Diaken Joris Van Huffel – van het drukke Gent-Centrum naar het mooie landelijke Hansbeke en omstreken …
Beste Joris, dankjewel voor de gastvrijheid en samen met ons in de H. Maria Magdalenaparochie in Deinze op weg te willen gaan en jou aan onze lezers wat voor te stellen, zodat wij jou wat beter leren kennen.
Je bent getrouwd met Mieke Delanghe.
Waar en wanneer werd je geboren en waar groeide je op? Stel jezelf gerust even kort voor.
Ik ben 60 jaar geleden geboren in Sint-Niklaas en heb twee oudere zussen die ondertussen stilaan naar de 70 gaan. Mijn ouders kwamen uit Serskamp en Lede, maar vader kreeg een leraarsopdracht in de Broederschool in Sint-Niklaas en dus werden wij Waaslanders.
We zijn in een kerkbetrokken en dienstbaar gezin opgegroeid. Vader Roger stond in de Sint-Niklase O.L.Vrouwparochie mee aan de bron van de liturgische vernieuwing van de jaren ’70, na Vaticanum II: de eerste liturgische werkgroep, aanleren van liederen uit het nieuwe Zingt Jubilate-liedboek tijdens preekbeurten, dirigent van samenzang en aanzingkoor…
In de Broederschool, waar ik Wetenschappelijke A volgde, maakte ik mijn vader niet alleen mee als wiskundeleraar maar ook als motor van solidariteitsacties ten voordele van de Derde Wereldlanden.
Moeder was de zorgende kracht thuis. Niet alleen voor het gezin, maar ook voor mijn twee grootmoeders en een groottante die in hun laatste jaren bij ons inwoonden. En er was de zorg voor haar broer priester: wekelijks trokken we naar Adegem, nadien naar Langerbrugge om ‘nonkel Jef’ bij te staan met huis- en tuinonderhoud.
Wat studeerde je na het middelbaar en wat deed je daarna zoal van werk?
Nogal verrassend ging ik studeren aan de Koninklijke Militaire School in Brussel… De mix van het academische, het sportieve en contact met jongeren (de legerdienst bestond nog!) trok mij aan.
Tijdens deze studies heb ik Mieke ontmoet, tijdens een uitstap naar de Gentse Feesten onder leiding van studiegenoot en latere astronaut Frank De Winne!
Ik ben in 1985 afgestudeerd als burgerlijk ingenieur bouwkunde en in 1986, na de Genieschool in Jambes, met Mieke en zes maand oude dochter Jozefien verhuisd naar Keulen. Na twee jaar als officier in het 1ste Geniebataljon zijn we –met tweede dochter Katrijn erbij- teruggekeerd naar België en in Gent gaan wonen. De rest van mijn militaire periode heb ik in burgerkledij gewerkt, als ingenieur Militaire Gebouwen in Evere.
Toen door de val van het ijzeren gordijn het Belgisch Leger meer buitenlandse opdrachten kreeg heb ik –als vader van 3, met Marjolein erbij in 1990- in 1995 gekozen om het leger te verlaten. Ik werd logistiek directeur in psychiatrisch centrum Dr. Guislain van de Broeders van Liefde. In die periode werd Andries geboren en groeide kerkelijk engagement in Gent, wat uiteindelijk leidde tot mijn diakenopleiding en de wijding in 2005. In 2011 ben ik dan als pastoraal werker gestart in het AZ Jan Palfijn in Gent, enkele maanden nadat Mieke na meer dan 20 jaar zorg voor de kinderen aan het werk gegaan is als onthaal- en secretariaatsmedewerker op ons Bisdom Gent, in het Bisschopshuis.
Van links naar rechts: Joris, Andries, Mieke, Katrijn, Jozefien, Marjolein en vader Roger na de doop van een kleinkind.
Werd je op dit parcours al geraakt, ‘geroepen’ om dienstbaar in je leven te staan (diaconie)?
Ik denk dat dit wat in de genen zit. Als officier kwam dit naar boven in de aandacht voor soldaat-miliciens die het lastig hadden tijdens hun legerdienst, of in de zorg voor beroepsmilitairen met moeilijke thuissituatie. Zo ging ik enkele keren gedeserteerde soldaten thuis opzoeken om hen aan te sporen vrijwillig terug te komen, en hen zo te behoeden voor zware straffen. Wat ik niet tolereerde was onrespectvolle behandeling van miliciens door onderofficieren.
