“Dit jaar wordt het geen Pasen!”
Het leven van alledag eist zijn tol.
We voelen ons beproefd, geplaagd.
Moedeloosheid en twijfel wegen door.
Geen passieconcert van Handel of Bach,
geen eierenraap met de kleinkinderen,
geen paasvakantie in de zon.
Voor velen een ondragelijke leegte:
“Het wordt geen Pasen zoals altijd.”
Het dramatisch verlies zonder afscheid;
voor velen een lege plaats aan tafel:
Het gevoel alleen te zijn, het ziek zijn;
voor velen een kruisweg:
meer Goede Vrijdag dan Pasen.
het gemis van samen vieren in de kerk,
voor velen een teleurstelling:
meer Stille Zaterdag dan Pasen.
“Dit jaar wordt het Pasen!”
Onze koren kunnen niet zingen:
“Hij is niet dood. Hij lééft!”
Maar stil en dankbaar
voelen we dat Hij leeft
in een glimlach,
in een telefoongesprek,
in “hoe gaat het?”,
in een zachte hand,
in een deur op een kier,
in luisteren en mogen vertellen,
in het zorgen voor de buren,
in het naleven van de maatregelen,
in een beertje voor het raam,
in het vertrouwen dat
in de verte nieuw leven gloort.
Pasen gebeurt niet enkel in het kerkgebouw.
Pasen gebeurt in de wereld,
in ons dagelijks leven,
in relatie met mens en wereld rondom ons.
Weerbaar en veerkrachtig,
verbonden en solidair
vrij en onbeperkt
verkondigen wij
als eens de engel in de morgen:
dit jaar wordt het
“een Pasen als nooit tevoren…”
Zalig Pasen
Geert Cattrysse
en de parochieploeg
