Wij zeggen dank
7. Het Missaal
We hebben het gehad over de plaatsen die we in het kerkgebouw zien. Nu zou ik het willen hebben over een concreet object dat we zien in de eucharistievieringen: het missaal.
Ik weet het, velen hebben niet de gelegenheid gehad om het te bekijken, omdat het een rood of donkergroen boek is dat meestal in de buurt van de voorganger ligt. En alsof dat nog niet genoeg is, heeft dit boek ook niet de beste faam. Voor sommigen is het een oud boek dat niet meer uit onze tijd is; voor anderen is het een boek met moeilijk taalgebruik; en voor sommige anderen is het een boek dat niet langer zou moeten bestaan omdat het ons niet de vrijheid geeft om te vieren zoals we willen.
Hoewel ik deze denkwijzen kan volgen, is mijn specifieke ervaring met dit boek anders. Ook ik die als buitenlander de taal niet volledig beheers, ik heb al de vreugde gehad te kunnen genieten van de woorden die in dit boek tot uitdrukking komen. Is het omdat ik, als voorganger, ze zelf moet uitspreken? Het zou kunnen. Er zijn vooral twee elementen van het missaal die mij hebben geholpen het belang ervan te verdiepen: 1) dat het teksten bevat van de eerste christelijke gemeenschappen; 2) dat we daarmee dezelfde gebeden kunnen bidden met gelovigen uit andere landen en dezelfde Eucharistie kunnen vieren als teken van eenheid. Nog steeds bleef hij de rijkdom van dit boek ontdekken.
En van je kant: heb je al ooit stil gestaan op de inhoud hiervan? Is er ooit een woord of gebed geweest dat je trok?
Ja, het is niet gemakkelijk, en nog meer als de uitgesproken gebeden niet goed kunnen worden gehoord. Als we erin slagen enkele woorden of gebeden naar huis mee te nemen, kunnen we telkens de Eucharistie dieper vieren.
