Priesterwijding Jerry
Op zaterdag 27 januari werd Jerry, van de missionaire gemeenschap van scheutisten in Mechelen, priester gewijd in Kameroen.
Ontmoeting met de Zusters van de Jacht in Muizen
De zusters van ICM (de Zusters van de Jacht) in Mechelen, Elizel, Jeya en Berlaine, ontvingen in oktober de bestuursleden van hun congregatie uit Rome: Lieve Stragier, algemeen overste, Rachel Oomen en Adrienne Bonzangali Epeko. Het vierde bestuurslid, Maria Cora Sastre, kon wegens familiale redenen niet aanwezig zijn.
De zusters hadden ook een ontmoeting met de leden van het stadsoverleg van de Mechelse parochies. Uiteraard waren ook Jan en Jerry, paters van Scheut, aanwezig. Poulard was nog onderweg van Haïti.
Ook voor de zusters van ICM is de missionaire aanwezigheid in Mechelen een belangrijk initiatief. Zoals Lieve Stragier het in haar nieuwjaarsbrief schreef: “In België is ondertussen een nieuw initiatief van start gegaan dat reeds enkele jaren geleden werd opgevat: een internationale ICM-gemeenschap in Mechelen met een zuster uit Congo, Indië en de Filipijnen, in samenwerking met de Scheutisten en uiteraard met het bisdom Mechelen-Brussel. De Kerk in Mechelen verwacht niet dat de missionarissen die ze mag onthalen, ingezet worden om vroegere kerksituaties te herstellen. Ze dienen niet om gaten te vullen die in de gangbare pastoraal zijn gevallen. Ze krijgen ruimte en tijd om zelf te bepalen wat hun werkterrein zal zijn, om creatief, met vallen en opstaan, te zoeken naar nieuwe vormen van missionair aanwezig zijn. Het bisdom hoopt dat ze die ruimte vrijmoedig invullen en andere accenten durven te leggen dan wij gewoon zijn en dat ze uitdagen tot vernieuwing. Ze hopen dat de missionaire aanwezigheid kleine zaadjes zal uitstrooien.”
We konden dit niet beter verwoorden. Tijdens de deugddoende en verrijkende ontmoeting in Muizen kwamen zowel de verwachtingen en ervaringen van de zusters als van de Mechelse parochies ter sprake.
Uiteraard blijft de uitbreiding van de kennis van de Nederlandse taal belangrijk maar iedereen sprak vol lof over de inspanningen die de paters en zusters hebben gedaan en de resultaten die ze hebben behaald.
Niet alles loopt van een leien dakje maar dat geeft kans tot reflectie en nieuwe impulsen. Zowel voor de missionarissen als voor de parochies zijn het boeiende maar soms ook weerbarstige ontmoetingen.
Wat we vooral onthouden is de warmte en vriendschap, de inspanningen om van elkaar te leren hoe we best de Blijde Boodschap in al haar facetten beleven en kenbaar maken. Belangrijk is de wil om, in wederzijds respect, er samen iets van te maken: het gaat niet om het project van de zusters of de paters maar om het Mechels missionair project van ons allemaal SAMEN. Dit mogen we absoluut niet uit het oog verliezen in de diverse initiatieven die we uitbouwen.
De leden van het bestuur van ICM waren zeer verheugd over het onthaal en de steun die de missionarissen in Mechelen en in de diverse Mechelse parochies mogen ervaren.
Marieke Vandrepol
Priesterwijding Poulard en diakenwijding Jerry
Het was niet echt Caraïbisch zonnig of Afrikaans warm op 23 juli laatstleden, maar er was op die zondag in Muizen een stevig dubbelfeest. Jerry Junior Senapai werd diaken gewijd; Jean Poulard Espady werd priester gewijd. En of er gevierd werd!
In de Sint-Lambertuskerk ging hulpbisschop Koen Vanhoutte de eucharistieviering voor, in concelebratie met heel wat priesters, waaronder confraters-Scheutisten van de twee wijdelingen. Dankzij het technisch vernuft van de streamingsequipe van Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle konden familie en vrienden van Jerry en Poulard in hun respectieve thuislanden, de Centraal-Afrikaanse Republiek en Haïti, het hele gebeuren rechtstreeks volgen. Het Onze-Lieve-Vrouwekoor zette zijn beste muzikale beentje voor; iedereen in de mooi versierde kerk zong goed mee. Het is een hartverwarmende viering geworden!
