Heilige parochianen
Heilige Benedictus
Benedictus van Nursia werd rond 480 na Christus geboren in de stad Nursia, in het huidige Italië. Hij was van adellijke afkomst en kreeg een goede opleiding in Rome. Echter, hij was teleurgesteld door de losbandigheid van de Romeinse samenleving en besloot zich terug te trekken in de eenzaamheid om een religieus leven te leiden.
Hij vestigde zich in een grot bij Subiaco, waar hij drie jaar lang als kluizenaar leefde. Zijn reputatie van heiligheid en wijsheid groeide, en al snel trok hij volgelingen aan. Benedictus stichtte uiteindelijk twaalf kleine kloosters in de omgeving van Subiaco, waar hij zijn monniken onderwees in een leven van gebed, studie en arbeid.
Rond 529 verliet Benedictus Subiaco en vestigde zich in Monte Cassino, waar hij een groot klooster stichtte. Hier schreef hij zijn beroemde Regel, een verzameling richtlijnen voor het monnikenleven. Deze Regel werd al snel de standaard voor kloosters in het Westen en had een enorme invloed op de ontwikkeling van het monnikendom.
Een bekende uitspraak van de heilige Benedictus is: "Ora et labora" (Bid en werk): Dit is het motto van de benedictijnse orde en drukt het belang uit van een evenwicht tussen gebed en arbeid in het monnikenleven. Benedictus stierf op 21 maart 547 in Monte Cassino. Zijn feestdag wordt gevierd op 11 juli.
Enkele van de symbolen die met de heilige Benedictus worden geassocieerd, zijn:
- De staf: Dit symboliseert zijn gezag als abt en zijn rol als leider van de monniken.
- De beker met een slang: Dit verwijst naar een legende waarin Benedictus een vergiftigde beker wijn ontdekte en redde zo het leven van zijn medebroeders.
- Het boek: Dit staat voor de Regel van Benedictus, zijn belangrijkste werk en een gids voor het monnikenleven.
In de Sint-Laurentiuskerk kunnen we het zien in een glas-in-loodraam.
Paus Franciscus zegt: Vaak wordt gezegd dat, gezien het relativisme en de beperkingen van de huidige wereld, de situatie van bijvoorbeeld migranten een minder belangrijk probleem zou zijn. Sommige katholieken beweren dat het een secundair probleem is vergeleken met de 'serieuze' kwesties van bio-ethiek. Het is begrijpelijk dat een politicus die bezorgd is over zijn successen, zoiets zegt; maar geen christen, die zich alleen maar kan verplaatsen in de schoenen van die broeder die zijn leven riskeert om zijn kinderen een toekomst te geven. Kunnen wij erkennen dat dit precies is wat Jezus Christus van ons vraagt als Hij ons zegt dat wij Hem in iedere vreemdeling moeten ontvangen (vgl. Mt. 25,35)? Heilige Benedictus had dit zonder aarzeling aanvaard en hoewel dit het leven van de monniken kon “compliceren”, stelde hij vast dat alle gasten die naar het klooster kwamen “als Christus” verwelkomd moesten worden, wat hij zelfs tot uitdrukking bracht met gebaren van aanbidding, en dat de armen en pelgrims “met de grootste zorg en aandacht” behandeld moesten worden. (Paus Franciscus, Gaudete et exsultate, n. 102)
Heilige Benedictus, bid voor ons.
