Hoe neem je gelovig afscheid?
Wanneer je afscheid moet nemen van iemand met wie je het leven deelt of die je erg lief is, word je overvallen door een storm aan emoties.
Juist dan willen wij als geloofsgemeenschap jou en jouw familie nabij zijn, met jullie meeleven en deelnemen in jullie rouw.
De voorbije tientallen jaren is het uitvaartlandschap sterk veranderd. Vroeger nam je bijna altijd gelovig afscheid tijdens een eucharistieviering.
Nu gebeurt het meermaals dat het afscheid van een trouwe parochiaan niet doorgaat in de kerk waar hij of zij zijn of haar leven lang is thuis geweest, maar wel in een voor de overledene vreemde aula of omgeving. Als dit de wens is van de overledene is dat natuurlijk oké. Maar het zou zomaar kunnen dat de begrafenisondernemer voorbijgaat aan de overtuiging en de wil van de overledene zelf en zijn familie, en omwille van louter praktische redenen aula of crematorium voorstelt.
Binnen de rooms-katholieke (parochie-)gemeenschap nemen we afscheid van onze gelovigen in het gebouw waar we als gemeenschap samenkomen om te vieren: de kerk. Natuurlijk zijn er omwille van allerlei redenen uitzonderingen mogelijk op dit principe. Er kan bijvoorbeeld, als het eigen kerkgebouw niet beschikbaar is, uitgeweken worden naar een andere kerk.
Bedenk wel dat de eigen kerk ook de ruimte is waar de overledene zelf graag kwam, waaraan hij of zij goede herinneringen had, waar belangrijke momenten in zijn of haar leven of dit van kinderen en kleinkinderen werden gevierd.
Vooral bij het het vieren van de christelijk-kerkelijke uitvaartliturgie is vieren binnen de eigen gemeenschap erg belangrijk. Zo willen wij dankbaar de geliefde voor een laatste keer dicht bij God brengen, God als bron van alle leven en van alle troost. Het sterven van een medegelovige proberen we te verbinden met het sterven van Christus, want wij geloven dat de opstanding van Christus te maken heeft met een onbekende toekomst die ons te wachten staat over de dood heen. Liefde met grote L is onze bestemming.
De Mechelse parochies zijn, een tiental jaar geleden, geëvolueerd naar een nieuwe standaardvorm van uitvaartliturgie vieren. Dit gebeurt nu in het kader van een woord- en gebedsdienst zonder communieritus en is gekoppeld aan een eucharistieviering op een zondag in de maand na de uitvaartdienst. Bij het begin van die eucharistieviering wordt de verrijzeniskaars, die brandde tijdens de uitvaartdienst, opnieuw ontstoken. Bij de voorbede wordt voor de overledene gebeden.
Hoe regel je de uitvaartdienst praktisch?
Bij een overlijden neem je eerst contact op met de begrafenisondernemer van je keuze. Hij zal het secretariaat van de Mechelse parochies contacteren, om na te gaan of de uitvaart kan op de dag, het uur en in de kerk die jij voorstelt. Die kerkelijke uitvaartdienst kan op weekdagen en zaterdagen, maar niet op zondag.
Hoe bereid je de uitvaartdienst voor?
Een voorganger neemt met jou contact op. Hij of zij zorgt ervoor dat de uitvaartliturgie tijdig voorbereid wordt en helpt je bij het zoeken naar gepaste teksten. Die voorganger is steeds een pastoraal aangestelde (priester, diaken, pastorale werker) of een pastoraal vrijwilliger (gebedsleider).
Woorden en symbolen, ingebed in het leven van de overledene, zorgen ervoor dat hij of zij tijdens de gebedsdienst aanwezig wordt gesteld. Er zijn ook onderdelen van de uitvaartdienst die vragen om een persoonlijke invulling. Het is mooi als jij en je familie hieraan meewerken. Bij de keuze van de lezingen tijdens de woorddienst, de keuze van de muziek en het afscheidswoord wordt jouw inbreng en die van je familie erg gewaardeerd.
Tot slot is het de begrafenisondernemer die alle kosten verbonden aan de kerkelijke uitvaartdienst via zijn factuur verrekent.
Voor een uitvaart wordt een bijdrage gevraagd van 300 €.
Een groot deel daarvan gaat naar het bisdom, een deel naar de kerkfabriek en een deel naar de parochie.
Nadere inlichtingen zijn te verkrijgen op het Pastoraal Contact: tel. 015 27 19 90 of via e-mail: pastoraal.contact.mechelen@skynet.be.
