Lieve vrienden, ...
Paus Franciscus was drie dagen in België. Wat een apostolaat, wat een zending. Heel belangrijk voor onze christen gemeenschap in België. Hij bracht ons werkelijk de Heilige Geest.
Café Emmaüs was altijd dicht in de buurt.
De eerste dag bezocht hij de Leuvense universiteit. Bij rock- en popartiesten zal ik nooit mee gaan joelen, maar nu deed ik dat toch. Ik volgde thuis EWTN Vatican, om te zien wat er gebeurde. Ik volgde ook de live blog op Otheo.
Als een echte fan vertrok ik thuis, in regenjas, met een grote kaars, rond 15 uur. Bij de eerste security controle zei ik dat ik een grote kaars bij had en dat ik dat als cadeautje wou overhandigen. Ik mocht door. Ik stelde mij op ter hoogte van de zijingang van de Sint Pieterskerk. Ik had een overzicht over gans de Naamsestraat en de Grote Markt. Ik wenkte een politieagente en zei dat ik een grote kaars meebracht en vroeg haar of zij het commandocentrum daar over wou inlichten. Ik vertelde haar dat ik dat graag wou overhandigen. Snel kreeg ik bericht dat de Paus dit niet zou aannemen. Ik zei: dan zal ik het voor mijn borst voorhouden.
De kaars heeft een foto opgedrukt van een Christus op het kruis met veel lichtstralen. De foto nam ik ooit op het geklasseerde kerkhof van mijn parochie. Bovenaan staat het opschrift: ‘Christus het licht van de wereld’ en onderaan: ‘Laat ons bidden, Sint Martinus, Wilsele’.
Voor de rest was het wachten in de lichte regen. Het miezerde zo’n beetje, zoals ik in Lourdes en San Sebastián de Garabandal meemaakte, tijdens de reis die ik vorig jaar maakte. Ik zei toen altijd: zo daalt de Heilige Geest neer bij de mensen. Zo was het nu dus ook!
En dan het moment suprême. Paus Franciscus komt aangereden in een golfkarretje. Hij draait de Grote Markt op en Hij ziet mij met mijn kaars. Hij kijkt mij aan. Hij lacht naar mij. Ik steek de kaars, die ik vóór mijn hart hield, naar voor. Hij zegent mij en de security houd mij streng in de gaten. Wat een belevenis. De vrouw naast mij, Anita, had het ook gezien en had het moment vastgelegd op foto. Ik vroeg haar, nadat we kennismaakten, om die door te sturen.
Dit kon al niet meer stuk!
De tweede dag hadden wij met Damiaanmuseum, Café Emmaüs en complimentmoment een stand op ‘Hope Happening’ op de Heysel, in Brussel.
We deden een Quiz met Damiaan, we hadden een liedje gecomponeerd, door pater Ferry en uiteindelijk wegens ziekte van mij zus, kon het complementeren niet doorgaan. Pater Ferry deed de Quiz, Ilse deed de kaartjes en de communicatie en ik, ook al ben ik geen goede zanger leerde het liedje aan.
Om 14 uur, net toen de poorten opengingen, begon het fel te regenen. Toen de bui voorbij was, denk aan de Heilige Geest, werd het prachtig weer, wel een beetje aan de frisse kant.
We kregen veel jong geweld over de vloer. We deden ons ding met enthousiasme. We gingen ervoor. We kregen honderden jongeren over de vloer.
Rond 19 uur pakten we in en gingen naar de ING arena, voor het gebedsmoment. Er was een christelijk rock concert aan de gang. Je zal het niet geloven, men kondigde aan: de Paus zal een blitzbezoek brengen. Wij drie, de mensen van de stand, besloten, hoe lang het ook zou duren, om zeker dit moment mee te pikken.
Op het podium waren er drie presentatoren, de zangeres Ingeborg in het Engels, een Franstalige presentator, die ik niet kende en de salesiaanse priester Dieter Verpoest die het Nederlands voor zijn rekening nam. Hij zou later, als de Paus sprak, de Italiaanse communicatie op zich nemen. Ze deden hun best om de volle zaal in de sfeer te brengen en te houden.
En dan het moment suprême, de Paus kwam op het podium. Ik weet niet hoeveel keer de Paus, op die manier, als een soort rockster in de weer is geweest. De zaal echter genoot ervan met volle teugen. Er werd gezongen. Jesus Christ You Are My Life en ook iets over het licht. Het was echt magistraal. Als afsluiter vroeg de Paus een baby’tje uit het publiek uit de armen van de moeder om het naar hem toe te brengen. Hij kuste het en zegende het en ging daarna terug weg van het podium.
Wij vertrokken naar onze wagen, om na een vermoeiende maar heerlijke dag, goed uit te slapen, om op tijd te zijn voor de zondagsmis.
De derde dag, de zondagsmis met Paus Franciscus was in het koning Boudewijn stadion. Er holden strikte regels. We moesten dus vroeg vertrekken en op tijd zijn. We waren met vijf. Guido, André en ikzelf. Pater Heribertus en pater Ferry waren ook mee, maar zij gingen als priesters mee om te concelebreren. We waren dus in goed gezelschap in de auto.
We werden onze plaatsen aangewezen na enkele grondige controles.
We voelden duidelijk dat we tussen een aantal gelijk gestemde katholieken zaten. De sfeer zat echt in de groep, op de tribunes.
De mis was heel goed en in drie talen. Nederlands, Duits en Frans. Bij de voorbeden kwamen er een Italiaanse, Engelse en een Spaanse voorbede bij. De geloofsbelijdenis en het Onze Vader waren in het Latijn, wat de universaliteit van de groep alleen maar versterkte. Tijden de viering werd de Ana van Jesus, een karmelietes gecanoniseerd.
Alles verliep vredig, heilig en rustig. Het was een mooie dag voor ieder van ons.
De Paus werd naar het vliegveld van Melsbroek gebracht om terug naar Rome te vliegen om morgen aan het synodaal proces te beginnen. Niet slecht voor een man op leeftijd!
Chris
