Heilige parochianen
Heilige Bonaventura
Heilige Bonaventura, geboren als Giovanni di Fidanza in 1221 in Bagnoregio, Italië, was een van de meest invloedrijke theologen en filosofen van de middeleeuwen. Hij wordt nog steeds vereerd als een heilige en kerkleraar.
Zijn leven kende een opmerkelijke gebeurtenis in zijn jeugd. Als kind werd hij ernstig ziek, en volgens de legende werd hij genezen door de gebeden van heilige Franciscus van Assisi. Bij deze genezing zou Franciscus hebben uitgeroepen: "O buona ventura!" ("Wat een gelukkige gebeurtenis!"), waarna Giovanni de naam Bonaventura kreeg. Bonaventura trad op jonge leeftijd toe tot de orde der Franciscanen, waar hij al snel opviel door zijn intelligentie en vroomheid. Hij studeerde aan de Universiteit van Parijs, waar hij later zelf theologie doceerde. In 1257 werd hij verkozen tot generaal-overste van de Franciscanenorde.
Bonaventura's geschriften omvatten een breed scala aan theologische en filosofische onderwerpen. Hij streefde ernaar om de filosofie van Aristoteles te integreren met de christelijke leer, en hij benadrukte het belang van mystieke ervaring in het geloof. Zijn bekendste werken zijn: "Itinerarium Mentis in Deum" (De Reis van de Geest naar God), een mystieke gids die de weg naar God beschrijft door contemplatie en liefde; "Breviloquium", een samenvatting van de christelijke theologie; “Commentaren op de Vier Boeken der Sententiën van Petrus Lombardus”, een belangrijk theologisch werk dat de basis vormde voor middeleeuws theologisch onderwijs.
De feestdag van Heilige Bonaventura wordt gevierd op 15 juli. Hij wordt vaak afgebeeld in het habijt van een Franciscaan, met een kardinaalshoed, als teken van zijn verheffing tot kardinaal; een boek, als symbool van zijn geleerdheid; een kelk, verwijzend naar de eucharistie; een serafijn, als verwijzing naar zijn bijnaam "Doctor Seraphicus" (Serafijnse Leraar). Er is een standbeeld van hem te vinden in de Sint-Laurentiuskerk.
Paus Franciscus zegt: Toen Franciscus van Assisi zag dat sommigen van zijn leerlingen de leer onderwezen, wilde hij de verleiding van het gnosticisme vermijden. Vervolgens schreef hij het volgende aan heilige Antonius van Padua: ‘Ik ben blij dat je de broeders heilige theologie onderwijst, zolang je bij de studie ervan de geest van gebed en devotie niet uitdooft.’ Hij besefte dat het verleidelijk was om de christelijke ervaring te veranderen in een verzameling mentale overpeinzingen die ons uiteindelijk zouden afhouden van de frisheid van het Evangelie. Heilige Bonaventura waarschuwde er daarentegen voor dat ware christelijke wijsheid niet los mag worden gezien van barmhartigheid jegens de naaste: "De grootste wijsheid die er kan bestaan, bestaat in het vruchtbaar verspreiden van wat men te geven heeft, wat men aan iemand gegeven heeft, juist opdat men het kan weggeven. [...] Daarom is, net zoals barmhartigheid een vriend van de wijsheid is, hebzucht haar vijand». “Er is een activiteit die, wanneer ze met de contemplatie wordt verbonden, deze niet belemmert, maar juist vergemakkelijkt, zoals de werken van barmhartigheid en vroomheid”. (Paus Franciscus, Gaudete et exsultate, n. 46).
Heilige Bonaventura, bid voor ons.
