Voor de start van dit werkjaar trokken we met onze parochieploeg naar de abdij van Dendermonde om op een synodale manier het nieuwe werkjaar in te zetten. Niet dat we uit onszelf zo knap zijn om met zo een moeilijke woorden aan de slag te gaan, maar omdat wij daar allemaal toe geroepen worden.
Zoals je allicht al gehoord hebt, nodigt Paus Franciscus (in oktober 2023) al zijn bisschoppen uit in Rome voor een groot synodaal congres over de toekomst van de Kerk met als onderwerpen: gemeenschap, participatie en zending. In voorbereiding hiervan wordt aan alle bisdommen en parochies gevraagd synodaliteit alvast vorm te geven en synodale gesprekken te organiseren.
Maar wat wil dat eigenlijk zeggen, synodaliteit? Letterlijk vertaald betekent het samen (=syn) onderweg zijn (=hodos). Deze geest van samen onderweg zijn, bepaalt dan de richting en de keuzes die we maken onderweg, op een heel eigen onderscheiden manier.
Iedereen in staat stellen deel te nemen
is een essentiële kerkelijke plicht!
Het synodaal proces in 7 quotes; paus Franciscus
Synodaliteit behelst een diep luisteren naar elkaar, een luisteren naar wat de Geest ons ingeeft door de ander, door jou tot mij. Luisteren hoe de ander zich aangesproken voelt door het woord van God. Ingaan op wat jou inspireert in de woorden van de ander, onderscheiden hoe de stem van God tot jou spreekt door je medemens, hoe kwetsbaar die ook mag zijn. Synodaliteit is een geïnspireerd luisteren naar elkaar, als in een gebed. Het gebed, dat altijd de basis is van een goede (synodale) ontmoeting. Uit onze eerste gespreksronde kwamen een aantal kernpunten naar voor die we in een volgende samenkomst verder concretiseerden.
De eucharistie als plaats om te herbronnen en jezelf te mogen zijn.
We gaan in de toekomst proberen onze zondagsvieringen nog mooier te maken en intenser te beleven. Concreet gaan we nog meer aandacht schenken aan het samen zingen en gaan we er voor zorgen dat iedereen warm onthaald wordt bij het betreden van de kerk.
We bouwen verder aan onze bijzondere aandacht voor kinderen in de viering. We proberen hen te laten voelen hoe blij wij zijn met hen en hoe graag ze gezien worden. We gaan hen bijvoorbeeld aan het altaar vragen bij het Onze Vader.
We gaan terug een intentieboek voorzien in elke open kerk. Een selectie van intenties kan dan meegenomen worden in de zondagsviering.
In de gemeenschap van gelovigen worden we gesteund en opgevangen. Dat hoeft niet altijd perfect te zijn, we hebben de ander nodig.
De parochieploeg engageert zich om -waar mogelijk- mensen de kans te bieden elkaar te ontmoeten na de viering.
Rouwzorg zal in de toekomst aanwezig zijn bij de herdenkingsviering van de overledenen van die maand.
We nemen initiatieven om meer en beter met elkaar samen te werken, over de grenzen heen. Vooral om goed te luisteren naar elkaar, welkom te zijn bij elkaar en samen op pad te willen gaan. Elke parochiaan zal op elke plaats even welkom zijn om deel te nemen aan de liturgie, de zorg voor onze parochie en de vreugde die er leeft.
We hebben een grote parochie met veel mensen
De mens staat centraal in ons handelen. Dat is, gevoed door gebed, onze grootste motivatie. We willen van de aandacht voor mensen in nood een eerste zorg maken door met onze gemeenschap structureel aanwezig te zijn. Bijvoorbeeld in de vorm van communiebedeling, huisbezoeken brengen bij mensen die het moeilijk hebben, ziekenzorg ondersteunen, rouwenden aanwezig te blijven en initiatieven tegen armoede en uitsluiting te steunen. We kunnen dan wel niet alles, maar waar wij niet veel kunnen doen, mogen we toch proberen kleine diensten van liefde te verrichten voor elkaar.
We willen in de toekomst ook meer inzetten op de jongeren. Daartoe werd de vormselcatechese achter de schermen inhoudelijk helemaal herwerkt. De vormeling wordt in de toekomst uitgenodigd om samen met zijn familie mee op pad te gaan, met Christus en met zijn kerk. Door eigen ervaringen en geloofsgetuigenissen kan de jongere op eigen tempo ontdekken hoeveel de Heer hem en anderen lief heeft.
We proberen de jongeren waar mogelijk een actieve rol te laten opnemen in onze gemeenschap. Ook zullen we in de toekomst initiatieven ontplooien op hun maat. Priester Orlando wil ons daarbij graag mee inspireren.
We ontwikkelen initiatieven voor mensen die zich moeilijk kunnen verplaatsen en toch een zondagsviering willen bijwonen.
Het is tijd om anderen in de ogen te kijken
en te luisteren naar wat ze te zeggen hebben,
om een band op te bouwen,
om gevoelig te zijn voor de vragen van onze zussen en broers,
om ons te laten verrijken met andere charisma’s, roepingen en taken.
Echte ontmoeting vormt ons om en schept kansen.
Franciscus
Samen op pad: een synodaal initiatief in de advent
De dagen worden korter en het wordt al weer wat kouder. Op 27 november start de advent.
Daarbij kijken we uit naar de komst van De Heer en dat doen we liefst samen, gezellig met elkaar en met jou. Een oud en mooi gebruik is het ontsteken van de adventskaarsen, zondag na zondag, op weg naar de Kerstnacht. Licht en warmte.
Het zou mooi zijn elkaar daarbij te ontmoeten.
Hoe werkt dit concreet?
In het weekend van de eerste adventszondag wordt een extra kaars (of extra kaarsen) aangestoken aan de eerste adventskaars. Deze kaars wordt meegegeven op het einde van de viering. De persoon ontvangt ook een lijst met andere parochianen die zich hebben ingeschreven en een synodaal gebedsboekje. De kaars mag in huis enkele dagen branden en wordt vervolgens naar de volgende persoon op lijst gebracht, jullie spreken dat onder elkaar af. Daar vindt met de vorige en de nieuwe “eigenaars” van de reizende adventskaars een korte synodale ontmoeting plaats.
U mag als u wenst het resultaat van dit gesprek neerschrijven in het boekje, het kan ons nadien misschien opnieuw inspireren. In de week voor Kerstmis worden de kaarsen teruggebracht naar de kerk waar ze In de kerstnacht en op kerstdag bij het kerstekind worden geplaatst.
Wie wil meedoen aan dit adventsgebeuren kan haar of zijn naam opgeven op de lijsten achteraan in de kerken.
Synodale Kerk à
ß Synodale Kerk