Na de liturgische plechtigheid werd iedereen uitgenodigd om verder te vieren in de parochiezaal “Het Rerum”. Een heerlijke barbecue werd daar bereid door Lily en vele andere mensen van Muizen. Er werd gegeten, gedronken en - zoals door Poulard beloofd - gedanst! Haïtiaanse muziek weerklonk op Vlaamse bodem.
Dankzij de aanwezigheid in Mechelen van deze jonge Scheutisten, evengoed als die van de drie Zusters van de Jacht, mag het nog maar eens duidelijk worden dat wij samen behoren tot de wereldkerk. Dankbaar mogen we zijn voor deze religieuzen, die van ver zijn gekomen om met ons christen te zijn en christelijke gemeenschap te vormen.
Proficiat aan hen allen, proficiat in het bijzonder aan Poulard en aan Jerry!
Bekijk hier de viering van 23 juli.
Priester worden - Reflectie door Scheutist Poulard
Naar aanleiding van zijn wijding op zondag 23 juli, heeft Poulard Espady zijn gedachten omtrent het priesterschap neergeschreven. Hij laat ons daarin delen.
In een geseculariseerde wereld waar individualiteit, onverschilligheid en onverdraagzamheid het dagelijkse leven van de mensen mee bepalen, een wereld ook waar op verscheidenheid en geloof neergekeken wordt, moet men moed hebben om christen, diaken, priester te zijn en ook om in een gemeenschap van multiculturaliteit te leven. Maar alles is een kwestie van overtuiging.
Wie is een missionaris?
Waarom wil ik priester worden?
En wat betekent priesterschap voor mij?
Een religieuze missionaris is, per definitie, een toegewijde christen die ergens anders gaat om zijn geloofservaring en zijn geschiedenis met andere, lokale christenen te delen en het werk van de lokale kerk te ondersteunen. Wellicht ging een missionaris vroeger naar andere landen met de eerste opdracht om het christendom te brengen en ook om mensen te bekeren. Dus het missionaire werk ging over evangelisatie. Die verkondiging van het evangelie gebeurde meer binnen de kerkmuren en binnen scholen. Daarom was het nuttig om kerken en scholen te bouwen. In deze zin was het succes in de missie afhankelijk van de hoeveelheid kinderen of personen per maand die een missionaris doopte en huwde en de hoeveelheid kerken die een missionaris bouwde. Want de focus lag daarop.
Afgezien van de geestelijke taken van een missionaris werd hij ook beschouwd als een motor van sociale en menselijke ontwikkeling. Min of meer waren dat de criteria om missionaris te zijn. Maar het was niet de enige opdracht van een religieuze missionaris.
Tegenwoordig wordt het missionaire werk meer uitgevoerd door een verdraagzame, vredevolle wereld op te bouwen; een wereld waarin gewone, eenvoudige mensen zich thuis voelen, waar relaties weer standhouden en trouw aan elkaar geen leugen is. De religieuze mannen en vrouwen getuigen en tonen door hun gemeenschapelijk leven dat het mogelijk is om als broeders en zussen te leven en te werken ondanks hun diversiteit, hun verschillende afkomst en hun verschillende overtuigingen. “Zie, hoe goed en aangenaam is het als broeders (en zussen) in harmonie samen te leven” zegt psalm 133. Onze doelstelling is niet om mensen te bekeren, maar wel om het christelijke leven te leven.
Ik ben (nog altijd) overtuigd dat een priester iemand is die anderen helpt om Gods liefde en Gods plan voor ieder van ons te laten ontdekken. Gods liefde is universeel en heeft geen grens. God waardeert iedereen en wil het beste voor iedereen. God, in zijn liefde, laat niemand achter en iedereen kan bij God terecht. Zo is de relatie van een priester met zijn naasten. Liefde gaat over openheid en beschikbaarheid om anderen te helpen en door anderen geholpen te worden. Ik wil priester worden om liefde en wederzijds respect te bevorderen. Daarbij wil ik meer mensen dienen en helpen in hun zoektocht naar een spirituele betekenis van hun leven en hun bestaan. Daarom is mijn motto: Wat gij gedaan hebt voor een van deze kleinen, hebt gij voor Mij gedaan. (Mt. 15,20)
Priesterschap is er altijd geweest om mensen te dienen, om te getuigen van Gods liefde, om te werken aan een vreedzame wereld en mensen te helpen hoopvol te blijven zodat ze kunnen zien dat het leven de moeite waard is. De dienstbaarheid van de priester is uiteraard ook buiten de kerkmuren te beleven. Als priester zou ik altijd beschikbaar en bereikbaar willen zijn om de mensen te dienen.
