Aan tafel!
Maaltijden zijn belangrijke momenten in een gezin. Rond de tafel wordt het leven gedeeld in goede en kwade dagen. De belevenissen op school, het werk met zijn vreugden en zorgen, de ontmoetingen met vrienden, collega’s of buren: er komt van alles ter sprake. Aan tafel wordt er gelachen maar ook soms ruzie gemaakt. Er wordt geluisterd en gereageerd, er wordt gediscussieerd en er worden afspraken gemaakt. Zeker op bijzondere feestdagen kan een maaltijd met het gezin, de familie of vrienden een kans zijn om de onderlinge verbondenheid uit te drukken en te voeden. Het zijn momenten waarop we de vreugde en dankbaarheid om de vriendschap kunnen delen: “We zijn blij dat we samen zijn”.
Zo gaat het ook in de eucharistie. Daar vieren we immers onze dankbaarheid en vreugde omdat God met ons het leven wil delen. Ook daar komen de vreugden en zorgen van het leven ter sprake, ook daar wordt er geluisterd en gesproken. We vieren er onze verbondenheid met God en met elkaar, als leden van één zelfde gezin, als “broers en zusters”. We danken God om zijn liefde en trouw, en zingen tot Hem: “We zijn blij dat we samen zijn”. We laten Hem aan het woord komen en spreken ook zelf ons hart voor hem uit. Bij dat alles is Jezus Christus onze voorganger en gids. Ja, de eucharistie is als een familiefeest, waar de onderlinge verbondenheid wordt gevierd en gesterkt. En zoals bij een feest ontmoeten we elkaar niet alleen in woord en wederwoord, we gaan ook samen aan tafel.
Een dubbele tafel
Hiermee is meteen al de basisstructuur van de eucharistie aangegeven. We spreken ook wel eens, met een beeld, van een dubbele tafels: de tafel van het Woord en de tafel van het Brood. Aan beide tafels wil God ons voeden met wat we nodig hebben om volop leven te vinden. Ze horen nauw samen, en de volgorde ervan is niet toevallig. Ook in het gewone leven is het gemakkelijker om aan tafel te gaan met mensen die je al hebt leren kennen, door er mee te spreken en naar hun levensverhaal te luisteren. Maar de volgorde van beide tafels drukt bovendien ook een wezenlijk kenmerk van ons geloof uit. De Bijbel spreekt over een God die ons uit eigen beweging aanspreekt, die ons “roept” om naar Hem te luisteren. Reeds in het Eerste Testament, te beginnen met Abraham, is dit de rode draad van het Bijbelse verhaal: God zoekt zich een plaats waar Hij kan zeggen wat Hem ter harte gaat, waar mensen zich laten raken door zijn Woord, en antwoorden op zijn uitnodiging om vanuit de liefde te gaan leven. Dat is eigenlijk de bedoeling van het eerste deel van de eucharistie, de “dienst van het Woord”. De opbouw ervan wil ertoe bijdragen dat de dialoog tussen God en zijn Volk opnieuw gestalte krijgt.
Lees verder
