Interview met onze pastoor Rik

Pastoor Rik Ramakers: “Samen met alle parochianen bouwen aan de droom van God.”

Het verrijzenisgeloof  kreeg dit jaar voor de Diepenbekenaren wel een extra dimensie mee. Uitgerekend tijdens het weekend van beloken Pasen nam de nieuwe pastoor E.H. Rik Ramakers officieel het herderschap over van pastoor Guido Heene die de voorbije 18 maanden revalideerde in de abdij van Averbode. De gelovige gemeenschap verheugt zich om de komst van een nieuwe herder.
Pastoor Rik verhuisde in overleg met bisschop Hoogmartens van Bilzen, waar hij gedurende 18 jaar deken was, naar het nabijgelegen Diepenbeek om zijn erg gewaardeerd priesterwerk met graagte voort te zetten.
In een open gesprek dat we met priester Rik voerden, gaat hij spontaan  in op de vragen die we hem voorleggen. Geregeld dist hij een anekdote of een uit het leven gegrepen voorbeeld op om zijn antwoord te illustreren.

Wie is  Rik Ramakers die door God geroepen wordt als de nieuwe pastoor-moderator van de parochiefederatie Diepenbeek?

“Ik ben  in 1947 geboren in Peer als de jongste telg uit een gezin van 7 kinderen. Mijn ouders waren diep gelovige, biddende mensen, die zich naast de grote taak voor hun gezin ook erg dienstbaar  en behulpzaam toonden voor mensen in nood. De waardering voor de lijdende mens, de mens die gebukt gaat onder lasten en pijn, hebben ons leven getekend. Ik denk hierbij niet alleen aan materiële tekorten maar ook aan gekwetste mensen als bijvoorbeeld  de onderwijzer van het eerste leerjaar die een echtscheiding verwerkte. Mooie ervaringen deed ik eveneens  op via onze pastoor. Van hem draag ik blijvend zijn eenvoud en hartelijkheid mee.  Dat ook mijn heeroom op mij een sterke indruk maakte, staat buiten kijf. God heeft mij geroepen langs vele mensen die ik in mijn jeugdjaren mocht ontmoeten. In 1972 werd ik in Hasselt tot priester gewijd. Tijdens de eerste jaren van mijn priesterleven was ik leraar godsdienst in het technisch en beroepsonderwijs in de H. Hartschool in Maasmechelen.  In die school werd ik wat later tot directeur benoemd. Vooral van de leerlingen van het beroepsonderwijs heb ik veel geleerd. Ik denk aan geduldig zijn, aan menswaardig met elkaar omgaan, aan oog hebben voor  armen in onze scholen. Na die onderwijservaring vroeg de bisschop mij om achtereenvolgens pastoor te worden van Lutlommel en de federatie Lommel-Oost. In 1997 zond monseigneur  Schreurs mij naar Bilzen waar ik werd aangesteld als deken. En vandaag 18 jaar later word ik geroepen als nieuwe herder van de parochiefederatie Diepenbeek.”

De mensen van Bilzen vertelden ons dat u een minzaam man bent. Zij waarderen sterk uw communicatieve vaardigheden, uw bemiddelende ingesteldheid. Wat zoekt u in mensen, wat vindt u belangrijke eigenschappen van hen?

“ Zorg dragen voor elkaar en trouw zijn aan een belofte, vind ik belangrijk in een mensenleven.
Wat mij steeds raakt is wat man en vrouw elkaar in het huwelijk beloven.
‘Ik wil je man/vrouw zijn en ik beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid. Ik wil je liefhebben en waarderen al de dagen van ons leven.’
Ik vind dit heel mooi al is het voor een aantal mensen niet altijd haalbaar om die belofte te blijven waarmaken.   Onze liefhebbende God woont te midden van  mensen die er zijn voor elkaar in moeilijke momenten van het leven. Het doet mij deugd als ik zie hoe zorgkundigen, verplegers, vrijwilligers, familieleden met liefde zorg dragen voor zieken, hulpbehoevenden, bejaarden.”
Sommigen beweren dat onze jeugd weinig of geen vertrouwen heeft in de toekomst. Jonge mensen onttrekken zich vaak aan de realiteit van het leven en er gaat van hen minder initiatief uit naar kerkbetrokkenheid. Ziet u die evolutie ook?

“Jonge mensen hebben nood aan jonge begeleiders, jonge priesters die hen in hun gelovig zijn nabij zijn. Wat komt er vandaag allemaal op de jongeren af?  Onze maatschappij is erg complex en veeleisend. De economie moet draaien en er is nauwelijks tijd en aandacht voor sociaal engagement. Weinig jonge mensen hebben tijd voor zichzelf of voor hun relatie.
Toch moeten zij weten dat ook zij kinderen van God zijn, dat zij door Hem bemind  worden en dat Hij hen niet in de steek laat. God draagt zijn volk en dat zijn vast en zeker ook de jonge mensen. Wij moeten er met zijn allen van overtuigd zijn dat wij in de wijngaard van de ‘Heer’ mogen werken.
Ik geloof rotsvast in onze jongeren en in een mooie toekomst voor hen als wij hen in onze ‘kerk’ Jezus laten ontmoeten. Jezus leerde ons dat we moeten streven naar verbondenheid, naar het goede en het schone in mensen.”

Hoe kijkt u persoonlijk aan tegen uw nieuwe opdracht van de bisschop, zeg maar de drie Diepenbeekse parochies begeleiden in hun zoektocht naar een pastorale eenheid 
Ik ben niet geroepen of gezonden om iets te forceren. Laten we samen de weg van de geleidelijkheid gaan. De eerste contacten in mijn nieuwe federatie vallen best mee. Elke parochie heeft zijn eigenheid, heeft een bepaalde meerwaarde. Ik kijk met vertrouwen naar de toekomst. Ik heb vertrouwen in God en in de mensen. Wij zijn allen kinderen van God, één christelijke gemeenschap. Dat wij gedoopt zijn, wil zeggen dat we ons mogen thuisvoelen in een warm gezin, in een gemeenschap waar mensen er voor elkaar zijn. De toekomst van de Diepenbeekse parochiegemeenschappen wordt in handen gegeven van vele gelovigen. Dat ‘wij-gevoel’ maakt ons sterk. Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik deze opdracht met blijheid en met grote  vreugde heb aanvaard. Wat is er mooier dan samen met geëngageerde mensen te bouwen aan de droom van God en werk te maken van een gemeenschap waar mensen in vrede en vreugde samenleven, een geloofsgemeenschap die mekaar steunt en helpt. “