Onze parochie: voornemens en uitdagingen voor 2022.
In een artikel op de website vroeg Orlando zich tijdens een winterse wandeling af of er ooit betere tijden komen en God van ons zou vragen dat we daar dan maar gewoon moeten op wachten. Geen onlogische vraag tijdens deze bange Covid-tijden. Meer waarschijnlijk is echter dat deze betere tijden zich niet plots zullen aanmelden als een rijk der vrijheid of als een almachtige, onoverwinnelijke Messias. De betere tijden laten zich eerder kennen als een fragiele baby die ons uitnodigt om licht te brengen waar geen hoop is.
Ook onze bisschop Lode denkt in een visietekst dat we niet gewoon maar moeten wachten, dat we niet gewoon maar moeten verder doen zoals vroeger. Dat ‘vroeger’ is er immers niet meer en onze huidige tijd heeft andere noden. Enkel vasthouden is in veel gevallen een vermolmd decor rechthouden waarin een toneelstuk opgevoerd wordt waaruit het leven dreigt te verdwijnen.
Hoe zullen we dan wel Kerk opbouwen in een tijd van veranderingen? De kern van alles blijft Christus. Niet enkel onze lokale kerktoren, niet enkel onze vaste lokale gemeenschap, niet enkel onze vaste voorganger, niet enkel onze vaste mis op ons vaste tijdstip, … zijn onze kern. We zijn in de eerste plaats Kerk vanuit Christus en vanuit de Geest die Hij ons schenkt.
Met pijn in het hart maar met dankbaarheid voor wat was, zal het aantal kerkplekken waar we een zondagsviering hebben op termijn helaas niet houdbaar zijn. Dat is een gegeven waar we in de loop van 2022 zullen voorstaan.
Het zal ons voor de uitdaging stellen om niet-wezenlijke zaken die gewoontes waren, los te laten maar wel te blijven zoeken naar levenszin, inhoud en authenticiteit.
Ook in het begin kwamen de christenen soms van ver om samen eucharistie te vieren en zo één te worden. We nodigen u uit om mee op Christus’ pad te gaan, ook als dit niet onder uw eigen kerktoren zal zijn. We willen voorgangers, diakens, misdienaars, catechisten, lectoren, organisten, koorleden en alle gelovigen vragen om na te denken hoe we zaken die gewoontes waren, eens los te kunnen laten en hoe we Christus’ pad eens elders kunnen verkennen. Laten we praten met en luisteren naar elkaar om ruimte te maken voor christenen van andere kerkplekken en om ze een plaats te geven in onze werking. Laten we op zoek gaan in welke andere kerkplekken we dezelfde vertrouwde christelijke boodschap kunnen vinden.
Nog al te veel valt het reilen en zeilen binnen onze Kerk samen met de persoonlijkheid en stijl van een voorganger en wordt het beeld gevormd door een uniform mannelijke casting. Terwijl volgens het begrip synodaliteit het hele volk van God mede-verantwoordelijk is voor en deelneemt aan het leven en de zending van de Kerk:
alle gelovigen zijn op grond van hun doopsel
geroepen en gezonden
om de Kerk mee op te bouwen.
In zijn visietekst stelt ook bisschop Lode dat we in de Kerk ernstig werk dienen te maken van een minder klerikale en meer diverse cultuur, waarbij de verantwoordelijkheden en de beslissingsmacht meer gedeeld worden. En net zoals in de gewone maatschappij is de grote afwezigheid van vrouwen in leidinggevende posities een probleem. Dit alles is des te belangrijker in een Kerk waarbij er voor onze voorgangers straks geen aflossing van de wacht klaar staat door een nieuwe generatie. Denken dat we hieraan ontsnappen omdat we heden een jonge priester in opleiding in onze parochie hebben is vergeten om naar het bredere plaatje te kijken.
Ik deel met u hierover mijn ervaring met een kerkplek in het naburige dekenaat Sint-Niklaas. Tijdens een zondagse eucharistie wordt de dienst daar gedragen niet enkel door de voorganger, maar door een brede groep mensen die de liturgie in wisselwerking met mekaar ondersteunen. Door telkens iemand anders te aanhoren verdwijnt de eigenlijke christelijke boodschap niet in de stijl van één voorganger, maar wordt ze juist in al zijn rijkdom en veelzijdigheid in de verf gezet. En een pastoraal vrijgestelde en vrouw mag de inhoud en omkadering van de liturgie mee vorm geven zodat het over de Boodschap gaat en niet over de vraag of de boodschappers enkel uit de mannelijke helft van Gods volk zouden kunnen komen.
Laat het een uitnodiging zijn aan onze voorgangers en aan u als lid van de Kerk om hierover dit jaar zorgzaam naar mekaar en naar God te luisteren om te onderscheiden wat de Kerk ook bij ons moet doen om haar zending vandaag gestalte te geven.
Vaak hebben we het moeilijk om ons aan te passen aan de vele veranderingen. We laten het vertrouwde niet graag achter ons. Ook in de geschiedenis van het gelovige volk zijn veel voorbeelden waar men moest wegtrekken, het bekende achterlaten en onbekende wegen gaan. En ook het verhaal over Jezus is er één van breken met vormelijke geplogenheden en net aandacht hebben voor de mens en zijn relatie met God.
Graag willen we in 2022 kansen aanbieden om in die veranderende tijd met mekaar samen Kerk op te bouwen.
Aan de hand van een reisgids van onze bisschop Lode gaan we op tocht, op zoek naar wat het voor onszelf kan betekenen om op grond van ons doopsel geroepen te zijn om de Kerk mee op te bouwen. We willen graag los van de geplogenheden van de zondagsviering stilstaan wat het kan zijn om als christen te leven en hoe we daar samen met andere gedoopten vorm kunnen aan geven. We zullen jullie dit jaar enkele haltes op deze tocht proberen aanreiken.
En ook tijdens de vasten in het komende voorjaar nodigen we jullie uit om eens vrij te komen van enkel de traditionele vieringen in de eigen kerk. Tijdens de geloofsdagen wordt er een waaier aan activiteiten aangeboden op verschillende kerkplekken in onze parochie. We kunnen er mekaar ontmoeten en op creatieve manieren de rijkdom van ons geloof beleven. Een aanrader!
Of misschien ben je meer het sociale type die zich graag inzet voor onze christelijke diaconale taak waarbij God tot ons kan komen in kleine mensen. Ook aandacht hebben voor zieken, ouderen, rouwenden of vluchtelingen is een mooie kans om Kerk te zijn.
We hopen dat jullie mee op de kar willen springen van die voornemens en uitdagingen voor 2022. Het is bij nieuwe voornemens en uitdagingen wel eens zoeken om dingen wat anders aan te pakken, wat andere tijd te vinden, een andere toon aan te slaan. Maar we zijn zeker dat er op deze manier meer te ontdekken valt hoe boeiend ons geloof kan zijn, ook in veranderende tijden.
Van harte welkom!
In naam van de Parochieploeg,
Peter Bourgonjon
