Kind
Jozef en Maria
en een kind waarnaar men vol verwachting uitzag.
Vredevorst zou Hij genoemd worden.
Is Hij een welgekomen gast,
stuur ik Hem naar de stal,
of naar de oorlog ?
Oorlog
We zijn in oorlog.
Een oorlog die we zelf zijn begonnen.
Een oorlog tegen het terrorisme,
een oorlog tegen de as van het kwaad –die nodig bleek na 11 september 2001-
Een oorlog die totaal is mislukt.
De cirkel van het geweld is alleen maar groter geworden.
Plaats van oorlog
Onze beschaving begon tussen twee stromen:
de Tigris en de Eufraat, in het huidige Irak.
Meer dan 5000 jaar geleden werd daar het eerste schrift uitgevonden:
de kleitablet met de verticale en horizontale streepjes, het zogenaamde spijkerschrift.
Het was de eerste communicatievorm die tijd en ruimte wist te overspannen.
Men kon gegevens en gedachten zo bewaren, dat ze later en elders nog konden worden gelezen,
tot op vandaag, althans...
Uitgerekend op die plek van de aardbol worden mensen nu ontvoerd, verminkt en gedood,
is er vandaag chaos, angst en verdwazing.
Uitgerekend daar worden beschaving en menselijkheid ten diepste toe bedreigd,
moet alles weer van vooraf aan beginnen.
De gewelddadige radicalisering is wereldwijd toegenomen, tot in onze eigen achtertuin.
Bombardementen
Wat is het westerse antwoord?
We hebben blijkbaar weinig of niet geleerd uit het verleden:
bombardementen in landen als Vietnam, Afghanistan, Irak, Libië...
en vandaag in Syrië zijn een levend(?) bewijs dat het verhoopte effect uitblijft.
Integendeel, we hebben een monster gecreëerd,
(IS) dat we nu opnieuw met bommen proberen in te dammen.
Het tweestromenland -Mesopotamië-
zou kunnen dienen als een illustratie voor wat het evangelie ons in de advent wil meedelen:
het moment van duisternis en verschrikking, ligt niet ergens in de verre toekomst.
Deze duisternis is samen met de Vredevorst midden onder ons.
Wees waakzaam
Wees waakzaam, want er is een taak voor je weggelegd.
Jij moet werken aan een stad van vrede.
Hier en nu, vlakbij in de dagelijkse realiteit.
Door je lieve zorg voor elkaar, door je belangstelling voor elkaar,
van jong voor oud en van oud voor jong.
Zo weef je voortdurend een draad in dat sociale weefsel die mensen aan elkaar bindt
en een warm deken vormt dat beschutting biedt tegen alle koude, negatieve invloeden.
Die dagelijkse omgang is niet alledaags, die heeft eeuwigheidswaarde...
De tafel
Werken aan de stad van vrede begint op een klein plekje: de tafel.
Maaltijd houden met en voor elkaar schept een band tussen mensen die door niets te vervangen is.
Samen maaltijd houden is een remedie tegen de angst die heimelijk onze levensvreugde aantast.
Ik wens je in deze kerst- en nieuwjaarstijden zo'n tafel toe,
een klein plekje dat bron van vrede mag zijn.
Christenen hebben een tafel waar Jezus hen voorgaat,
het brood breekt,
midden onder hen aanwezig is.
Aan die tafel mogen we met Kerstmis weer aanzitten
en de komst van de Vredevorst vieren.
Zalig kerstmis!
Geert Cattrysse
Herbert Vandersmissen
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.