Heilige parochianen
Heilige Franciscus van Assisi
Laten we kennis maken met een buitengewone figuur, een man die de kerk op haar grondvesten deed daveren en wiens naam nog steeds weerklinkt in de harten van miljoenen gelovigen: de heilige Franciscus van Assisi.
Franciscus, geboren als Giovanni di Bernardone rond 1181 in de welvarende handelsstad Assisi, genoot een jeugd van weelde en ridderlijke ambities. Hij was de zoon van een rijke lakenhandelaar en bracht zijn dagen door met feesten, zingen en dromen van roem op het slagveld. Maar God had een ander plan voor deze jonge man. Na een visioen en een ernstige ziekte, begon Franciscus te twijfelen aan de ijdelheid van zijn wereldse leven. Hij trok zich terug uit het feestgedruis en begon zich toe te leggen op gebed en contemplatie.
Een bepalend moment in zijn bekering was zijn ontmoeting met een melaatse. In plaats van afkeer te voelen, omarmde Franciscus de man Dit gebaar was een radicale breuk met zijn verleden en een bewijs van zijn groeiende liefde voor God en de armen. Kort daarna hoorde hij tijdens het bidden in de San Damiano-kerk een stem van het kruisbeeld die tot hem sprak: "Franciscus, ga en herstel mijn huis, dat op instorten staat." Hij vatte dit in eerste instantie letterlijk op en begon met de restauratie van de kerk, maar al snel begreep hij dat de oproep van Christus veel dieper ging. Het was een roeping om de kerk, de gemeenschap van gelovigen, te vernieuwen en terug te brengen naar de eenvoud en het Evangelie.
Franciscus legde zijn rijke kledij af en omarmde een leven van radicale armoede. Hij trok door de straten van Assisi en preekte een boodschap van liefde, vrede en bekering. Al snel verzamelde zich een kleine groep volgelingen om hem heen, mannen die net als hij afstand wilden doen van hun bezittingen en Christus wilden navolgen. Dit was het begin van de Orde van de Minderbroeders, ook wel de franciscanen genoemd.
Franciscus van Assisi is de beschermheilige van Italië, van de dieren en van het milieu, en van de vrede. Hij wordt in de kunst en iconografie voorgesteld met enkele zeer herkenbare symbolen: 1) Het bruine habijt en het koord: Dit verwijst naar zijn radicale keuze voor armoede, nadat hij afstand deed van de rijkdom van zijn vader. 2) De Stigmata: de wondtekenen van Christus. Franciscus ontving deze wonden op de berg La Verna in 1224, twee jaar voor zijn dood. 3) Dieren: Ze benadrukken zijn universele liefde en respect voor alle schepselen van God. 4) Het Tau-kruis: Voor Franciscus symboliseerde het de bekering en de overgave aan Gods wil. In de Sint-Laurentiuskerk kun je een standbeeld zien met enkele van deze symbolen.
Een bekende uitdrukking van hem is: "Predik het evangelie altijd, gebruik zo nodig woorden." Zijn leven was een levende preek. De heilige Franciscus stierf in 1226, en werd twee jaar later, in 1228, door paus Gregorius IX heilig verklaard.
Paus Franciscus zei: Ik vind spijtig dat ideologieën ons soms tot twee schadelijke fouten leiden. Enerzijds is er die van christenen die deze eisen van het Evangelie loskoppelen van hun persoonlijke relatie met de Heer, van hun innerlijke verbondenheid met Hem, van genade. Dit maakt het christelijke geloof tot een soort NGO (Niet-Gouvernementele Organisatie: een organisatie die zich inzet voor een maatschappelijk doel), en berooft het van die stralende mystiek die zo levendig werd beleefd en gemanifesteerd door Heilige Franciscus van Assisi, Heilige Vincentius a Paulo, Heilige Teresa van Calcutta en vele anderen. Voor deze grote heiligen verminderde noch gebed, noch liefde voor God, noch het lezen van het Evangelie de passie of de effectiviteit van hun toewijding aan hun naasten; integendeel. (Paus Franciscus, Gaudete et exsultate, n. 100).
Heilige Franciscus van Assisi, bid voor ons.
