Het gevangenissysteem – wellicht noodzakelijk in deze niet perfecte wereld - in veel landen over de hele wereld staat, naast de vele oprechte bedoelingen van tijdelijk zorg dragen voor medemensen die fouten maakten, ook bekend om zijn vele gebreken en onrechtvaardigheden. Mensen worden vaak opgesloten in overvolle gevangenissen, waar ze worden blootgesteld aan geweld, misbruik en slechte levensomstandigheden. Deze omstandigheden leiden vaak tot een vicieuze cirkel van criminaliteit en recidive (herval), in plaats van te helpen bij de rehabilitatie (herstel) van gevangenen.
Bij een bezoek aan de gevangenis in Beveren enkele maanden geleden, kwam de kilte van het moderne gebouw in beton van op de parking mij tegemoet. Daardoor vermoedde ik een koude wereld achter de muren. Bij de twee gesprekken op cel ontdekte ik hoe klein zo’n cel is. Er staat slechts een klein bed en er is nauwelijks lichtinval en weinig zuurstof. De uitzichtloosheid en de onmacht overviel mij.
Als christenen geloven we dat elk individu waardigheid en respect verdient, ongeacht hun daden. Jezus leerde ons om lief te hebben en te vergeven, het is onze plicht als christen om de mens te zien door Gods ogen.
Het is een bekend gezegde dat de ogen de spiegel van de ziel zijn. Maar wat als we de gevangene zouden bekijken met Gods ogen? Wat zouden we zien? Wellicht zouden we een diep mededogen voelen voor de persoon die daar vastzit. God ziet niet alleen de daden die tot de gevangenschap hebben geleid, maar ook de diepere oorzaken en omstandigheden die hebben bijgedragen aan de keuzes die zijn gemaakt. Hij ziet de gebrokenheid en pijn die ten grondslag liggen aan de daden van de gevangene.
God zou ook de mogelijkheden en de waarde van de gevangene zien, ongeacht hun verleden, ongeacht de rugzak die ze meedragen, ongeacht de plek waar hun wiegje stond. Hij zou weten dat er hoop is voor verandering en genezing, en dat er altijd een weg is naar vergeving en een nieuw begin. Hij zou de gevangene zien als een geliefd kind, die altijd welkom is in Zijn armen.
Als we de gevangene zien met Gods ogen, zouden we misschien ook anders kijken naar het strafsysteem en de manier waarop we omgaan met criminaliteit. We zouden ons meer bewust worden van de behoefte aan herstel, in plaats van alleen maar straffen en vergelden.
Jezus zelf bracht tijd door met gevangenen en veroordeelden, en leerde ons om hen lief te hebben en te dienen zoals we dat zouden doen voor iedereen. In Matteüs 25,36 zegt Jezus: "Ik was gevangen en jullie bezochten mij." Dit herinnert ons eraan dat wanneer we gevangenen bezoeken en hen laten zien dat ze geliefd en waardevol zijn, we dit ook voor Jezus zelf doen.
Het is makkelijk om te oordelen en afstand te nemen van gevangenen, maar als christenen worden we opgeroepen om hen te zien zoals God hen ziet - als kostbare kinderen die zijn gevallen en hulp nodig hebben. Door hen lief te hebben en te steunen, kunnen we een verschil maken in hun leven en hen helpen om vergeving en genezing te vinden.
Het is onze christelijke identiteit om gevangenen graag te zien en hen te helpen hun weg te vinden naar een nieuw en beter leven. Laten we niet vergeten dat we allemaal onze fouten hebben die vergeving nodig hebben, en dat we allemaal de liefde van Christus kunnen delen met degenen die het het meest nodig hebben.
Het is onze plicht als christenen om op te komen voor de rechten en waardigheid van alle mensen, inclusief gevangenen. We moeten ons blijven verzetten tegen het onrecht in ons gevangenissysteem en streven naar een rechtvaardiger en menselijker systeem dat gebaseerd is op liefde, vergeving en hoop. Met Gods genade en liefde kunnen we een verschil maken in het leven van gevangenen en hen helpen om een nieuw begin te maken.
Wat aalmoezeniers Ciska en José deden en Hugo nog steeds doet samen met de vele mensen die binnen de muren van een gevangenis zijn tewerkgesteld is reeds luis in de pels zijn. De gevangene zien als een kind van God en elke dag opnieuw menselijkheid binnenbrengen in die muren van beton.
Zo heb ik – God zij dank – warmte ontdekt in dat koude, kille gebouw. Als dat geen boodschap van hoop is.
Warme groet
parochie-assistente Ruth
