezeld. Dat op zichzelf creëerde al een aangename sfeer. De deelnemers waren duidelijk gemotiveerd om er een zinvolle tocht van te maken. Op de verschillende stopplaatsen lieten we ons inspireren door tekst en muziek en onderweg waren we voor elkaar een luisterend oor. We deelden met elkaar waarin we troost ervaren hadden. Ieder voor zich noteerde een paar korte ideeën op een kaartje dat op het einde in Bachte Grot een plaats kreeg op het bord. Die ideeën deelden we dan in groep en sloten dan onze wandeling af met een koffie of frisdrank.
Hier lijsten we even op wat ons troost bracht.
- Mijn huis is nog altijd hun thuis.
- Een onverwacht bezoek op zondagnamiddag
- Iemand die echt naar je luistert. Iemand van wie je voelt dat hij/zij echt probeert mee te leven.
- Steun van een goede vriendin.
- Sinds de ziekteperiode tot nu – na het afscheid – een luisterend oor – een bemoedigend woord. Hoe belangrijk is een luisterend oor!
- In gelijk welke situatie, hoe troosteloos ze ook kan lijken, schuilt kiemkracht. Trouwe nabijheid en samenhorigheid doen die kiemkracht groeien.
- Het optimisme ondanks beproevingen – troost in de situatie want het kan nog slechter.
- Het gezin. We hebben nog geluk om troost te bieden in plaats van te krijgen. Veel luisteren.
- We hebben een boodschap meegegeven aan onze kinderen.
- Begripvol in moeilijke situaties en eerbied met het omgaan ervan, wat niet altijd evident is.
- Een welgemeende warme knuffel.
- Een schouderklop – een lachend gezicht.
- Appreciatie van de andere voor wat je gedaan hebt.
- “Het leven aanvaarden waarin we ons nu bevinden”, deze uitspraak bracht me troost. Iedereen heeft zijn verhaal, dat schenkt vertrouwen en verbondenheid.
- Het kan altijd alle kanten opdraaien. Vertrouwen hebben.
- Wat je samen deed, verder doen. Een doel hebben, zorgen voor …
- De natuur – werken in de tuin en een praatje maken met voorbijgangers.
- Een ontslag leidde tot pijn, onzekerheid en twijfel over mijn eigen kunnen. De kans om te starten met een werk in steun aan mensen in nood was een troostende ervaring, deed me relativeren. Troost of nood aan troost kan in de loop van ons kwetsbare leven heel veel gedaanten aannemen, we moeten attent zijn voor elkaar.
- Enkele deelnemers vermeldden dat geloof en regelmatig gebed hen troost bracht.
- Deze namiddag met de zon erbij was een prachtige troostervaring. Het deed deugd te horen hoe andere mensen troost kunnen brengen en ook wij troost kunnen geven. Iedereen heeft een rugzak en iedereen heeft soms troost nodig. Laten we niet stil staan en oog hebben voor mensen die troost nodig hebben en proberen die ook te geven. Een zeer geslaagde namiddag. Proficiat aan de organisatoren.
Hieronder nog een paar foto's van deze troostwandeling :
