Kleine meditatie bij het Heilig Hart, door Zuster Berlaine
Juni is de maand van het Heilig Hart van Jezus. Het hart dat volop ja zegt aan het leven en een gegeven liefde. Het hart dat ja zegt tegen zelfverloochening en uitdrukking is van de onmetelijke liefde van God. Hij is de Schepper van het zichtbare en het onzichtbare, de schepper van de kosmos, Hij heeft zichzelf negen maanden lang verborgen in de schoot van een schepsel, de Maagd Maria. Hij werd geboren in een stal en groeide op in nederige omstandigheden. Aan het einde van Zijn leven vond Hij de wijze om na Zijn dood onder ons te blijven. In de Eucharistie blijft Hij bij ons, en in het tabernakel verbergt Hij zich opnieuw om Zich aan ons te geven. Besteden we in onze kerken voldoende aandacht aan die ‘schatkist’ die het tabernakel is? Vaak worden we aangetrokken door de grote gebouwen die onze kerken zijn, de prachtige architectuur, de versieringen, de schilderijen en andere beelden en bloemen die onze kerken sieren. We gaan dan onwetend voorbij aan het tabernakel waar de Heer op ons wacht. Gaan we op zoek naar het tabernakel wanneer we een kerk betreden? Zou het niet passend zijn dat we HEM eerst begroeten? Weinigen doen dat. Zelf vergeet ik het soms ook te doen.
Jezus is God die mens werd om ons te redden. Uit liefde voor ons stierf Hij voor iedere mens.
Het Heilig Hart bloedt van liefde omwille van het gebrek aan erkenning, omwille van een afgewezen liefde, omwille van een uitgestoken hand dat te vaak genegeerd wordt...
Je hoeft niet naar de kerk te gaan om Hem te begroeten. Hij woont ook in ons hart. Een knipoog naar Hem tijdens de moeilijkheden van elke dag zal Hem zeker bevallen. Zeg gewoon: “Jezus, ik hou van je”. Dit kleine zinnetje zal niet al zijn offers voor ons goedmaken, maar het zal Hem zeker behagen omdat Hij er is voor ons, arme zondaars. Hij is niets anders dan liefde. We worden uitgenodigd om ons in deze junimaand toe te wijden aan het Heilig Hart van Jezus : "Heilig Hart van Jezus, ik vertrouw op u".
Berlaine, zuster van de Jacht
Voorstelling van de Zusters van de Jacht
Op 8 maart was er een 'missionaire avond', waarop de Zusters van de Jacht en de Scheutisten zich voorstelden.
De Zusters van de Jacht deden dat met een PowerPoint-presentatie die u hier vindt.
Diaken Poulard
Nadat hij eind februari zijn geloften voor het leven aflegde, werd onze Mechels-Haïtiaanse Scheutist Poulard Espady diaken gewijd. Dat gebeurde op zondag 23 april jongstleden, tijdens een plechtige eucharistieviering voorgegaan door kardinaal De Kesel.
De Hanswijkbasiliek was ongeveer volgelopen; een dikke dank-u-wel aan de mensen van Hanswijk én aan alle anderen voor de goede zorgen! Ook aan de “capatatieploeg” van Onze-Lieve-Vrouw over de Dijle, zodat de familie en de vrienden van Poulard in Haïti er konden bij zijn.
Pater provinciaal van Scheut Martin Mvibudulu stelde de kandidaat voor aan de kardinaal. Overigens waren heel wat Scheutisten naar Mechelen afgezakt om hun jonge confrater nabij te zijn tijdens dit belangrijke moment. Ook heel wat parochianen uit onze Mechelse gemeenschappen, die ondertussen Poulard hebben leren kennen en appreciëren, waren van de partij.
Tijdens zijn homilie, naar aanleiding van het evangelie van de Emmaüsgangers, sprak de kardinaal over de wederzijdse nabijheid tussen Jezus en de christenen die wij mogen zijn, de diaken die Poulard mag zijn – mét Jezus dienstbaar aan mensen.
Na het wijdingsgebed werden stola en dalmatiek (soort kazuifel) opgelegd door mensen die op dat moment de ouders van Poulard vervingen: Lily Van Dorpe uit Muizen, zuster Ann en Jurgen Moons, een van de directeuren van BimSem, waar Poulard geëngageerd is.
En of hij gelukkig was, Poulard! En wij met hem. Na de viering hebben we op zijn toekomst het glas geheven. Op naar de volgende stap! De priesterwijding is voorzien voor de zomer die er aankomt.
