MIJMERINGEN BIJ LICHTMIS
Lichtmis is een leuk feest. Er is al het oude spreekwoord: ‘Er is geen vrouwke zo arm, of ze maakt op Lichtmis haar panneke warm’.
Lichtmis is al eeuwenlang een kinderfeest.
Het is de gewoonte dat de kleine kinderen op Lichtmis met brandende kaarsjes in stoet de kerk binnen trekken. De gezinnen van in het afgelopen jaar gedoopte kindjes worden speciaal uitgenodigd. De kinderen kijken hun ogen uit in die grote, onbekende ruimte, die uitnodigt om hard in rond te rennen en te roepen. De volwassenen, vooral degenen die al wat ouder zijn, glimlachen vertederd naar al dat jong geweld.
“Voordat Ik u in de moederschoot vormde,
kende Ik u”
staat in de schrift.
Deze woorden vertolken een diepe overtuiging van heel de Schrift:
de overtuiging dat ons leven als mens niet zomaar een grillige speling is van het lot,
geen verloren toeval in een oneindig universum.
De Bijbel situeert de oorsprong van de mens in de liefde van God:
wij zijn er omdat God ons bestaan heeft gewild en verlangd,
zijn liefde is de bron van ons leven.
Hij kende ons en zag ons met liefde aan,
nog voor wij ons bewust waren van het leven.
Dat is het Bijbelse antwoord op de eeuwenoude vraag van de mens:
“Waarom ben ik er? Wat is de zin van mijn leven?”
Ouders die naar de geboorte van een kind hebben uitgezien en verlangd,
herkennen zich misschien in deze woorden.
Wanneer een kind in de moederschoot wordt gevormd gaat het niet alleen om een biologisch gegeven.
Nog voor de geboorte groeit er een band van liefde en genegenheid,
de aanstaande ouders koesteren verwachtingen en verlangens,
ze zoeken een naam, en vragen zich af - niet zonder onzekerheid ook en spanning:
“Hoe zal alles lopen? Welke persoon zal ons kindje zijn en worden?”
Ook al is hun kindje nog een ‘geheim’– verborgen en geborgen in de moederschoot
– toch is het door de ouders al ‘gekend’.
Het ontvangt reeds hun zorg, hun aandacht en genegenheid.
God heeft tot ieder van ons gezegd: “Voordat Ik je in de moederschoot vormde, kende Ik je; je bestaan heeft mijn eeuwige liefde als fundament.
Kinderen zetten ons met lichtmis op weg om deel te krijgen aan het evangelie:
er zit inderdaad iets goddelijks in kinderen. Iets wat misschien ook diep weg-gevroren in ons allemaal zit en wat alleen door kinderen ontdekt en ontdooid kan worden. Misschien kun je dat het geloof in het goede noemen? Of gewoon de hoop?
Daarom is Lichtmis een onmisbaar feest. Omdat we vandaag even het goddelijke in kinderen mogen zien. En om even zelf weer een beetje als kinderen te worden. Zalige Lichtmis!
Geert Cattrysse, pastoor-deken
