Geen jong volk meer
We trappen een open deur in als we schrijven dat er weinig of geen jong volk te zien is in onze kerken. Jonge misdienaars, lectoren, zangers, … een zeldzaamheid. Natuurlijk doet dat pijn als je weet uit welke bloeiende tijden we komen (in de veronderstelling dat ‘we’ geen jonge lezers zijn). Natuurlijk zouden we het liever anders zien. Pas op, door ons te focussen op het jong volk, dat er niet meer is, vergeten we dat het oud(er) volk er ook al een hele tijd niet meer is. Het enkel zien van een beetje oud(er) volk doet ons vergeten dat de allergrootste meerderheid van de ouderen ook niet meer komen. Reken maar eens uit. Grof geschat komen er per weekend in onze vieringen zo’n 500 kerkgangers. Dat is 0,7 % van de 70.000 inwoners op onze parochie. Je leest het goed: slechts 7 op 1000 inwoners komen op zondag naar de kerk. Akkoord met het besluit dat we ons niet enkel op het tekort aan jong volk moeten focussen?
Nog veel jong volk
Veel hangt natuurlijk ook af van de invalshoek. Als we enkel kijken naar de kerkgang op zondag, dan hebben we goede redenen om binnenkort ‘onze winkel’ te sluiten. Of minstens het gesprek aan te gaan over het aantal kerkgebouwen dat we nog nodig hebben. Maar deze discussie gaan we niet voeren in dit artikel. Hier willen we duidelijk stellen dat ons enkel focussen op de (deelname aan de) zondagsviering, hoe belangrijk die ook is, ons vlug in een depressie zal doen belanden. Christen zijn, kerkgemeenschap vormen is immers zoveel meer dan op zondag samenkomen. Alles wat buiten de zondagsviering gebeurt, ervoor en erna, is voor ons christen-zijn ook zeer belangrijk.
Enfin, we dwalen af, want de titel hierboven is ‘Nog veel jong volk’. Daarmee willen we zeggen dat er nog héél veel jong volk bij ons aanleunt en zelfs bij ons aanklopt. Aanleunen doen ze nog met duizenden langs de vele katholieke scholen en jeugdbewegingen in onze parochie. ‘Wat betekent dat ‘katholiek-zijn’ vandaag nog?’ zullen velen opwerpen. Opgelet met deze gevaarlijke opmerking. Het geloof kan niet zomaar gemeten of gewogen worden, het geloof wordt anders beleefd dan vroeger, én met een dergelijke opmerking verheffen we ons eigen geloof vaak boven dat van de ander. En vooral: wie die uitspraak doet, wandelt waarschijnlijk zelf nooit rond in scholen en jeugdbewegingen. Onbekend is en blijft onbemind!
Naast het ‘aanleunen’ is er het ‘aankloppen’ bij ons. Honderden gezinnen zijn minstens eventjes te gast bij ons omdat ze hun kindje willen laten dopen, voor de eerste communie en het vormsel van hun kind, of omdat ze zelf wilen trouwen voor de kerk. Uit traditie? Natuurlijk, maar wat is daar verkeerd aan? Wie in 2022 bij ons aanklopt, doet dat niet zomaar. Bij wie ons niet nodig heeft, is de schaamte om weg te blijven natuurlijk al lang verdwenen. Wie het vandaag in een parochie aandurft om de jonge gezinnen echt gastvrij te ontvangen en ermee op weg gaat, kan getuigen van zoveel welgemeend zoekend geloof. Er is dus nog veel jong volk dat aanleunt of aanklopt bij ons. We moeten ze niet gaan zoeken. Ze kloppen aan de deuren van de sacramenten die de Kerk voorziet.