Poulard, van harte proficiat, ook aan je ouders en je familie, vanuit de Mechelse geloofsgemeenschappen. Het doet zoveel deugd dat jij vanuit je verre land bij ons bent terecht gekomen!
Pastoor Jan
Klik hier om het interview te lezen dat pastoor Jan afnam van Poulard t.g.v. zijn diakenwijding.
Poulard op kinderkampweekend met Jamaswapi
Hij deelt met ons zijn eerste ervaring in Vlaanderen met jongeren
Secularisatie helpt om creatiever te zijn en de context van vandaag au sérieux te nemen. Het geeft jullie en dus ook mij de gelegenheid om Kerk te zijn die gastvrij en verdraagzaam is. Dus een Kerk die meer naar buiten wil gaan.
Poulard
EEN WEEKEND MET DE JEUGDGROEP JAMASWAPI: EEN LEERZAME ERVARING DIE IEDEREEN ZOU MOETEN MEEMAKEN!
Er wordt altijd gezegd dat een missionaris een avontuurlijke persoon is. Zijn avontuurlijke aanleg gaat niet alleen over risico nemen, maar ook over zijn vermogen om samen met anderen nieuw initiatief te nemen en zo de wereld buiten zijn comfortabele omgeving te leren ontdekken en te bekijken. Dat wil zeggen dat een avontuurlijke christen (leek, priester, diaken) vandaag iemand is die moedig genoeg is om de kerk naar de wereld van de jongeren te brengen en de wereld van de jongeren naar de kerk. Met andere woorden: een avontuurlijke christen, diaken, priester is iemand die een verbinding kan maken tussen de kerk en de hedendaagse wereld. Dat geloof ik!
Tijdens het weekend 14 tot 16 april 2023 ben ik samen met de jeugdgroep van Onze-Lieve-Vrouw over de Dijle, JAMASWAPI, op een kinderkampweekend gegaan. Het was mijn eerste ervaring in Vlaanderen met jongeren. Het was ook een tijd om te leren en te ontdekken. We waren met 53 deelnemers en met 9 begeleiders voor 4 groepen. Ik ben een van de drie begeleiders van de eerste groep in de leeftijdscategorie van 6 tot 10 jaar. We zorgden op een zorgvuldige manier, voor elkaar. Hoewel we in een wereld van individualiteit leven, is er toch geen plaats voor individualiteit in deze jeugdgroep. We delen alles (het eten, het drankje, …) in een gemeenschappelijke en complexloze sfeer, geen minder- en geen meerderwaardigheidscomplex. We geven voorrang aan het welzijn van anderen. Want we zijn blij wanneer we anderen blij maken! We bewijzen dat we echt een familie zijn.
Het weekend was niet alleen ontspannend voor de ouders, maar ook voor de kinderen. Het enthousiasme van de ouders en de kinderen om op kamp te gaan en te laten gaan, was opmerkelijk. Langs de ouderskant was het een gelegenheid om hun kinderen, samen met andere kinderen, met een ander gezicht te laten samen zijn, te leren spelen en te wonen zodat ze de wereld buiten hun “familedoos” kunnen zien. Langs de kant van de kinderen was het een unieke kans om in de natuur met anderen te zijn. Beide zijn overtuigd dat samenzijn met anderen gunstig is om jezelf te vinden, jezelf te ontdekken, jezelf te leren zijn, jezelf te leren appreciëren en jezelf te ontwikkelen. Want in JAMASWAPI is er een cultuur van verdraagzaamheid en wederzijds respect. Die twee waarden zijn wat de wereld van vandaag en die van de toekomst nodig hebben, en ook wat de kerk verkondigt, zodat we een wereld van broeders en zusters, met dezelfde waardigheid, kunnen bouwen. Naar mijn mening heeft een jeugdbeweging onze wereld een heleboel dingen te leren. Iemand die er lid van is, is iemand die bereid is om zijn omgeving te veranderen.
Ik kijk uit naar het zomerkamp dat langer en nog boeiender zal zijn dan het paaskampweekend. Dit was een voorbereiding. Ik heb al de smaak geproefd. En die is heel lekker!!
JAMASWAPI is een ander woord voor: familie en vriendschap!
Ik geef jullie een nieuwe regel: Houd van elkaar. Jullie moeten net zo van elkaar houden als ik van jullie gehouden heb. Dan zal iedereen kunnen zien dat jullie mijn leerlingen zijn. Johannes 13,34
