Wij zeggen dank
18. Homilie
Laten we even terugkijken. Herinner je je nog dat de diaken tijdens de intredeprocessie het evangelieboek op het altaar legde? Waarom zou hij het gedaan hebben? Is het omdat hij geen andere plek heeft gevonden? Natuurlijk niet. Op deze manier laat hij ons kijken naar de eenheid van het voedsel dat we bij deze maaltijd ontvangen. Het Brood van het Woord wordt op dezelfde tafel (het altaar) geplaatst als het Brood van de Eucharistie, want we hebben het over eenzelfde maaltijd.
Nu, nadat we de tweede lezing hebben gehoord, prijzen we God aan met het 'alleluia' (het betekent 'loof de Heer'). Is het je opgevallen dat we tijdens de vastentijd een soberder acclamatie zingen (zoals ‘barmhartige Heer en genadige God’)? Al deze acclamaties vormen een op zichzelf staande rituele handeling waarmee wij de Heer die in het evangelie tot hen zullen spreken, ontvangen, begroeten en ons geloof in gezang belijden.
Eerste lezing, psalm, tweede lezing, evangelie: ze zijn zeer gezond voedsel voor onze ziel. Maar het vinden van de smaak is niet altijd gemakkelijk. Daarnaast is het bij een maaltijd met familie en vrienden niet alleen belangrijk dat het eten gezond is, maar ook om ervan te kunnen genieten, de waarde en de smaak ervan te kunnen vinden. Dit is de taak van degene die de homilie voorbereidt. Hij helpt ons de smaak en waarde van minstens één element van de maaltijd te ontdekken. Van hem horen we vooral twee elementen: hoe het tot stand is gekomen en hoe we het thuis kunnen bereiden.
Maar let op! Dit is niet het belangrijkste onderdeel van maaltijd. Ik herhaal: de homilie is niet het belangrijkste onderdeel van de maaltijd. Men kan af en toe zeggen: 'Het was een mooie mis, er was een goede preek’. Herkenbaar? Maar onze beleving van de maaltijd mag niet van één enkel moment afhangen. Als de homilie heel kort of heel lang, heel gemakkelijk of heel moeilijk was, eindigt het verhaal daar dan? Natuurlijk niet.
Er is ook een deel van ons nodig om van de maaltijd te genieten. Wat kunnen we nu doen, nadat we gevoed zijn door het luisteren naar de lezingen en de homilie? Het is belangrijk dat we een moment van stilte houden. Op dit moment is het aan ieder van ons om een beetje na te denken over onze concrete realiteit: hoe kan ik dit eten thuis koken voor mij en mijn gezin? Hoe kan ik het voorbereiden om mee te nemen naar het werk of naar school? Ken ik iemand die in nood is en dit voedsel mogelijk nodig heeft? Met andere woorden: Hoe bereid ik het en hoe deel ik het?
Natuurlijk is de tijd om na te denken tijdens de mis wat kort. Maar om van de gehoorde woorden en het ontvangen voedsel te kunnen genieten hebben we vooral een houding van openheid en gebed nodig. Hiervoor kunnen we telkens in stilte bidden:
Spreek, Heer, ik luister.
Pr. Orlando
