De verzwakking van het geloof en van de religieuze praktijk schaadt de gezinnen en laat hen nog meer alleen met hun moeilijkheden. De synodevaders in Rome beweerden dat een symptoom van de grote armoede van de hedendaagse cultuur de eenzaamheid is, resultaat van de afwezigheid van God in het leven van de mensen en van de breekbaarheid van relaties. Er heerst ook een algemeen gevoel van onvermogen tegenover de socio-economische realiteit, dat er vaak mee eindigt dat de gezinnen kapot gemaakt worden. Gezinnen voelen zich vaak aan hun lot overgelaten omwille van de onverschilligheid en het gebrek aan aandacht van de kant van de instellingen. De negatieve consequenties op de sociale organisatie zijn vanzelfsprekend: van de demografische crisis naar problemen op het vlak van opvoeding; van de aarzeling om nieuw leven te verwelkomen naar het ervaren van de aanwezigheid van bejaarden als een last. Dat alles kan het emotionele evenwicht van iemand aantasten, wat soms leidt tot geweld. Het behoort tot de verantwoordelijkheid van de staat om de wettelijke- en arbeidsvoorwaarden te creëren die de toekomst van jonge mensen kunnen garanderen en hen kunnen helpen in het realiseren van hun plan om een gezin te stichten.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.