Bavodag

Open de poorten
Op 4 maart was het weer zover. Van op de parking aan station Gent Dampoort nam ik de leiding om de groep van 33 vormelingen en 9 catechisten – voor het eerst versterkt met een uitgebreide delegatie vormelingen en catechisten van de Koewacht - veilig naar de Sint-Bavohumaniora  te loodsen. We kregen groene petjes, net als 735 andere vormelingen en catechisten. Groen is ook de kleur van de school waar we te gast waren, en waar we na een korte verwelkoming door onze bisschop Luc naar de Groenzaal trokken om onze dag te beginnen met een zangmoment. Dat was ideaal om op te warmen. We waren de rapste en konden daardoor op de eerste rij zitten. Werner, die werd ondersteund door pianist Pieter, leerde ons enkele meeslepende liedjes aan: Stapje voor stapje, Alleluia, het Afrikaanse Agbarambe, Jesus Christ you are my life,… Het beste blijft me ‘Open de poorten’ bij: “Open de poorten, voor onze Koning. Zing jullie vreugde uit.” Na die laatste zin barstten we telkens allen samen in een luide juichkreet uit en gooiden we onze armen in de lucht. Ik deed vrolijk mee, en torende daarbij telkens anderhalve meter boven de petjes van de enthousiaste zangertjes uit.

De boom in
Vervolgens deelden we onze groep in 2 voor een catechesemoment in een van de klassen. Ik ging mee naar lokaal 25, op de derde verdieping. We werkten rond zien en gezien worden. Van op mijn stok zag ik dat het voor een geblinddoekte Adam niet eenvoudig was om zijn Eva te vinden, zelfs als de andere kinderen hem hielpen. Ook het bijbelverhaal over de tollenaar Zacheus handelde over observeren en de onwennigheid wanneer je gezien wordt, terwijl je liever onzichtbaar zou blijven. Zacheus kroop daarvoor in een vijgenboom, maar toch sprak Jezus hem aan omdat hij die avond bij hem wilde komen eten. Dat veroorzaakte bij Zacheus een totale ommekeer. Hoe zouden wij ons voelen, wanneer Jezus ons zou aanspreken? Wat zouden we Hem vragen, wanneer we daar de kans toe kregen? Ieder groepje mocht 2 vragen aan Jezus sturen via een sms-je. Enkele daarvan zouden geprojecteerd worden op een reuzenscherm tijdens het slotmoment.

Enthousiaste jongeren
Na de boterhammen trokken we door de Gentse straten naar het Sint-Lievenscollege, waar jongeren van Jokri allerlei spelletjes en andere activiteiten opzetten met de vormelingen. Ik ging lokaal 13 binnen, waar Marthe al enkele kinderen had getoond hoe ze met papier allerlei figuren kunnen vouwen. De Japanners noemen dat Origami.
Ik heb nog niet uitgelegd wat Jokri is: groepen van Jonge Kristenen die geregeld samenkomen om te spelen, te praten, vrienden te maken en God beter te leren kennen. We zagen sfeerbeelden van Jokri-activiteiten in Brakel, Wetteren, Aalter, Sint-Amandsberg en het Waasland. Enkele van die jongeren waren aanwezig om te vertellen over hoe zij Jokri beleven. Lien uit Aalter, Belachew uit Gent, Andries uit het Waasland en Michiel uit Brakel getuigden ieder op hun eigen manier, maar allemaal even overtuigd. Michiel had 4 woorden op de rugzijde van zijn sweater: verwondering, verbondenheid, engagement en geloof. Die woorden vertellen meer dan een lang verhaal.
In de kapel werd de stille sfeer versterkt door een lied: “Iedere nacht verlang ik naar U, o God. Ik hunker naar U met heel mijn ziel.” We zongen ook enkele andere liederen gericht op Jezus, en wie wilde mocht vooraan – dicht bij Jezus – neerknielen om een moment in stilte bij Hem te zijn. 

Eerder op de dag had de bisschop ons verteld over het leven van Bavo. De patroonheilige van ons bisdom was een edelman. Hij noemde toen nog Allowin. Nadat hij zijn vrouw Adilia verloor vond hij troost en een nieuw levensdoel bij de heilige Amandus in de Gentse Sint-Pietersabdij. Daar besliste hij om voor een leven in gebed en armoede te kiezen.
Op 13 mei zien we onze bisschop weer, want dan komt hij naar Moerbeke voor de vormselviering. Ik kijk er al naar uit, net zoals al onze vormelingen. Hopelijk haalt Nora me van mijn rek, want ik wil er bij zijn op die mooie dag. Overigens een dikke merci aan alle kinderen die me een stukje van de dag hebben meegedragen. Ik heb er van genoten, en ik draag zelf een aantal zaken mee waarover ik het komende jaartje kan nadenken.
Patrick Dieleman, catechist in Moerbeke-Waas