ADVENTSTIJD:
Oefentijd in waakzaamheid en in het berijden van de Weg van de Heer.
U kent dat allemaal als U gaat winkelen. Ze proberen diefstal te voorkomen met camera’s. Hetzelfde in vele straten en pleinen, in wachtzalen ook, en aan meer en meer huizen. Op vele plekken hangt er een bespiedend oog. Overal is Big Brother aanwezig, en stilzwijgend slaat hij ons doen en laten gade. Alarminstallaties en beveiligingssystemen geven mensen het gevoel van veiligheid, van goed op de eigen goederen te letten.
De Adventstijd is ook een tijd van alertheid, van waakzaamheid. Met ogen en handen, ja, maar vooral met het hart. Waakzaamheid speelt altijd en overal. Je praat met iemand, en pas achteraf dringt het tot je door dat hij je iets duidelijk wilde maken. Maar je hoort het niet. De waakzaamheid ontbreekt. Waakzaamheid speelt een belangrijke rol in het verkeer van mens tot mens. Voelen wat de ander bezig houdt, aan vreugde en pijn, aan verdriet en hoop. Waakzaam zijn heeft alles te maken om het hart open en ontvankelijk te maken, alert voor wat in de ander leeft. Waakzaam zijn is een levenshouding en de Adventstijd is de oefentijd bij uitstek. Waakzaamheid geldt ook voor onze Kerk en parochie. Zijn wij als christenen voldoende waakzaam voor geestelijke en materiële honger? Voor eenzaamheid ook? Of laten wij hen in de kou staan?
Als het zo moeilijk is om voor de mens naast ons waakzaam te zijn, dan zeker voor de Stem van de Heer, voor zijn komen in de wereld en in het eigen hart. Ook daarom is de Advent oefentijd: om te verstillen, om niet van het één naar het ander te lopen, om meer aandacht te hebben voor het gebed. Het sacrament van boete en verzoening biedt hiervoor een uitstekende gelegenheid. Want precies door ons toe te leggen naar de Heer Jezus toe te leven, kan de Heer Jezus op Kerstmis -en eigenlijk iedere dag weer- bij ons thuiskomen. Kerstmis is het feest van thuiskomen; en niets is zo hard als thuiskomen en niet welkom zijn.
Daarom klinkt in de Advent nog een tweede belangrijk woord: Bereid de weg des Heren.
Als kind dacht U misschien wel eens ‘bereid’ is dat nu met korte ei of met lange ij? Wel het is het beiden. Precies door ons te oefenen in waakzaamheid, aandacht, voor de medemens en voor het immer komen van de Heer, bereiden wij de weg des Heren. Wij maken ons eigen hart, onze Kerk- en parochiegemeenschap, ons leven en samenleven, gereed op het ware Licht dat de Heer Jezus is te ontvangen. Wij worden eraan herinnerd dat bij het vieren van de eerste menswording van God, bedacht moeten zijn op die andere, nog te verwachten, wederkomst van de Heer. Maar we moeten de weg des Heren ook berijden, d.w.z. er ons in blijven oefenen en toe te passen, zowel door te bidden, door met meer trouw en aandacht eucharistie te vieren, door de evenmens niet uit het oog te verliezen. Mogen wij ons behoeden en behoed worden met de hulp van Gods genade, om in een dwaallicht te leven, maar uitzien naar en leven volgens het ware Licht, Jezus Christus.
Echt waakzaam zijn we maar als we niet vergeten op aarde: aan Gods zegen is het al gelegen. Het getuigt dan ook van wijsheid om een goede relatie met de Heer Jezus op te bouwen en te onderhouden, door zijn weg te bereiden en te berijden.
Advent, we slaan de weg in naar Kerstmis. Advent, tijd van waakzaamheid, van alertheid voor de vragen in ons hart. Oefentijd om die weg des Heren te bereiden en berijden.
Aan u allen een vruchtbare intense Adventstijd, in waakzaamheid voor het ware Licht.
Gunter Maes.