Mijn aanwezigheid hier mag gezien worden als een gelegenheid die de lokale kerk krijgt om meer multicultureel te zijn. Zoals jullie, sta ik in dienst van de Kerk. Het is ook de dooptaak van alle christenen om het werk van de kerk waar ze wonen te ondersteunen. Mijn aanwezigheid hier mag een bewijs zijn van mijn liefde voor God en een teken van mijn beschikbaarheid voor de mensen van hier.
Jean Poulard Espady, cicm
Eeuwige geloften Jerry Senapai
Op zondag 9 juli sprak Jerry Senapai tijdens de eucharistieviering in de Sint-Romboutskathedraal zijn eeuwige geloften uit.
Hoog tijd om Jerry wat beter te leren kennen... Pastoor Filip onderwierp hem aan een interview.
Jerry, stel je even voor aan de lezer.
Mijn hele naam is Jerry Junior Senapai. Ik werd geboren in Bangui, de hoofdstad van de Centraal-Afrikaanse Republiek. Dit land ligt in het hart van Afrika. Ik heb negen broers en zussen. Toen ik 12 jaar oud was, werd ik lid van de misdienaarsgroep in mijn thuisparochie. Het verlangen om priester te worden, groeide vanaf toen langzaam maar zeker. Later, toen ik als gewone student filosofielessen volgde in Kameroen leerde ik de paters van Scheut kennen. Hun missionair leven trok mijn aandacht. Het vooruitzicht om in gemeenschap te leven met medebroers uit verschillende landen maakte mijn hart warm om me als kandidaat bij de Scheutisten aan te melden.
Wat is er bijzonder aan de spiritualiteit van Scheut?
De woorden “Het Woord is mens geworden” uit het Johannes-evangelie zijn de leidraad en dienen als fundament. We volgen als Scheutisten Jezus, Gods Zoon die mens zoals wij geworden is. We gaan in Jezus’ voetstappen waarheen die ook leiden. Jezus gaat overal. Hij kent geen grenzen. Hij zoekt vaak de periferie op. Jezus heeft geen vaste woning want de hele wereld is zijn huis. Elke Scheutist leert te vertrouwen in de zending die hij ontvangt. We hebben een grote openheid en zijn bereid om overal waar de Kerk ons nodig heeft, heen te gaan.
Jouw ‘zending’ werd België. Was je verrast?
Op het einde van mijn theologiestudie ontving ik vier voorstellen van landen waarheen ik gezonden kon worden: Guatemala, Hong Kong, Kameroen en België. Ik ontving bedenktijd en bad tot onderscheiding. Omdat ik mijn master-thesis over het thema vluchtelingen en migratie had geschreven, trok Hong Kong me wel aan. Daar zijn immers vele migranten uit Aziatische landen. Maar ook België ontving vele vluchtelingen en migranten. In het moederhuis in Scheut (een wijk in Anderlecht) wordt momenteel een groter project voorbereid om vluchtelingen te ontvangen. Mijn vormingsverantwoordelijken stelden me België voor. In augustus 2021 ben ik aangekomen en studeerde een vol jaar in Leuven de Nederlandse taal.
Welke werkopdracht zie je mogelijk voor jou in Mechelen?
Ik houd ervan om met jongeren op weg te gaan. De pastorale zorg voor kinderen, tieners en studenten gaat me ter harte. Het voorbije jaar leerde ik de internationale studentengroep ‘Horizon’ kennen. Een 10-tal jongvolwassenen vormen in het Pastoraal Centrum een christelijke studentengroep waar ik één avond per week graag aansluit. Ook de zorg en de begeleiding van de misdienaars in de kathedraal neem ik graag op. Van nature observeer ik eerst een tijdje, onderscheid en handel tot slot. Ik merkte op dat vele jongeren nood aan steun hebben. Ik vind het belangrijk om naar jongeren de eerste stap te zetten. Het pure menselijke contact kan zoveel deugd doen. Elkaar leren kennen en stap voor stap op weg gaan. Wanneer er gaandeweg kansen zijn om het christelijke geloof ter sprake te brengen, zal ik dat respectvol doen. De gesprekken en het beluisteren van armen en vluchtelingen bij De Lage Drempel en De Herberg overtuigen me van de noodzaak om als mens onder de mensen op weg te gaan.
Is er een bepaalde bijbelpassage die je dierbaar is?
