Waarom ben je priester geworden?
De vraag kreeg ik de voorbije maand nog, de vraag kreeg ik steeds in gesprek met toekomstige vormelingen of op school. 40 jaar lang.
Het antwoord: drie redenen:
Het geloof dat ik van thuis uit meekreeg en dat beleefd werd op de parochie.
Het voorbeeld van een priester, zonder een voorbeeld kan je zelfs niet eens aan de mogelijkheid denken, je moet eerst weten dat het bestaat.
En de derde reden: dat ik het niet weet, je denkt eraan en op een bepaald moment zeg je ja.
Dat heb ik gedaan, ja gezegd, en daarbij niet meer achterom gezien.
Hoe loopt het dan verder:
Mijn vader en mijn moeder waren mijn eerste supporters. Mijn familie heeft altijd achter mij gestaan en mij bemoedigd in mijn keuze. Op het grootseminarie ontdekte ik de diepere betekenis van de bijbel en de liturgie, en leerde ik Jezus beter kennen als gezondene van God. Bekwame professoren legden de fundamenten voor mijn later leven.
Een van die professoren was Jozef De Kesel. Ik heb toen 4 jaar lang zijn cursus getypt die hij aan ons gaf. Ik kan niet anders dan bedenken dat ik dat goed moeten hebben gedaan, want hij is kardinaal geworden.
En dan was er het parochiewerk waarvoor ik met gans mijn hart gekozen heb. Mooie periode tot op vandaag: kerk vormen in de post-conciliaire periode: kerk vormen met parochieploeg, parochieraad, een zangkoor, gezinsmissen, bezinningsavonden, gebedsbijeenkomsten, intense vormselwerking , diaconie, catechese, communicatie, financiën, liturgie, eerste communiewerking, ziekenwerking…
Kerkvormen met tochtgenoten, soms onverwacht, altijd onverdiend, met vonken van blijdschap en dankbaarheid als iets de goede richting uitgaat.
Een priester is altijd in beweging om mensen bij God en God bij de mensen te brengen. Soms loopt een priester voorop, soms in het midden en soms achter in de gemeenschap van de mensen.. en geschieden er wonderen van geloof, van hoop, van liefde.
Priester zijn in deze tijd is, denk ik, vooral gevoelig zijn voor de werking van de Heilige Geest, die de harten van de mensen wil raken en vernieuwen. Daar ben ik echt van overtuigd, gevoelig zijn voor de werking van de Geest. Wat verlangt God van ons, christenen, wat wij doen in ons leven? Hoe kunnen wij als christenen zorgen voor een vernieuwing van de kerk, een vernieuwing van ons geloof? Het is goed vertrouwde wegen te gaan in onze kerk maar er is ook de uitdaging nieuwe wegen te durven gaan om ons geloof te verdiepen en vuriger te getuigen van onze liefde tot God en onze liefde tot de naaste.
De werking van de Geest, vernieuwing: soms komt het ons zomaar toegewaaid.
Weet je : er zijn twee twintigjarigen op onze parochie die onafhankelijk van elkaar te kennen hebben gegeven het geloof te willen leren kennen en gedoopt te worden. We gaan er zeker nog kennis mee maken in onze vieringen.
De werking van de Geest: komt ons zomaar toegewaaid vanuit Mexico.
Wat heeft die goede Geest ons te zeggen?
Het geldt voor elkeen: wat heeft die mens mij te zeggen, welke boodschap van Godswege?
We kunnen niet zomaar zeggen: We zijn maar vrijwilligers. Ik zou daar willen aan toe voegen wij zijn vrijwilligers in dat nieuw verbond dat Jezus ons heeft willen brengen: een nieuw gebod geef ik u, heb elkaar lief zoals ik u heb liefgehad.
Het is elke dag nadenken, wat betekent dit hier en nu, hoe geef ik er gestalte aan.
Dat is een hele uitdaging en een grote verantwoordelijkheid. Als we daar te licht over gaan zijn we rap verouderd en versleten; zijn we onze dynamiek kwijt.
Het wonder van het nieuwe verbond geschiedt pas in groot geloof, niet in het denken in eigen kracht en dat we het weten zoals de mensen het in het evangelie van vandaag goed wisten: het is toch de zoon van de timmerman?
Openstaan voor Gods spreken doorheen mensen en gebeurtenissen is openstaan voor het wonder: dat de Heer het mag verrichten in ons midden: zijn nieuw verbond: heb elkaar lief zoals ik u heb liefgehad.
Deken Geert Cattrysse
1. Deken Geert verwelkomde zijn familie en de talrijke aanwezigen op een hartelijke manier,
zoals we dat van hem gewoon zijn.
2. Ook een afvaardiging van het stadsbestuur Lokeren was present.
3. Tijdens de homilie legde hij uit wat hem deed besluiten om priester te worden.
4. Een goed gevulde kerk met aandachtige enthousiaste toehoorders.
5. Met zijn medepriesters aan de offertafel.
6. Tijdens het Onze Vader mochten de kinderen ook rond het altaar staan,
alweer een goede gewoonte van onze deken.
7. En er waren nog jubilarissen!
Martine en Alex zijn op exact dezelfde datum getrouwd en vierden dus ook hun 40-jarig jubileum…
8. Rony Van Kerckhove (voorzitter van het Centraal Kerkbestuur) benadrukte op het einde van de viering in zijn lofrede
de inzet van deken Geert voor zijn grote parochie.
9. Daarna mochten uiteraard de geschenkjes niet ontbreken!
10. Een glunderende jubilaris werd enthousiast op een langdurig applaus onthaald.
11. Er werden ook nog enkele foto’s van zijn wijding vertoond.
12. Een druk bijgewoonde receptie met familie en vele vrienden.
