Openmonumentendag 5 juni 2022 wordt de start van een tentoonstelling in de Sint-Laurentiuskerk van Lokeren rond het beeldhouwwerk van Ad Goos, oud-leraar van het Sint-Lodewijkscollege en pastoraal begeleider van jongeren met beperking in het MPI Sint-Jozef te Antwerpen. Hij zal er zelf zijn werk toelichten, en dat zal ongetwijfeld op de hem eigen spirituele en geestige wijze zijn die hem kenmerkt. De vernissage wordt ingeleid door Urbain De Wilde op het groot orgel, en afgesloten met het glas van de vriendschap, dat we samen zullen heffen en hopen daarbij op een spoedige vrede in Oekraïne.
Ad was in zijn collegetijd al een verzamelaar van in de natuur gevonden stukjes hout waarin hij bij een tweede gezicht een fraaie vorm meende te ontdekken. Hier vond hij een eerste aanzet van liefde tot de houtsculpturen.
Maar de echte doorbraak om zijn kunstenaarsziel gestalte te geven geschiedde toen hij in contact kwam met priester-beeldhouwer Omer Gielliet, pastoor te Breskens vanaf 1967. Deze was een echte Zeeuws-Vlaming wiens ouders nog uit de streek van Koewacht kwamen. Geboren in 1925, en jammer genoeg overleden in 2017, na een rijk gevuld leven. Hij was ook dichter en filosoof, en zette zich in voor vluchtelingen en voor het milieu. Hij ging door diepe crisissen tot hij in zijn beeldhouwwerk een dieper geloof terugvond. Mogen we Ad een geestesgenoot noemen van Gielliet. Wis en zeker! Het werk van beide kunstenaars vertoont opvallende gelijkenissen. Beiden vertrekken van in de natuur gevonden stukken, die ze na bewerking, kappen en polijsten, een tweede leven schenken. Gielliet heeft veel werken geplaatst in Nederland. Ook Vlaanderen was een vruchtbare bodem om zijn houten sculpturen te laten gedijen. De studentenkapel van de Leuvense universiteit en de Sint-Jozefkapel in Hamme Sint-Anna, en dichter bij ons het Sint-Lodewijkscollege in onze stad, bezitten werk van zijn hand.
Ad Goos heeft aan de tentoonstelling de naam gegeven: “het Tweede Gezicht”. Hij bedoelt ermee dat we de mensen niet te snel in vakjes moeten opbergen, maar dat we een tweede, een derde,… een honderdste keer moeten kijken naar diezelfde mens om te ontdekken wat hij werkelijk is. ‘Liefde voor’ en ‘luisteren naar’ is de boodschap die uit zijn werk straalt.
Toen we Ad benaderden om hem te polsen naar zijn bereidheid om te exposeren dacht hij dat hij bij de meesterwerken die in de decanale kerk te zien zijn als ‘te klein’ zou afsteken. Zijn werk is inderdaad ‘anders’, maar daarom niet minder mooi en aangrijpend. Een Christus die de handen uitstrekt naar ons en naar alle doden van alle oorlogen, uit een stuk wrakhout. Een fragment uit de uitgeholde en honderd jaar oude lindebomen van de speelplaats van het college gaf gestalte aan vijf oprijzende figuren. Uit een oude balk die bij de restauratie van de Sint-Laurentius op de afvalcontainer belandde groeide een Sint-Laurentius als patroon van de bibliothecarissen. Ad zijn werk is zo veel omvattend dat het ongetwijfeld de moeite loont om het te komen bekijken, in alle rust en geleid door verklarende teksten van zijn hand.
