EEN BOEIEND GESPREK MET ENKELE MEDEWERKERS VAN EMILIANI
Binnenkort vindt de Dag van de Zorg plaats. Wie de flyer in deze editie bekijkt, leert dat dit op 15 maart in locatie Emiliani gebeurt. Een meer dan goede reden dus om ter plaatse eens te kijken hoe een en ander verloopt in deze wereld van zorg en ondersteuning!
Wij hadden vooraf al een boeiend gesprek met drie verantwoordelijke medewerkers:
directeur Lut Van de Vijver,
directie-assistente Ria Imschoot
en onthaalcoach Sara Van Vaerenbergh.
“Emiliani” is een begrip voor mensen in en rond Lokeren. Toch een eerste vraagje:
Hoe lang bestaan jullie diensten al?
Sinds 1958. We zijn begonnen als een zogenaamd Medisch-Pedagogisch Instituut voor minderjarigen, jongens van 12 tot 21 jaar. De Broeders Hiëronymieten waren en zijn nog steeds de organisatoren, maar ondertussen zijn de laatste broeders naar Sint-Niklaas verhuisd. Daarna zijn we geleidelijk geëvolueerd naar meerderjarigen met drie afdelingen en 21 woningen. 19 woningen zijn hier gelegen en er zijn twee externe huizen met ook een geitenboerderij en een biologisch tuinbouwbedrijf.
Nu bieden we ondersteuning aan 180 cliënten.
Naast wonen bieden we ook dagbesteding aan voor cliënten die niet hier wonen, maar zelfstandig in een eigen huis.
Welke diensten bieden jullie aan?
Naast het aanbod van 21 woningen hebben we ook een dagbesteding. Enerzijds hebben we het team Beleving. Dat zijn heel individueel gerichte activiteiten die we aanbieden aan mensen met een diep verstandelijke beperking, ofwel groepsactiviteiten die meer gericht zijn op snoezelen, muziek, verhalen of koken.
Anderzijds hebben we ook een atelierwerking. Daar ligt de focus op semi-industrieel werk. Dat gaat over jobs die vanuit andere bedrijven naar hier gebracht worden. Bijvoorbeeld het vullen van kauwgombakken, het verpakken van dweilen enz.
We beschikken ook over crea-ateliers. We maken hier zelf wenskaarten, we scheppen papier, we maken keramiekvoorwerpen. Er zijn ook cliënten die aan ons kunstproject meewerken.
In Daknamdorp hebben we ook een project met de naam “De Teerling”. Achter de feestzaal Dacknamdak hebben we een ruimte waar we aan biologische tuinbouw doen.
Kiezen die cliënten dan zelf voor een activiteit of hoe gebeurt dat?
Dit wordt per cliënt bevraagd en iedereen heeft een eigen programma. Het kan zijn dat ze halve dagen naar bepaalde ateliers gaan, terwijl sommigen ervoor kiezen om juist een druk programma te hebben. Het is heel verschillend. Iedereen kan van maandagmorgen tot vrijdagnamiddag zelf vorm geven aan zijn week, weliswaar onder een vaste vorm, zodat er toch een structuur in zit.
Hoeveel mensen werken hier eigenlijk?
Er werken hier zo’n 290 medewerkers. De helft daarvan is ondersteunend personeel. Daarnaast is er een wasserij, een keuken, administratief personeel, een technische dienst... We zijn een van de grootste werkgevers van Lokeren...
Ook daarom doen we mee aan de Dag van de Zorg, omdat we de mensen eens willen tonen wat zo’n organisatie allemaal inhoudt. We willen de mensen verschillende locaties tonen die anders niet toegankelijk zijn. We hebben een parcours uitgewerkt met als thema “Werken in de zorg”. Er zijn een twintigtal verschillende standen voorzien waarop de bezoekers iets kunnen zien, doen, beleven. Er is ook een wedstrijd voorzien waarin ze vragen kunnen oplossen en prijzen kunnen winnen onder de vorm van producten uit onze dagbesteding.
Ook nog even vermelden dat we een medische dienst hebben met mensen die op die dag hun job zullen voorstellen.
Blijft het bij wat jullie nù doen of denken jullie ook aan de toekomst?