In Guislain stond ik niet in rechtstreekse zorg maar de patiënten waren altijd welkom voor een luisterend oor. En mijn meer dan 100 logistieke medewerkers kenden mijn aandacht voor hun persoonlijk welzijn op het werk. Leiding geven is voor mij altijd dienst bewijzen aan de medewerkers geweest. Als pastor in het AZ Jan Palfijn (met de zieken) was die dienstbaarheid helemaal de kern van mijn werk.
Ondertussen was er ook heel wat vrijwillig dienstwerk voor de parochie in Gent en voor De Tinten, een vzw die zich in Gent inzet voor mensen met een precaire verblijfssituatie in ons land.
Wat zijn zo wat jouw bezigheden naast jouw werk? Heb je specifieke hobby’s of interesses die je graag met ons wil delen?
Ik zal kort opsommen, want het is een lange lijst. We hebben al 37 jaar geen televisie, dat maakt dat er ruimte is voor één en ander. Muziek beluisteren en wat spelen, zingen in een vriendenkoor. In beweging blijven, vroeger door te volleyballen, nu vooral fietsen en sinds de verhuis naar Hansbeke tuinieren. Ik verzorg een collectie cactussen en ben ook goed geïnstalleerd om zelf kaarsen te maken. Ik sta graag in de keuken, confituur en gelei, gebak, roomijs maken we regelmatig zelf. En niet te vergeten: lezen. We hebben ongeveer 3000 boeken mee verhuisd naar Hansbeke. Romans, poëzie, religie, maar ook een vooral door mijn schuld uit de hand gelopen verzameling van Mieke: boeken van en over Lewis Carroll en zijn Alice in Wonderland. Mieke haar lang leven is handwerk. Ze maakte een reeks diakenstola’s voor mij, met als thema planten in de bijbel. Je mag haar werk eigenlijk wel textielkunst noemen.
Je bent dus ook zeer muzikaal. Mensen zullen je misschien (her)kennen van de gezongen evangelielezingen bij plechtige vieringen in de St-Baafskathedraal in Gent…
Ik heb geen officieel muziekonderwijs gevolgd, maar wel 7 jaar volksmuziekschool in Sint-Niklaas, met veel nadruk op samen muziek maken. Met vader Roger en mijn zussen vormden we een 4-stemmig zang- en blokfluitensemble. Een herinnering als kind is onder andere een Kerstconcert dat we gaven in de gevangenis van Dendermonde. Van mijn 4 jaar piano zit er niet veel meer in de vingers. Als jongenssopraan en bariton heb ik gezongen in de Mariakantorij, het koor van de O.L.V.-parochie in Sint-Niklaas. Op het vlak van liturgische muziek is de appel niet ver van de boom gevallen. Met mijn vader deel ik de zorg voor een verzorgde, samenhangende liturgie, een eenheid van woord en muziek.
Is er een specifieke (bijbel)tekst waar je kracht uit haalt of die van (grote) betekenis is in jouw leven, of eventueel een lied, gebedsvorm e.d.?
Moeilijk om te kiezen. Doe maar het lied van Huub Oosterhuis, ‘Die om mij smeekt’. Prachtig op muziek gezet door Tom Löwenthal, met prachtige orkestratie, zoals ze in Nederland kunnen.
Die om mij smeekt
Die ik heb afgeweerd
Zolang ik kon.
Die mij niet sleurde, niet duwde, maar wenkte
Over uw drempel.
Die de sluier van mijn angst
Niet scheurde, maar optilde.
Die met enkel uw stem mij zo vermurwde
Dat ik wilde.
De toenadering van God wordt als heel omzichtig en zorgvuldig beschreven. Als een bruidegom die met grote eerbied en oprechte liefde de bruid benadert. Zoals in het Hooglied in de Bijbel.
Wat zal jouw opdracht zijn in onze Maria Magdalenaparochie?
