Heilige parochianen
Heilige Hubertus
Beste parochianen, in dit artikel vestigen we de aandacht op een heilige wiens naam weerklinkt in onze streken, en zeker rond zijn feestdag op 3 november: de Heilige Hubertus van Luik.
Hubertus werd omstreeks 655 geboren, mogelijk in de Voerstreek of Toulouse, als zoon van een hertog. Hij leidde aanvankelijk een typisch werelds leven aan het hof, met een passie voor de jacht. Na de vroege dood van zijn vrouw, Floribana, stortte hij zich volledig op dit aardse vermaak om zijn verdriet te vergeten.
De legende die zijn leven voorgoed veranderde, situeert zich op Goede Vrijdag. Terwijl alle gelovigen de lijdensweg van Christus herdachten, was Hubertus in de bossen van de Ardennen aan het jagen. Daar stuitte hij op een reusachtig hert. Tot zijn verbazing bleef het dier stilstaan, en tussen zijn gewei verscheen een lichtend kruis. Tegelijkertijd hoorde hij een stem die hem maande zijn liederlijke leven op te geven en zich toe te leggen op het eeuwige. "Hubertus, waarom verdoe je je tijd met dit soort bezigheden? Zoek voortaan niet meer de dieren, maar de mensen!"
Deze goddelijke openbaring was een keerpunt. Hubertus verliet het hof, schonk zijn bezittingen aan de armen en trok zich terug in de eenzaamheid. Hij ging in de leer bij de Heilige Lambertus, bisschop van Maastricht, en volgde hem later op als bisschop. Hubertus bracht de bisschopszetel over van Maastricht naar Luik, waar hij met grote ijver werkte aan de kerstening van de bevolking. Hij overleed in 727. Zijn lichaam werd later overgebracht naar Andage, dat sindsdien Sint-Hubert heet.
Op afbeeldingen herkennen we Heilige Hubertus meestal door de symbolen uit zijn bekering: een jager en vooral een hert met een kruis in het gewei. Dit laatste is het centrale symbool van zijn goddelijke roeping en de bekering van zijn aardse passie naar een geestelijke missie. In de Sint-Laurentiuskerk zien we een beeld met deze symbolen en blijkbaar ook een relikwie.
Zijn levensverhaal, en dan met name het jachtaspect, maakte hem tot de patroonheilige van jagers, boswachters en houtbewerkers. Daarnaast wordt hij aangeroepen als beschermheilige tegen hondsdolheid (rabiës) en andere gelijkaardige ziektes, zoals bezetenheid.
In onze katholieke traditie is de relatie van Heilige Hubertus met de zegening van het brood zeer bekend en nog steeds levendig in Vlaanderen. Op 3 november, zijn feestdag, wordt in vele kerken en bij bakkers speciaal Hubertusbrood of 'hubkes' gezegend.
De oorsprong van deze traditie gaat terug tot de middeleeuwen. De legende vertelt dat Heilige Hubertus een kluizenaar genas van hondsdolheid door hem een stuk gezegend brood te geven. Door de eeuwen heen ontwikkelde dit zich tot een volksgebruik waarbij het nuttigen van gezegend Hubertusbrood, vaak op nuchtere maag, zou beschermen tegen hondsdolheid en andere vreselijke ziekten, zowel voor mens als dier. De Kerk heeft deze traditie opgenomen als een teken van de zegen en bescherming van God, op voorspraak van de Heilige Hubertus.
Paus Franciscus zei: “Deze missie heeft haar volle betekenis in Christus en kan alleen vanuit Hem begrepen worden. Heiligheid betekent uiteindelijk de mysteries van zijn leven beleven in eenheid met Hem. Ze bestaat erin zich op een unieke en persoonlijke manier te verbinden met de dood en verrijzenis van de Heer, door voortdurend met Hem te sterven en op te staan. Maar het kan ook inhouden dat men in zijn eigen leven verschillende aspecten van Jezus' aardse leven reproduceert: zijn verborgen leven, zijn gemeenschapsleven, zijn nabijheid tot de minsten, zijn armoede en andere manifestaties van zijn zelfgave uit liefde. De beschouwing van deze mysteries, zoals Heilige Ignatius van Loyola voorstelde, leidt ons ertoe ze in onze keuzes en houdingen tot uitdrukking te brengen. Omdat “alles in het leven van Jezus een teken is van zijn mysterie”, “het hele leven van Christus een Openbaring van de Vader is”, “het hele leven van Christus een mysterie van Verlossing is”, “het hele leven van Christus een mysterie van Recapitulatie is”, en “alles wat Christus heeft geleefd ons in staat stelt het in Hem te leven en dat Hij het in ons kan leven”.” (Paus Franciscus, Gaudete et exsultate, n. 20)
Heilige Hubertus, bid voor ons
