Denkend aan Gunter Maes
Dr. in de rechten.
Lic.in het kerkelijk recht.
Baccalaureaat filosofie en theologie
Bijna onopgemerkt is Gunter overleden en werd hij begraven. In de uitvaartliturgie in de kapel van de Zusters van de Heilige Engelen te Lokeren waren er een beperkt aantal familieleden, enkele getrouwen en opvallend vijf concelebrerende priesters. Naast de hoofdcelebrant, deken Geert Cattrysse, de vroegere dekens Herman Dewulf en Robbrecht Boone waren er ook de vroegere onderpastoor Luc Mertens en de dagelijks celebrant bij de zusters Fernand Bonnaerens. Het leven van Gunter is echter niet onopgemerkt verlopen. Door zijn verworven bekwaamheid en trouwe dienstbaarheid was hij voor velen en op verschillende terreinen een gewaardeerde collega, raadgever, vrijwillige medewerker en tochtgenoot door het leven. Zijn overlijden kwam onverwacht.
Gunter werd geboren als enig kind van Germaine Raemdonck (+ 2023 ) en Eddy Maes. Op Waasmunster Ruiterskerk ademde hij in zijn kinderjaren de liefde voor het landelijke leven met de boerderijen in. Daar leerde hij lopen, spreken, lezen en schrijven en met dit gehucht bleef hij heel zijn leven verbonden.
Hij werd leerling van de Latijns-Griekse humaniora in het Sint-Lodewijkscollege van Lokeren en ontwikkelde er zijn vele talenten. Het Latijn bleek later een passende hulp bij zijn studies in de burgerlijk en kerkelijk recht, de filosofie en de theologie.
In het evangelie van Jezus Christus volgens Johannes lezen wij dat Jezus tot zijn leerlingen zegt : " Niet gij hebt mij uitgekozen maar ik u en ik heb u de taak gegeven vruchten voort te brengen die blijvend mogen zijn. dan zal de Vader u geven al wat gij hem in mijn naam vraagt. Dit is mijn gebod dat gij elkaar liefhebt." Dit woord heeft Gunter begrepen en hij ontwikkelde dan ook maximaal zijn talenten om met kennis van zaken dienstbaar te kunnen zijn aan velen.
Naast zijn intellectuele vorming was voor Gunter zijn spirituele vorming als christen zeer belangrijk. Hij ging binnen in het noviciaat van de Norbertijnen in de abdij van Tongerlo. Daar leerde hij, die geen eigen broers en zusters had, als christen leven in een gemeenschap met vele broeders samen van verschillende leeftijden. Hij leerde er dienstbaar zijn door de hem toegewezen taken met zorg te behartigen. Als verantwoordelijke voor de wasserij leerde hij wassen en strijken. Ook dat kwam hem later goed van pas. Altijd is Gunter wat Norbertijn gebleven. Regelmatig vierde hij mee in een of andere abdij, ontving feestelijk confraters en gebruikte zijn brevier.
Na zijn noviciaat kwam hij terug in Lokeren. Hij werkte aan de universiteit, werd vlug bevorderd tot gewoon hoogleraar en wat later ook tot decaan van de faculteit rechten op de campus Hasselt van de Katholieke Universiteit Leuven. En tezelfdertijd zette hij zich als vrijwilliger in ter plaatse in het dekenaat en de parochie. In het evangelie wordt van een dienaar gevraagd dat hij trouw is. Dit was vlug duidelijk en daarom werd aan Gunter ook het beheer van de goederen van de dekenale werken toevertrouwd. En het bracht vruchten voort.
Acht jaar geleden werd Gunter ziek en daardoor veranderde heel zijn leven. Na enkele jaren kon hij zijn taak aan de universiteit niet meer aan en werd toen gastprofessor constitutioneel recht. Zoveel hij maar kon heeft hij zich dan ingezet bij Deken Geert Cattrysse voor elke taak die hem werd toevertrouwd en het waren er vele. De zorg voor de liturgie behartigde hij met kennis van zaken en geloof in het mysterie van de aanwezigheid van de Heer Jezus als de Verrezene in woord en brood.
Zijn vast geloof in Jezus Christus, en de hoop om gelukkig te zijn over de grenzen van de dood, heeft hij meer dan eens uitgesproken en neergeschreven. De dag na zijn overlijden, op 14 augustus, verscheen in het parochieblad van de parochie Lokeren - Moerbeke zijn artikel ter gelegenheid van het feest van Maria tenhemelopneming. Als we dit herlezen begrijpen we beter wie hij was.
Om zijn deskundigheid, om zijn inzet, om zijn trouwe dienstbaarheid kunnen wij alleen zeggen : dank u Gunter, we zullen u veel missen maar weten ook dat ge niet vermist zijt.
Als geen ander wist Gunter dat hij niet oud zou worden. De laatste acht jaren, na zijn operatie in 2016, pendelde hij tussen kliniek, thuis en hersteloord. De zorgen van artsen en verpleegsters en verplegers waren voor hem onmisbaar. De liefde van zijn moeder, vorig jaar overleden, en zijn vader was de vaste steun waar hij kon op rekenen, waar hij ook was.
Na zijn laatste opname in de kliniek, begin juni, leek het vrij goed te gaan thuis en dan onverwacht, maar niet onvoorbereid, is hij overleden.
Christen zijn is een relatie beleven met Jezus Christus voor wie God een Vader was. In het evangelie van Johannes lezen wij " Zoals de Vader mij heeft liefgehad, zo heb ook ik u liefgehad. Blijft in mijn liefde. Dit is mijn gebod dat gij elkaar liefhebt zoals ik u heb liefgehad. Christenen weten zich kinderen van een grote liefde. En daar komt geen einde aan.
Jezus was geen uitvinder, geen Nobelprijswinnaar maar een herder die zijn leven geeft voor zijn schapen. Wij vertrouwen op iemand die zijn leven geeft voor ons.
Gunter zijn korte leven is voorbij maar wat hij goed heeft gedaan heeft eeuwigheidswaarde. We zullen hem niet meer zien of horen, anderen moeten zijn werk verder afwerken. Zo zal dit gebeuren overal waar hij dienstbaar was, in het bestuur van congregaties, in de vzw's van scholengemeenschappen en parochies, in de liturgie en pastoraal.
Hij is gestorven maar hij is niet weg. Hij leeft nu in ons. Ook Jezus is gestorven en begraven, maar Hij is niet weg. Wij geloven dat Hij in ons leeft als de verrezene. Het is de liefde van God die zulke dingen doet.
Gunter, à Dieu.
Herman Dewulf
Pastoor-deken van Lokeren ( 2003 - 2016 )
