Heilige parochianen
Heilige Laurentius
Met trots draagt onze parochie in Lokeren de naam van de Heilige Laurentius, een martelaar wiens vlammende getuigenis van geloof en naastenliefde ons tot op de dag van vandaag inspireert.
Laurentius leefde in de 3e eeuw na Christus, een tijd van hevige christenvervolgingen onder keizer Valerianus. Hij werd geboren in Osca, Hispania (het huidige Huesca in Spanje), en reisde naar Rome, waar hij diaken werd onder paus Sixtus II. Als aartsdiaken had Laurentius een belangrijke rol in de kerk: hij was verantwoordelijk voor de zorg voor de armen en het beheer van de kerkelijke bezittingen.
Maar wat is een aartsdiaken precies? In de vroege Kerk was de aartsdiaken een van de belangrijkste functies binnen het diocesane bestuur. Hij was de leider van de diakens en fungeerde vaak als de rechterhand van de bisschop. De aartsdiaken had een breed scala aan verantwoordelijkheden, waaronder het toezicht op de armenzorg, het beheer van de kerkelijke bezittingen, en soms zelfs het waarnemen van bepaalde taken van de bisschop bij diens afwezigheid. Het was een positie die zowel administratieve als pastorale taken omvatte en die een grote mate van vertrouwen en verantwoordelijkheid vereiste. In de tijd van Laurentius was deze rol van cruciaal belang voor het functioneren van de Kerk in Rome.
Toen paus Sixtus II en andere diakens werden gearresteerd en onthoofd, eiste de keizer van Laurentius dat hij de "schatten van de kerk" zou overhandigen. Laurentius vroeg drie dagen bedenktijd. Tijdens deze dagen verzamelde hij de armen, de kreupelen, de blinden en de melaatsen van Rome. Toen hij voor de keizer verscheen, presenteerde hij hen met de woorden: "Dit zijn de schatten van de kerk."
Deze daad van onverschrokkenheid en liefde voor de armen kostte Laurentius het leven. Hij werd ter dood veroordeeld en op 10 augustus 258 op een rooster boven een langzaam vuur gemarteld. De overlevering vertelt dat hij, in een daad van buitengewone moed, tegen zijn beulen zei: "Draai me om, deze kant is gaar." Deze legendarische woorden onderstrepen zijn standvastigheid in het geloof, zelfs in het aangezicht van de meest gruwelijke pijnen. Door deze wrede dood is het rooster het meest herkenbare symbool van de Heilige Laurentius. Hij wordt vaak afgebeeld als een jonge diaken met een dalmatiek (het liturgische gewaad van een diaken), een palmtak als symbool van zijn martelaarschap, en natuurlijk het rooster.
De Heilige Laurentius is de patroonheilige van bibliothecarissen, koks, brandweerlieden, bakkers, maar ook van de armen en de zieken, vanwege zijn onbaatzuchtige zorg voor hen. Zijn feestdag, 10 augustus, wordt nog altijd gevierd en herinnert ons aan zijn moed en zijn diepe toewijding aan God en zijn medemens.
Mogen we, als parochie van de Heilige Laurentius, ons laten inspireren door zijn voorbeeld van liefde, dienstbaarheid en moed. Laten we, net als hij, de "schatten van de kerk" herkennen in degenen die onze hulp het meest nodig hebben en met een vlammend hart het evangelie uitdragen in onze gemeenschap.
Paus Franciscus zei: Vervolging is geen realiteit van het verleden, want ook vandaag lijden we eronder, hetzij op een wrede manier, zoals zoveel hedendaagse martelaren, hetzij op een subtielere manier, door laster en leugens. Jezus zegt dat er geluk zal zijn wanneer "men u op allerlei manieren belastert om mijnentwil" (Mattheüs 5,11). Op andere momenten is het een kwestie van spot die ons geloof probeert te verdraaien en ons belachelijk maakt. De weg van het Evangelie elke dag aanvaarden, zelfs als het ons problemen oplevert, dát is heiligheid. (Paus Franciscus, Gaudete et exsultate, 94).
Heilige Laurentius, bid voor ons.