Inderdaad. We willen onze toekomstplannen ook even in de verf zetten. Het gaat vooral over bouwplannen. We willen de komende tien jaar bouwen en verbouwen. Alles wordt hier vernieuwd en we hebben ook twee nieuwe externe locaties gekocht waar we gaan bouwen: een gebouw in de Hoedhaar en een huis in Zaffelare. Zo kunnen we ook meer decentraliseren en kunnen er een twintigtal cliënten daar gaan wonen. Maar de precieze details moeten nog uitgewerkt worden.
Hoeveel vrijwilligers zijn hier aan het werk?
Er zijn 99 vaste vrijwilligers en ook enkele occasionele mensen op wie we kunnen rekenen bij bepaalde evenementen. We hebben een verantwoordelijke voor de vrijwilligerswerking. Die houdt eerst een voorbereidend gesprek met een geïnteresseerde en dan zoeken ze een goede match met een cliënt. Als dat lukt, kunnen ze wandelen, fietsen, iets gaan eten, naar de bioscoop, sporten...
Soms schrijven we een vacature uit, bijvoorbeeld voor cliënten die heel graag met hout werken. Dan is daar een gepensioneerde houtbewerker op afgekomen. Dat zorgt voor een heel mooie wisselwerking. Er zijn ook vrijwilligers die elke woensdag mee naar de markt gaan. Die zijn niet gekoppeld aan één cliënt, maar aan een woning met meer mensen. Maar vaak zijn het vaste vrijwilligers die gekoppeld zijn aan “hun” cliënt, want dat is dan gebaseerd op een vertrouwensrelatie.
Het aantal 99 klinkt veel, maar toch zijn we nog altijd actief op zoek naar nieuwe mensen, want de laatste jaren is er minder instroom.
We werken ook jaarlijks met een dertigtal stagiairs van een twaalftal scholen.
Op jullie website heb ik gezien dat jullie nauw samenwerken met het ondersteuningsnet Lokeren. Hoe verloopt dat precies?
Eigenlijk draait het om vier Lokerse organisaties: Alderande, Hagewinde, De Sperwer en Emiliani. Belangrijk is dat het centrale aanmeldingspunt bij dit netwerk ligt. Personen uit het Lokerse met (een vermoeden van) een beperking kunnen zich daar aanmelden. Met de vier organisaties wordt dan bekeken wie het best aan de vraag tegemoet kan komen. We zijn zeker geen concurrenten van elkaar!
Hoe worden jullie gesubsidieerd om dit allemaal draaiend te houden?
Onze sector is ongelooflijk in verandering. Sinds 1 januari 2017 zitten we in de subsidie van de persoonsvolgende financiering. We zijn van een collectieve subsidiëring overgestapt naar een subsidie op maat van de persoon. Iedereen die een beroep doet op onze dienstverlening, krijgt een budget dat gelinkt is aan hun noden. De grootte van dat bedrag hangt af van de zorgzwaarte en het aantal dagen waarop ze van onze diensten gebruik maken. Iemand die weinig ondersteuning nodig heeft, zal dus een kleiner budget krijgen dan iemand die zwaar zorgbehoevend is.
Door het feit dat dit aan die personen gekoppeld is, krijg je een andere dynamiek in het voordeel van de cliënt. Hij is niet meer zo afhankelijk van de vraag: “Waar kan/wil ik mijn zorg inkopen?” We zitten hoe dan ook in een sector waar schaarste heerst in de middelen. Het feit dat elke cliënt een budget krijgt, gekoppeld aan zijn zorgzwaarte, heeft ook gevolgen voor ons. Als een cliënt vertrekt, heeft dat gevolgen voor ons personeel: het budget gaat mee met de “verhuizer”, maar ons personeel moet wel aan het werk kunnen blijven. Bestuursmatig is het dus minder eenvoudig geworden... Maar er is geen groot “verloop” van cliënten die snel wisselen van instelling. Sinds 2017 zijn er al bij al twee mensen vertrokken om dichter bij de familie te wonen. Misschien bewijst het toch dat onze bewoners hier tevreden zijn...
Hartelijke dank aan de medewerkers, voor deze interessante informatie!
Wie alles eens ter plaatse wil bekijken, is meer dan welkom op zondag 15 maart!
Geert Defauw