Op de uitnodigingskaart tot mijn eeuwige geloften koos ik voor de woorden die Jezus tegen de honderdman (een Romeinse niet-Joodse soldaat) zegt wanneer deze laatste smeekte dat Jezus zijn knecht zou komen genezen: “Ga naar huis. Zoals u het geloofd hebt, zo zal het gebeuren.” (Matteüs 8, 13) Het geloof van deze soldaat intrigeert me en roept me blijvend op te vertrouwen in God. Ook mediteer ik graag een vers uit psalm 8: “Wat is de sterveling dat U aan hem denkt? Het mensenkind dat U naar hem omziet?” Wanneer ik bedenk hoe groot God is, en wie wij zijn, dan kan ik enkel maar eerbied en ontzag hebben voor God. Dat maakt me nederig en inspireert me.
Op 9 juli spreek je geloften voor het leven uit. Welk moment tijdens deze liturgie zal onze aandacht bijzonder trekken?
Ik zal publiek uitspreken dat ik me aan God schenk, en dit door me te verbinden met de congregatie van Scheut. Ik beloof hierbij gehoorzaamheid, kuisheid en soberheid. Ik wil me ten dienste stellen van de gemeenschap en de mensen waartoe ik gezonden word. Bij de geloften zou het duidelijk moeten worden dat de weg die ik kies in mijn leven, een weg is van verbondenheid met God en mensen doorheen de gemeenschap van Scheut. Ik word voor mijn hele leven lid van de congregatie van Scheut. Ik ben klaar om volmondig ‘ja’ te zeggen tot God. Hierbij besef ik goed dat ik niets kan uit mezelf maar dat het enkel omwille van het vertrouwen in God is, dat ik deze belofte kan uitspreken.
Welke aanmoedigend woord wil je tot slot delen met onze lezers en parochianen?
Geloof in jouw droom! Doe wat je verlangt te doen en de rest zal gebeuren zoals God het met jou voorheeft.
Voorstelling van de Zusters van de Jacht
Op 8 maart was er een 'missionaire avond', waarop de Zusters van de Jacht en de Scheutisten zich voorstelden.
De Zusters van de Jacht deden dat met een PowerPoint-presentatie die u hier vindt.
Diaken Poulard
Nadat hij eind februari zijn geloften voor het leven aflegde, werd onze Mechels-Haïtiaanse Scheutist Poulard Espady diaken gewijd. Dat gebeurde op zondag 23 april jongstleden, tijdens een plechtige eucharistieviering voorgegaan door kardinaal De Kesel.
De Hanswijkbasiliek was ongeveer volgelopen; een dikke dank-u-wel aan de mensen van Hanswijk én aan alle anderen voor de goede zorgen! Ook aan de “capatatieploeg” van Onze-Lieve-Vrouw over de Dijle, zodat de familie en de vrienden van Poulard in Haïti er konden bij zijn.
Pater provinciaal van Scheut Martin Mvibudulu stelde de kandidaat voor aan de kardinaal. Overigens waren heel wat Scheutisten naar Mechelen afgezakt om hun jonge confrater nabij te zijn tijdens dit belangrijke moment. Ook heel wat parochianen uit onze Mechelse gemeenschappen, die ondertussen Poulard hebben leren kennen en appreciëren, waren van de partij.
Tijdens zijn homilie, naar aanleiding van het evangelie van de Emmaüsgangers, sprak de kardinaal over de wederzijdse nabijheid tussen Jezus en de christenen die wij mogen zijn, de diaken die Poulard mag zijn – mét Jezus dienstbaar aan mensen.
Na het wijdingsgebed werden stola en dalmatiek (soort kazuifel) opgelegd door mensen die op dat moment de ouders van Poulard vervingen: Lily Van Dorpe uit Muizen, zuster Ann en Jurgen Moons, een van de directeuren van BimSem, waar Poulard geëngageerd is.
En of hij gelukkig was, Poulard! En wij met hem. Na de viering hebben we op zijn toekomst het glas geheven. Op naar de volgende stap! De priesterwijding is voorzien voor de zomer die er aankomt.
Poulard, van harte proficiat, ook aan je ouders en je familie, vanuit de Mechelse geloofsgemeenschappen. Het doet zoveel deugd dat jij vanuit je verre land bij ons bent terecht gekomen!
Pastoor Jan
Klik hier om het interview te lezen dat pastoor Jan afnam van Poulard t.g.v. zijn diakenwijding.
