Advent

Advent is dromen dat Jezus zal komen,
dromen van vrede voor mensen van heden.

 

Zo begint een adventswijsje … En zingend wordt wel vaker de waarheid gezegd! In de weken die voor ons liggen mogen we inderdaad dromen van vrede, van dé vredevorst, van Hij die komende is: Jezus. Vier zondagen lang brengen we meer licht in het groeiende duister opdat het Licht ons hart en onze wereld mag overwinnen en verwarmen met zijn komst. Kerstmis: het feest waar we naar uitkijken omdat we Jezus’ geboorte van 2000 jaar geleden herdenken. Maar Kerstmis is ook het feest waarop/waardoor we alert zijn voor het feit dat Jezus ook vandaag tot ons komt. Dit is ook de diepste betekenis van die periode voor 25 december: advent, het woordje zegt het zelf, gaat over de komst van de Heer. Reikhalzend kijken we naar dat moment uit. En dat is dus niet alleen iets van eeuwen geleden. Het mag en moet ook iets voor ons vandaag zijn.

Gelukkig nieuwjaar!
Met de eerste zondag van de advent starten we ook een nieuw liturgisch jaar. Nadat we het voorbije liturgische jaar op zondag het Lucas-evangelie mochten beluisteren, is het nu de beurt aan het evangelie van Matteus. Deze joodse christen heeft zijn evangelie geschreven rond het jaar 85 van onze tijdrekening. Hij schreef deze blijde boodschap voor andere joodse christenen die zich tegenover de joodse religie moesten positioneren. In zijn evangelie heeft Matteus aandacht voor Jezus’ geboorte en de kinderjaren. Hij stelt ons Jezus vooral voor als de vervulling van het de joodse Wet (de Thora) en als de vervulling van wat de profeten voorzegd hebben. Met Jezus zal ook het Rijk van God doorbreken. In de kunst wordt Matteus symbolisch voorgesteld als een mens omdat zijn evangelie begint met de zogenaamde geslachtslijst van Jezus: een opsomming van de voorouders. (ter info: Marcus wordt voorgesteld als een leeuw, Lucas als een stier en Johannes als een arend)

Vier zondagen lang
Omdat Jezus als koning verwacht wordt, wordt er een adventskrans in de kerken en de huiskamers geplaatst. Niet alleen kunnen we in die krans een (konings)kroon ontdekken, de ronde krans omvat ook de hele aarde met al wat daar leeft. De Koning die wij verwachten is er voor de gehele aarde. Dat het werkelijk de héle aarde is, wordt ook duidelijk door die vier kaarsen. Voor elke windstreek, voor elk oerelement (aarde, lucht, vuur, water), voor elk seizoen. Vier staat voor het gehele menselijke, ook voor het gehele evangelie dat we kennen. In dit typisch kerkelijke gebruik vinden we enerzijds dus heel wat elementen terug van de heidense godsdienst in een mengelmoes van diep christelijke symboliek. Het groen duidt op de hoop, het rood op de liefde, het groeiende licht dat de duisternis zal overwinnen.

Ook liturgisch worden we op weg gezet naar een sterk innerlijk voorbereiden.
In de oudtestamentische lezingen komt de profeet Jesaja aan bod. Hij vertelt ons over het vredesrijk van de (toen nog te verwachten) Messias. Die Messias omschreven als diegene die de verwachting van het Godsvolk, Israël zal vervullen. De Emmanuël-profetie duidt de Messias aan als God-met-ons. In de evangelies vinden we ook een mooie rode draad.
Op de eerste zondag worden we opgeroepen tot waakzaamheid: de wederkomst van de Heer zal onverwacht zijn, wij moeten klaar zijn – te allen tijde.
Op de tweede zondag komt Johannes de Doper de weg bereiden van de Heer: “Bekeert u,” zegt hij ons, “want het Rijk der Hemelen is nabij.” Johannes is een bijzonder figuur. Net zoals Maria heeft hij een “doorverwijsfunctie”: hij brengt ons dichter bij de Messias.
Ook op de derde zondag zal hij voor ons de weg naar de Heer banen.
Wanneer we de vierde en laatste adventskaars aansteken, weten we dat Kerstmis heel dichtbij is. We horen hoe Jozef twijfelt om Maria te verlaten … maar uiteindelijk vertrouwen vindt om samen met Maria zich ten dienste te stellen van de Messias.

Vier mooie adventsfiguren dus, Jesaja – Johannes de Doper – Jozef & Maria, die onze gids zijn op weg naar 25 december.

Deken Geert en priester Herbert