Heilige parochianen
Heilige Augustinus
/Aurelius Augustinus werd geboren in 354 in Thagaste, Numidië (het huidige Algerije), in een gezin waarin zijn vader, Patricius, heiden was en zijn moeder, Monica, een vrome christen. Deze tweedeling zou een grote rol spelen in zijn vroege leven. Augustinus was buitengewoon begaafd en blonk uit in retorica, wat hem naar Carthago en later naar Milaan leidde, destijds een belangrijke stad van het Romeinse Rijk.
In zijn jeugd, zoals hij zelf uitvoerig beschrijft in zijn beroemde "Belijdenissen" (Confessiones), leefde Augustinus een leven dat ver afstond van de christelijke deugden. Hij omarmde de filosofie van het manicheïsme, een dualistische godsdienst die het kwaad als een onafhankelijke kracht zag, en leefde samen met een vrouw met wie hij een zoon kreeg, Adeodatus. Zijn moeder, Monica, bleef onophoudelijk voor hem bidden en haar tranen en smeekbeden zijn legendarisch geworden.
De keerpunten in zijn leven kwamen in Milaan, waar hij in contact kwam met de Heilige Ambrosius, de bisschop van de stad. We vinden een standbeeld van Heilige Ambrosius in de OLV-Hemelvaartkerk te Eksaarde. Ambrosius' preken, hoewel aanvankelijk om hun retorische kwaliteiten bewonderd, begonnen Augustinus' intellectuele en spirituele barricades af te breken. Uiteindelijk, na een periode van intense innerlijke strijd en een mystieke ervaring in een tuin, gaf Augustinus zich over aan God. Hij liet zich in 387, op 33-jarige leeftijd, samen met zijn zoon Adeodatus en zijn vriend Alypius, door Ambrosius dopen.
Na zijn doop keerde Augustinus terug naar Noord-Afrika met het voornemen een contemplatief leven te leiden. Echter, door de wil van het volk werd hij in 391 tot priester gewijd in Hippo Regius en vier jaar later, in 395, tot bisschop van die stad. Als bisschop ontpopte hij zich als een vurig prediker, een productief schrijver en een toegewijde herder van zijn kudde. Hij vocht tegen verschillende ketterijen, met name het donatisme en het pelagianisme, en ontwikkelde een theologie die de genade van God centraal stelde. Hij stierf in 430 tijdens de belegering van Hippo door de Vandalen.
Op afbeeldingen wordt de Heilige Augustinus vaak afgebeeld met symbolen die verwijzen naar zijn leven en leer: 1) Een brandend hart: Dit staat voor de vurige liefde voor God en de waarheid die hem na zijn bekering bezielde. 2) Een boek: Dit symboliseert zijn immense intellectuele gaven en zijn omvangrijke geschriften, die van onschatbare waarde zijn voor de christelijke theologie. 3) Een kind met een schelp: Dit verwijst naar een legende waarin Augustinus een kind aan het strand ziet dat met een schelp water uit de zee schept in een klein kuiltje. Augustinus vraagt wat het kind doet, en het antwoordt dat het de hele zee in het kuiltje wil scheppen. Dit wordt gezien als een parabel voor het onvermogen van de menselijke geest om het mysterie van God volledig te bevatten. In de Sint-Laurentiuskerk zien we een glas-in-loodraam met zijn beeltenis.
De Heilige Augustinus is de patroonheilige van theologen, drukkers, brouwers (verwijzend naar zijn bekeringsverhaal en zijn vroege levensstijl), en van degenen die op zoek zijn naar de waarheid.
Augustinus' geschriften zijn een monumentale erfenis. Naast de "Belijdenissen" zijn zijn "De Civitate Dei" (De Stad Gods) en zijn talrijke preken en brieven van uitzonderlijk belang. Zijn beroemde uitspraak "Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U, o God" vat zijn diepe zoektocht en uiteindelijke vinding van God treffend samen.
De Heilige Augustinus herinnert ons eraan dat God ons altijd roept, ongeacht onze zonden of onze dwalingen. Zijn leven getuigt van de kracht van Gods genade die zelfs de meest verdwaalde ziel kan omvormen. Laten we, net als Augustinus, altijd blijven zoeken naar de waarheid en ons hart openstellen voor Gods onmetelijke liefde.
Paus Franciscus zei: De gemeenschap wordt geroepen om die theologische ruimte te creëren waarin men de mystieke aanwezigheid van de Verrezen Heer kan ervaren. Door het Woord te delen en samen de Eucharistie te vieren, worden we dichter bij elkaar als broeders en zusters en worden we een heilige en missionaire gemeenschap. Ook hieruit ontstaan ware mystieke ervaringen die in gemeenschap worden beleefd, zoals in het geval van Heilige Benedictus en Heilige Scholastica, of die verheven spirituele ontmoeting die Heilige Augustinus en zijn moeder Heilige Monica samen beleefden: «Toen de dag van haar dood naderde - een dag die U kent en waarvan wij niets wisten - gebeurde het, door Uw geheime bedoelingen, zoals ik vast geloof, dat zij en ik ons alleen bevonden, leunend tegen een raam dat uitkeek op de binnentuin van het huis waar wij verbleven. En wij hebben de monden van ons hart geopend, verlangend naar de stromen van Uw bron, de bron van leven die in U is. En terwijl we erover spreken en ernaar verlangen [over de wijsheid], raken we het een beetje aan met alle kracht van ons hart […] zodat het eeuwige leven zou zijn wat dit moment van intuïtie was waar we naar verlangden». (Paus Franciscus, Gaudete et exsultate, 142).
Heilige Augustinus, bid voor ons.
