SCHEPPINGSPERIODE IN ONZE PAROCHIE VAN 1/9 TOT 4/10
’WERELDGEBEDSDAG VOOR DE SCHEPPING’: 1 SEPTEMBER
‘SCHEPPINGSZONDAG’: 6 SEPTEMBER
‘VREDESZONDAG’: 4 OKTOBER
EN MET VEEL ANDERE MOMENTEN EN ACTIE
EEN JONG INITIATIEF
De Katholieke Kerk viert, samen met de Orthodoxe Kerk en de Wereldraad van Kerken (een belangrijke internationale Christelijk Oecumenische organisatie), op 1 september de ‘Wereldgebedsdag voor de Schepping’. Daarna volgt een ‘Scheppingsperiode’ waarin de schepping als centraal thema wordt beschouwd. ‘Scheppingszondag’ op 5-6 september vormt daarin een mooi impulspunt.
In onze Parochie in Deinze sluiten we de ‘Scheppingsperiode’ af met ‘Vredeszondag’ (4 oktober, tevens de feestdag van de H. Franciscus van Assisi).
ACCENTEN IN AL ONZE SAMENKOMSTEN IN DEZE PERIODE
In alle samenkomsten van onze parochie, in de kerk of op vergaderingen, zullen we kleinere en grotere accenten leggen vanuit onze zorg voor de schepping.
Dat zal dus gebeuren in onze zondagsvieringen, maar ook in alle gebedsmomenten op weekdag, ook in de vergaderingen van Parochieploeg, VZW Parochiale Werken, Kerkbesturen, Bijbelgroep, en andere.
We nodigen alle besturen die in deze periode samenkomen uit om via een bezinnings- of gebedsmoment of een actiepunt zich aan te sluiten bij onze gezamenlijke bekommernis en verantwoordelijkheid voor onze aarde.
OOK HANDELEN… NATUURLIJK!
Dit vieren vindt niet louter plaats in de liturgie van deze periode, maar krijgt via allerhande activiteiten ook een volwaardige plaats in het leven van alle dag. Allerlei gemeenschappen en groepen, scholen, verenigingen, gezinnen en individuele personen, worden hierbij uitgedaagd om te bidden en te handelen rond dit thema.
PAUS FRANCISCUS ALS PROFEET EN INSPIRATOR
Als basistekst bij deze impuls gebruiken we de encycliek ‘Laudato Si’ (wat ‘Wees geprezen’ betekent) van paus Franciscus. Dit herinnert dan weer aan de woorden, liederen en gebeden van Franciscus van Assisi, door wie de Paus zich laat inspireren, waarin hij de Heer dankt voor alles wat leeft en groeit op aarde.
De tekst van ‘Laudato Si’ werd gepubliceerd in 2015 en kreeg met zijn duidelijke boodschap meteen veel belangstelling van gelovigen, anders- en niet-gelovigen.
De paus geeft aan dat ons onbegrensd verlangen naar productiegoederen niet alleen de aarde uitput maar ook de sociale ongelijkheid alleen maar verder in de hand werkt. De tekst wil echter nooit pleiten voor een morele verlamming maar net aanzetten tot actie. In deze encycliek wordt dus duidelijk de kaart getrokken van de ‘integrale ecologie’ waarmee we bedoelen dat aandacht voor het milieu, de natuur, schepping onlosmakelijk ook betekent dat men aandacht heeft voor de mensen, de schepselen, die geworteld zijn in deze fysieke realiteit. Daar waar een leefomgeving of habitat vernietigd wordt, lijden mens en dier.
NIET ALLEEN VOOR WETENSCHAPPERS EN BEDRIJFSLEIDERS,
De zorg om de natuur, de planeet, het milieu ligt niet enkel in handen van de wetenschap en het bedrijfsleven. Het gaat hier niet om een louter wetenschappelijke uitdaging Onze levensbeschouwing en onze visie doen hier heel veel ter zake. Hoe zien wij het leven? Wat is de aarde voor ons? Hoe kijken we naar de verdeling van de goederen op aarde? Hoe zien we de mens?
De zorg om de schepping belangt ons allen aan en kan bijgevolg worden aangepakt door al wie zich laat raken door deze uitdagingen.
SAMEN ZORG DRAGEN VOOR ONZE GEMEENSCHAPPELIJK HUIS
In ‘Laudato Si’ roept paus Franciscus alle mensen op tot een ecologische bekering waarbij we zorg moeten dragen voor – wat de Paus noemt – ons gemeenschappelijk huis. Hierbij moet de mens zich opstellen als mede-schepper, die het scheppingswerk van God verderzet met het oog op een duurzame toekomst. Dit staat haaks op heel wat handelingen die de mens vandaag stelt aangaande de zorg voor onze planeet.
DE ARMSTEN ZIJN DE EERSTE EN GROOTSTE SLACHTOFFERS
De Paus gaat echter verder dan enkel de bezorgdheid om de planeet. Hij ziet immers duidelijke tekenen dat het misbruiken van de aarde vooral ten slechte komt van de allerarmsten en de zwakkeren op onze planeet. Zo zullen de rijkeren veel langer ‘gespaard’ blijven van klimaatproblemen omdat ze voldoende geld en middelen hebben om zich hiertegen te beschermen. In de encycliek worden het ecologische en het sociale dus onafscheidelijk met elkaar verbonden. Dit noemen we een integrale ecologie.
Om één voorbeeld te noemen: Natuurrampen zoals orkanen of overstromingen hebben op armen relatief gezien een veel groter impact dan op beter gesitueerden. Hun bezittingen zijn kwetsbaarder, en ze hebben vaker geen middelen om schade te herstellen. De impact is daardoor langdurig. Kinderen die door een natuurramp tijdelijk niet naar school kunnen, blijven ook nadien vaker helemaal verstoken van onderwijs.
Heel wat werk aan de winkel dus… dat we met velen kunnen aanpakken, zelfs dit jaar.
Zoals Franciscus van Assisi zei: ‘Vrede en alle goeds’
deken Rudy