Dat wordt een ontdekkingstocht. Na de duidelijk begrensde opdracht als pastor, binnen de muren van een ziekenhuis, is het wat uit een ‘comfortzone’ treden. Ik ben al bezig als cantor, predikant en doopheer. Als lid van de parochieploeg zijn er specifieke vensters liturgische muziek, zorg voor de schepping en nieuwe wegen van verkondiging. Verder zal ik zien welke diaconale noden zich aanbieden, in zorg voor de mens, in rouwzorg…
Zegt de persoon van onze patroon, de H. Maria Magdalena jou iets specifiek of vormt zij een voorbeeld?
Ik moet spontaan denken aan het evangelie in de Paaswake, dat ik al dikwijls in de Paaswake in de kathedraal mocht zingen. De vrouwen, met Maria Magdalena op kop, laten na de eliminatie van Jezus hun zorg niet vallen en gaan naar het graf. Zo worden zij de eerste getuigen van het Paasmysterie. Bij iedere evangelist reageren ze anders: met vrees en grote vreugde, met ontsteltenis, of als boodschappers die niet geloofd worden door de apostelen. Ik leg de link naar het mooie werk dat we in het AZ Jan Palfijn mogen doen voor mensen die in eenzaamheid of armoede gestorven zijn. Met medewerking van de Stad Gent mogen we dan voorgaan in een waardig afscheidsmoment. Op het einde van levensverhalen met veel gebrokenheid, zijn dat stuk voor stuk heilzame gebeurtenissen, kleine verrijzenisverhalen.
Hoe kijk jij naar de Kerk vandaag? Waar zie jij extra kansen e.d.
De moeilijkste vraag op het einde… Vanuit de ervaring van het pastoraal werk in een ziekenhuis: misschien zitten we nog te veel vast aan organisatie en activisme, waarmee we altijd dezelfde mensen bereiken en er weinig in slagen anderen te laten begeesterd worden door de Blijde Boodschap. Paulus schrijft aan de Galaten over de vruchten van de Geest: liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Ik zou er nog zorg voor de schepping bijvoegen. Hebben we geen nood aan een bredere groep gelovigen die dit daadwerkelijk uitstraalt, die voor anderen herkenbaar zijn aan deze vruchten? Mensen die in de gemeenschap waarin ze leven of werken een luisterend oor bieden, hun geloof en hoe hen dit beweegt kunnen delen, die aanwezig zijn bij anderen in scharniermomenten in het leven, geboorte, ziekte, levenscrisis, levenseinde…
Eigenlijk zijn de kansen gewoon te vinden in het evangelie. Door vorming, door samen te bidden, door met elkaar te spreken over ons geloof, met vallen en opstaan, kunnen we eerst mensen laten groeien in diepte. Meer verbonden met de bron ervaar ik dat je dan niet anders kunt dan overlopen… Mogen we hopen dat op die manier ons geloof toch wel eens meer besmettelijk zou kunnen zijn dan wat we op dit moment denken?
Bijzonder veel dank voor dit gesprek-interview, voor jouw tijd en moeite diaken Joris! Welkom in ons aller H. Maria Magdalenaparochie in Deinze!
‘DIAKEN JORIS VAN HUFFEL, echtgenoot van MIEKE DELANGHE (zie foto), pastoraal werker Jan Palfijn Gent en verbonden aan de dekenale equipe van het dekenaat Gent en de parochie Heilige Johannes de Doper te Gent, wordt op 1 september 2021 benoemd in volledige opdracht als lid van de dekenale equipe van het dekenaat Deinze en als diaken verbonden aan de parochie Heilige Maria Magdalena in Deinze onder de leiding van de deken.’
Zo luidt de officiële benoemingstekst.
We zijn onze bisschop, zijn medewerkers en diaken Joris en Mieke heel erg dankbaar voor deze heel zinvolle en ondersteunende verrijking van onze grote parochie in Deinze-Nevele.
Er zal op de website nog een interview verschijnen met diaken Joris, maar vandaag willen we u reeds meedelen dat de Zendingsviering van diaken Joris zal plaatsvinden op zondag 19 september om 10.30 u. in de Onze-Lieve-Vrouwekerk (Markt).
U bent bij deze allen van ganser harte uitgenodigd en ten zeerste welkom om met en voor diaken Joris te bidden en samen de eucharistie te vieren.
