Inleiding
Het project
Er komen in Mechelen vluchtelingengezinnen toe via de humanitaire corridor gerealiseerd door de Gemeenschap van Sant‘Egidio in samenwerking met alle erkende geloofsovertuigingen in België, volledig zelfstandig gefinancierd. Het is een veilige manier voor allen omdat de uitgifte van humanitaire visa wordt gecontroleerd door de autoriteiten van het ontvangende land.
De belangrijkste doelstellingen van het project zijn: het voorkomen van de bootreizen over de Middellandse Zee, die al tot zo’n groot aantal doden hebben geleid, waaronder veel kinderen; het verhinderen van de uitbuiting door mensenhandelaars; het verlenen van legale toegang aan mensen in ‘kwetsbare condities’.
De opvang in Mechelen
De vluchtelingen die in België aankomen, worden in meerdere steden opgevangen. Mechelen is er één van.
Eens een gezin in Mechelen toekomt, zijn er vele hulplijnen nodig.
Dankzij een unieke samenwerking tussen Sant’Egidio, Gave Veste (een evangelische beweging voor hulp aan vluchtelingen), het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen, en de Mechelse parochies, gegroepeerd in de projectgroep ‘Warm Welkom’, worden die gezinnen geholpen.
Er worden door de kerkelijke overheden twee woningen ter beschikking gesteld in Mechelen. Het zijn doorloopwoningen. De families kunnen er terecht gedurende één jaar. Dit geeft hun de gelegenheid om ondertussen zelf een woning te zoeken. Ze krijgen ook wekelijks ‘zakgeld’ tot ze hun erkenning hebben gekregen en dus recht hebben op een leefloon. Dit duurt ongeveer drie maanden.
Een woning is voor vluchtelingen heel belangrijk en alleszins noodzakelijk voor een goede start maar er komen nog heel wat andere uitdagingen op hun pad. En dan zijn de vrijwilligers van de projectgroep ‘Warm Welkom’ paraat om hulp te bieden:
- Zorgen voor een onthaalmaaltijd als ze hier aankomen
- Zorgen voor (warme) kledij en de eerste huisraad
- Met hen hun nieuwe buurt verkennen
- Hen begeleiden naar officiële instanties in Brussel voor de erkenning die recht geeft op een leefloon
- Inschrijving bij Stad Mechelen, Sociaal Huis, mutualiteit, Agentschap Integratie en Inburgering,…
- Openen van een bankrekening
- Zoeken naar gepaste scholen voor de kinderen
- Hen wegwijs maken in de gezondheidszorg
- Ondersteuning bij het invullen van allerlei documenten
- ...
Interview met familie Habib
We ontmoeten de Afghaanse familie HABIB in de Feeënstraat, mama met 4 kinderen: twee volwassen dochters, een tienerdochter en een tienerzoon. En de papa: daar weten ze helemaal niets over. Hij is opgepakt door de Taliban; ze weten niet of hij nog leeft.
De familie spreekt Dari maar de kinderen spreken allemaal behoorlijk Engels. Gelukkig, want zo hebben we een bijzonder aangenaam, warm gesprek!
Natuurlijk vragen we naar hun ervaringen over hun verblijf in Mechelen… Ze komen woorden tekort om hun geluk uit te spreken want in een land zonder oorlog wonen geeft hen zoveel rust, een veilig en goed gevoel. Hier hebben vrouwen de vrijheid om alleen, zonder de escorte van een man, over straat te lopen, en om zich te kleden zoals ze zelf wensen. Kortom: hier zijn vrouwen ook volwaardige mensen.
De tolerantie die hier heerst t.o.v. alle mogelijke culturen en geloofsovertuigingen heeft hen diep getroffen. Voor ons is het allemaal vanzelfsprekend, voor hen een openbaring.
We ervaren hoe respectvol ze zijn tegenover onze overheid, de mensen, de hulp die ze krijgen. Ze wisten vooraf heel weinig over ons land en onze cultuur maar nu ze hier zijn, voelen ze zich herboren… hoe mooi is dat!
En ja, ze hebben toekomstdromen: informatica studeren, dokter worden, vroedvrouw… dat wordt nog een hele opgave. De zoon is heel sportief en zou graag terecht kunnen in een voetbalploeg. Dat is niet eenvoudig want er zijn wachtlijsten… helaas.
We zijn de familie Habib heel dankbaar voor dit fijne gesprek!
Interview met familie Niyazi
We gaan ook op bezoek bij de tweede familie die in februari in onze stad is toegekomen.
Ook in de XII-Apostelenstraat worden we met open armen ontvangen door de familie NIYAZI: papa, mama, drie dochters en een zoon. Hun moedertaal is Dari maar ook hier spreken de kinderen voldoende Engels om ons te woord te staan.
Papa werkte in Afghanistan als ambtenaar en werd met de dood bedreigd door smokkelaars. De familie slaagde erin te vluchten naar Pakistan nadat ook de dochters werden bedreigd.
Hun groot geluk: mogen leven in een veilig land. “Dat raakt mijn ziel”, zegt papa. Veiligheid en vrede en voldoende gezond en lekker eten verdreven zijn depressie. Hij wil absoluut onze taal leren en ten dienste staan van de gemeenschap, uit dank voor de kansen die ze hier krijgen. Hij is vol goede moed!
Mama houdt heel erg van onze cultuur en van de mensen die ze heeft leren kennen. Ze is zeer bedreven als naaister en zou graag kleding ontwerpen. Ze wordt droef als ze vertelt over de grote zorg die blijft bestaan: hun oudste dochter, van 23 jaar, woont nog met haar man en 2 zoontjes in Afghanistan. De vrees is dat de Taliban achter hen zullen aangaan nu zijzelf ‘verdwenen’ zijn.
Voor de twee meerderjarige dochters in Mechelen is het leven een droom; de ene wil dokter worden of verpleegster, de andere houdt van talen en zou graag nieuwelingen helpen als ze hier in België aankomen, of ook in de medische sector werken.
De zoon en het tienjarig dochtertje doen hun uiterste best in de OKAN-klas. Hij wil graag apotheker worden en wil ook heel graag voetballen; ook hij is op zoek naar een ploeg. Zij vindt dan weer plezier in tekenen.
De ontmoeting met deze families was zo aangenaam en hartverwarmend omdat we zoveel dankbaarheid, waardering, respect en vreugde mochten ervaren.
'Slow date'
Graag doen we een oproep om op informele wijze kennis te komen maken met enkele vluchtelingengezinnen en daartoe organiseren we een ‘Refugees Slow Date’ op zondagnamiddag 17 augustus 2025 – afspraak in de Hanswijkbasiliek om 15u00.
Ben je hierin geïnteresseerd, laat dat dan a.j.b. weten door een e-mail te sturen naar pastoraal.contact.mechelen@skynet.be.