Welkom op zondag
We blijven hopen, en als dat niet lukt is dat onze ontgoocheling, dat de jonge gezinnen ook op zondag in onze kerken te zien zijn. Maar de realiteit is: jonge gezinnen die spontaan deelnemen aan de zondagsviering zijn bij ons een zeer grote zeldzaamheid. Als ze uitgenodigd worden, komen ze wel langs. Maar dan begint het. Vieren we zoals we elke zondag vieren (teksten, liederen, …) dan vinden de meeste jonge gezinnen dit maar een vreemd en vervelend gedoe. Proberen we naar het niveau of de stijl van de gasten te verschuiven (wat dat dan ook is, want wij kennen dat niveau of die stijl niet; de gasten zelf misschien ook niet want ze zijn het niet gewoon om te komen) dan is er vlug frustratie bij de modale kerkganger én bij de voorganger over de té grote aanpassing én het vele voorbereidende werk. Wat willen we hiermee zeggen? Met jonge gezinnen vandaag eucharistie vieren op zondag is geen makkelijk, of misschien bijna een onmogelijk ‘huwelijk’. Dit is een vaststelling, geen oordeel. Misschien moeten we die weg dus verlaten?
Wat niet wil zeggen, integendeel, dat jonge gezinnen niet zeer welkom zijn op zondag. Laat daar geen misverstand over bestaan. Maar ze in grote groep occasioneel ‘droppen’ in onze vieringen is misschien niet meer het beste idee. En kan hen én ons een pak ontgoocheling en frustratie vermijden?
Nieuw: ‘Vrijdagavond’
We willen daarom nieuwe wegen zoeken om toch nog liturgie te vieren met onze jonge gezinnen. Zij zijn zo moedig om bij ons aan te kloppen, wij zijn het daarom aan hen ‘verplicht’ om inspanningen te doen om hen hartelijk te ontvangen en hen de kans te geven thuis te komen in de kerkgemeenschap, die hopelijk zelf ook zoekend wil zijn.
Enkele maanden geleden, in april, kondigden we het reeds aan op het parochiaal beraad welke weg we willen bewandelen. Vanaf eind september willen we om de veertien dagen (en van juni t.e.m. september maandelijks) op vrijdagavond samenkomen met jonge gezinnen in de Sint-Jan Evangelistkerk te Beveren. Om er een uurtje te vieren. Langs een gebedsdienst die stilstaat bij het komende zondagsevangelie. Geen omwegen dus: het evangelie dat twee dagen later wereldwijd beluisterd wordt, laten we weerklinken. We leggen het wat uit en kijken vooral hoe het ook voor de jonge gezinnen Blijde Boodschap kan zijn. Naast de duiding zullen we frisse liederen zingen, samen bidden, genieten van stiltemomenten, … Om daarna de tijd te nemen om elkaar te ontmoeten, zomaar, bij een drankje. In of rond de kerk.
We starten met de (ongeveer 300) gezinnen die een kandidaat-vormeling hebben. Met hen willen we ‘proefdraaien’. In de hoop vlug een versnelling hoger te schakelen en ook de gezinnen van de dopelingen en eerste communicanten én de trouwers van 2023 uit te nodigen. Zodat het daar in de Floralaan bruist van het jong volk dat eigentijds Kerk wil vormen. Als je voortaan hoort spreken over ‘Vrijdagavond’, dan weet je waarover we het hebben.
Dank en oproep
Dankjewel aan de kerkfabriek van Sint-Jan Evangelist, om dit project ‘Vrijdagavond’ mee mogelijk te maken. Zij zorgden reeds voor de internetverbinding, de beamer en het grote scherm. Dankjewel aan koster Martin Van Vossel om mee te dromen en de kerkdeuren wagenwijd open te zetten. Dankjewel aan parochie-assistente Ruth Rogiers om de trekker te willen zijn. Aan jou, lezer, vragen we om te supporteren. We zijn zoekend, dus helemaal niet overtuigd van ons gelijk of van het welslagen. Je steun kunnen we dus gebruiken. Bid je ook met ons mee? Dat de frisse Geest van God ons de kracht mag geven om vol te houden om vandaag Kerk te zijn in Beveren en Zwijndrecht. En wie de handen uit de mouwen wil steken om dit project te dragen kan een seintje geven aan Ruth: rogiers.ruth@gmail.com – tel. 0496 71 52 66.
Pastoor Patrick
