Getuigenis wereldjongerendagen door enkele Lokerse jongeren

Tijdens de laatste twee weekends van augustus mochten we in de verschillende kerken genieten van het getuigenis van Anneleen, Matthias en Robin. Het was zo mooi en hoopvol voor allen die het konden horen dat we hun ervaringen ook op deze weg (nog eens) willen delen.

Anneleen begon het getuigenis: “Blessed are the merciful, for they shall obtain mercy”, of beter gezegd “Zalig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden”. Dat was dit jaar het thema van de Wereldjongerendagen. In het jaar van de barmhartigheid, zeer toepasselijk. Die barmhartigheid heb ik deze reis intens ervaren en ik ben ervan overtuigd dat ik niet de enige ben.

Tijdens de Wereldjongerendagen zijn ons drie momenten heel hard bijgebleven: de openingsviering, de preek van de paus en de avondwake. Over deze laatste twee straks meer, ik ga eerst wat meer vertellen over de openingsviering van de Wereldjongerendagen, het officiële startschot van vijf intense dagen. Voor ons het moment waar we al 10 dagen lang (tijdens het voorprogramma dat werd georganiseerd door IJD) van droomden en naar uitkeken.

De openingsviering had plaats in het Blonia Park in Krakau, een park dat we niet snel gaan vergeten. Een park vol enthousiaste jongeren die elkaar aanspreken, ontmoeten … om samen de Wereldjongerendagen in te zetten. De viering werd ingezet door een overzicht te maken van de verschillende continenten en landen die aanwezig waren. Ze overliepen de plaatsen waar de Wereldjongerendagen al eens waren georganiseerd en bedankten deze. Andere landen werden verwelkomd en toen kon de eucharistieviering beginnen. Het werd één van de meest magnifieke eucharistievieringen die ik al heb meegemaakt. Vijfhonderdduizend jongeren die van de ene seconde op de andere muisstil werden en in stilte samen aan het bidden waren. Om kippenvel van te krijgen! Ook was het een unieke ervaring om met vijfhonderdduizend mensen de communie te ontvangen. Verschillende priesters, waarvan er meer dan genoeg waren in Krakau, verspreidden zich onder het volk om ervoor te zorgen dat iedereen de communie ontving.

En dan, het slotlied. Eigenlijk hét moment waarop de Wereldjongerendagen officieel werden ingezet, zo leek het toch voor mij. Met de hele wereld zongen we samen het liedje “Jesus Christ, you are my life”, “Jezus Christus, u bent mijn leven”. Ik kan amper in woorden omschrijven hoe machtig het was om tussen zo een grote groep van gelovige jongeren van over de hele wereld uit volle borst mee te zingen met dit lied, om de verschillende vlaggen te zien zwaaien van de landen die vertegenwoordigd waren, met een koor dat minstens even goed zong als de koren in Lokeren-Moerbeke en een orkest dat fantastisch begeleidde. Voor mij een onvergetelijk moment en ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben die mij dit moment tot in de details herinnert. Op dat moment voelde ik zo de liefde van Jezus, en alle andere mensen rondom mij, zo door mij stromen. En dit was slechts de openingsviering …

Matthias vulde aan: God is dood hoor je wel eens zeggen. Geloven is niet meer van deze tijd, en de jeugd gelooft niet meer. Wel beste mensen, ik kan je verzekeren, zij die dat beweren zijn allemaal mis.

Ik ben mee geweest naar de wereldjongerendagen, en ga op mijn beurt spreken over campus Misericordia. Campus Misericordia is het reusachtige evenementenplein waarop alle gelovige jongeren zijn samengekomen voor de avondwake met de Paus.  We zijn helemaal te voet naar daar gewandeld, wel twintig kilometer. Dat is vijf kilometer meer dan de andere groepen, want wij waren lichtelijk verkeerd gelopen. Onze ‘kaart-lees-eigenschappen’ waren blijkbaar niet optimaal.

We hebben op het plein overnacht onder de blote sterrenhemel, en ‘s morgens een misviering meegemaakt opgedragen door de paus. De avondwake vond ik heel bijzonder. De Paus sprak ons toe, we hebben samen gezongen en gebeden, elk met een kaars in de hand. Wat overigens niet zonder gevaar was, want ik heb daar een brandje moeten blussen, een meisje haar haren hadden vuur gevat door een kaars.

Maar ik verzeker jullie, met enkele honderdduizenden mensen op een plein die zwijgend in gebed zijn, bedolven onder een zee van lichtjes, op dat moment raakt de hemel de aarde. Geloven is inderdaad niet meer zo evident als vroeger, maar er zijn nog heel veel jonge mensen die geraakt worden door de liefde van Jezus, en geloven. Ik heb het zelf mogen ondervinden.

En Robin besloot: De Paus sprak na het verhaal van Zacheüs de tollenaar, dat iedereen wel zal kennen. Er zijn drie grote horden die Zacheüs tegenkwam waar we vandaag als gelovigen voor staan, namelijk: Twijfels over onszelf, schaamte om te geloven, publieke tegenstand. Paus Franciscus zegt hierover het volgende: We moeten niet twijfelen aan onszelf, we zijn Gods liefde waard, ondanks onze zonden. We moeten ons dus niet schamen om te geloven, er zullen bepaalde offers of risico’s moeten genomen worden om Christus te volgen. En ten derde mogen we ons niet laten doen door publieke tegenstand, we hebben moed nodig om de wereldwijde tegenstand tegen ons geloof te weerstaan

Om de dag van vandaag openlijk over geloof te praten in de wereld hebben we moed nodig. We worden geconfronteerd met kritische opmerkingen en twijfels, maar we moeten telkens weer de moed opbrengen om hier tegenin te gaan. Sommige mensen zullen proberen om ons tegen te houden, ze willen ons laten denken dat God ver weg is, stug en ongevoelig. We moeten onze hoop en liefde tonen aan iedereen, zelfs aan onze tegenstanders.

De menigte rond Zacheüs hield hem ook tegen om Jezus te zien, ze oordeelden hem onwaardig om als zondaar Jezus’ aandacht te krijgen. De mensen mogen denken dat we dromers zijn, net omdat we geloven in een nieuwe mensheid, een mensheid die haat tussen mensen en bevolkingsgroepen afkeurt, een die geen grenzen en barrières ziet en zijn eigen tradities in stand houd naast de nieuwe, zonder afbraak te plegen aan de ander. Als we geconfronteerd worden met tegenstand mogen we niet ontmoedigd worden! Wij als christenen zouden voortdurend getuigen van geloof en hoop moeten zijn. We moeten door de buitenkant van de culturen en mensen kijken, naar alle mensen kijken met ons hart, dat goedheid uitstraalt en geen vooroordelen heeft.

Meegaan naar de wereldjongerendagen heeft mijn moed om te reageren verhoogd, net omdat je als jongere niet alleen staat, maar er daar twee miljoen andere gelovigen waren, van alle uithoeken van de wereld, zonder dat er conflicten waren.

Wij danken Anneleen, Matthias en Robin voor hun moedig getuigenis en wensen hen – en alle andere jongeren – nog veel zulke inspirerende ervaringen toe! Op naar Panama waar in 2019 de volgende editie van de Wereldjongerendagen zullen plaatsvinden.