Sinds maandag 26 maart is de familie Galia in Lokeren aangekomen. In de voorbije weken is al heel wat gebeurd. In dit artikeltje willen we een en ander op een rijtje zetten.
Humanitaire corridor
Op woensdag 27 november 2017 hebben de Staatssecretaris Theo Francken, de voorzitter van de Gemeenschap van San-Egidio Hilde Kieboom, Kardinaal Jozef De Kesel en de hoofden van de andere erkende religies in België een overeenkomst getekend betreffende de komst van Syrische vluchtelingen in België. Op basis van deze overeenkomst zullen 150 Syrische vluchtelingen vanuit Turkije of Libanon met een humanitair visum aankomen om zich in België te vestigen. Deze 150 vluchtelingen worden geselecteerd op basis van kwetsbaarheid: gezinnen met kinderen, maar ook ouderen en mensen die medische zorg nodig hebben. Het zijn dan wel vluchtelingen – hun komst gebeurt op een legale en dus veilige wijze. Caritas Internationaal en San-Egidio begeleiden vanaf het vluchtelingenkamp hun overkomst tot op Belgische bodem. Daar nemen de gastgemeenschappen over.
Een weg samen afleggen
Waaruit bestaat onze concrete hulp? Samen een weg afleggen waarin drie woorden centraal staan: “Het gaat om ontvangen, beschermen en integreren”, zoals paus Franciscus vraagt. Deze mensen zijn na jaren oorlog op zoek naar een nieuwe, veilige thuis in een omgeving van vrede. Geen geweld of angst meer maar een nieuwe toekomst. Wij, als parochie van Lokeren en Moerbeke, kunnen meebouwen aan die toekomst.
Concreet: van erkend vluchteling naar Belgisch staatsburger
Integratie staat voorop. De dag na hun aankomst is via de Dienst Vreemdelingenzaken de asielprocedure ingezet om zo snel mogelijk erkend te worden als “inwoner” in ons land en dus beroep te kunnen doen op bijvoorbeeld O.C.M.W.-steun of steun in medische kosten. Tot het zover is, valt dit gezin volledig en enkel op ons terug. Waar in andere gevallen de Belgische Staat via Fedasil zorgt voor “bad-brood-bed”, nemen wij als geloofsgemeenschap deze verantwoordelijkheid op ons.
Nog concreter:
Het huis van deken Rooms zaliger, dat na het overlijden van Denise aan het bisdom is geschonken, is door het bisdom ter beschikking gesteld voor de opvang van de familie Galia. Zij zullen er de eerste periode wonen, zo worden huurkosten – voor ons- uitgespaard. We moeten echter in heel wat andere kosten voorzien. Elke week krijgt de familie (6 personen) 250 EUR om eten, drinken, kleding en vervoer te betalen. Daarnaast is een strikt budget voorzien voor internet en telefonie. Alle andere kosten zitten niet in deze raming. Bijvoorbeeld: bij aankomst van de familie bleek dat de verwarming stuk was … en de koffiezet ook … Om het wat huiselijker te maken is via de Kringloopwinkel een zithoek aangekocht. Water, gas, elektriciteit … de rekening tikt snel aan maar zoals de verwachtingen zijn dankzij milde peters en meters en giften uit de parochie kunnen we deze mensen een thuis geven en voorzien in de noodzakelijke levensonderhoud.
Kerstcollecte
Via de Bisschoppenconferentie komt er nog een grote ‘gift’ via de kerstcollecte die in alle Belgische kerken gehouden werd bij Kerstmis. Het eindresultaat van deze collecte werd enkele weken geleden bekendgemaakt. Maar liefst 480.064,75 euro (bijna een half miljoen euro dus) werd tijdens de kerstcollecte ingezameld. Omdat wij een van de grootste gezinnen opvangen, mogen we van hieruit een grote gift ontvangen die ons zal helpen de kosten te dragen.
“Ons” gezin, de familie Galia
Communicatie is erg moeilijk. Zij spreken Arabisch … en wij niet! Maar via het Frans en een woordenboek komen we al heel ver. Vader Madhat en moeder Merem hebben drie kinderen: Hassan (14 j.), Mohamad (11 j.) en Liin (6 j.). Ook de broer van Merem, Hussein (22 j.) maakt deel uit van dit gezin. Liin is een zeer vrolijk meisje … bijna niet te geloven als je bedenkt dat zij nooit iets anders gekend heeft dan oorlog en vluchten.
Op maandag 26 maart zijn ze dus toegekomen na een lange reis vanuit Libanon. 10 koffers met daarin alles wat ze hebben. Wat kleren, wat minimale spullen en herinneringen … Het was ongelofelijk ontroerend om die vluchtelingen te zien toekomen met letterlijk hun heel “hebben en houden” in enkele koffers.
Na de paasvakantie gaan de kinderen naar school en zullen ook de ouders lessen Nederlands volgen zodat ze snel de taal meester zijn en dus ook werk kunnen zoeken en vinden en verder bouwen aan hun toekomst hier.
Als de drukte van de eerste weken wat voorbij is, en de taal een kleinere hindernis is, hopen we hen met de parochie eens te ontmoeten en verder kennis te laten maken. We houden u op de hoogte.
