Smeulend vuur
Iedereen zal het wel eens meegemaakt hebben.
Het is koud. Je komt thuis en je hoopt dat de kachel nog brandt.
Helaas er is nog weinig vuur te zien. Pech dus.
Er is misschien nog een kans. Je merkt dat het vuur niet volledig is uitgedoofd.
Je legt er fijn hout bij, kotert de vuurhaard aan, je zet de schouw op trok. Je hoopt dat de vlam er terug inkomt.
Dat doet me denken aan mensen die ik tegenkom en die me zeggen, ik geloof nog wel maar naar de kerk ga ik niet meer. Ook bij hen smeult er nog een beetje geloof.
Back to Church
Een tijdje geleden vond ik op het internet volgend artikel van Pastor Gino Mattheeuws uit Anderlecht. Hij schrijft het volgende:
Onlangs hoorde ik over een project dat al een tijdje bestaat in het Verenigd Koninkrijk: ‘Back to Church Sunday’. Het project werd in 2004 opgestart door Michael Harvey. Bedoeling van het project is dat kerkgangers op een welbepaalde zondag vrienden uitnodigen om eens mee te komen naar hun kerkgemeenschap, zodat die vrienden kennis zouden kunnen maken met het evangelie en met een levende kerkgemeenschap. De kracht van dit project ligt hoofdzakelijk in de ‘persoonlijke uitnodiging’.
We hebben vaak in de Kerk de mond vol over evangeliseren. Dit gebeurt echter meestal niet met grote woorden, met affiches en campagnes, maar door persoonlijk aangesproken en uitgenodigd te worden. Ik kan er zelf van getuigen dat dit waar is. Als kind gingen wij niet met het gezin naar de kerk. We waren wel gelovig maar gingen niet ter kerke. Ik ben pas zelf naar de eucharistie beginnen gaan omdat een buurmeisje mij zei dat ik maar eens moest meekomen, wat ik toen ook gedaan heb. En zo kreeg ik de smaak te pakken, en werd zelfs kort daarna misdienaar. Op die persoonlijke uitnodiging focust ‘Back to Church’. Aan dit project doen ondertussen 25.000 kerken mee in zeventien verschillende landen. In september zullen ook in Nederland enkele kerken, zowel protestantse als rooms-katholieke, meedoen onder de naam ‘Kerkproeverij’.
Misschien is het niet onmiddellijk nodig om zo’n proeverij ook bij ons te lanceren, maar het geeft toch wel te denken.
Durf jij iemand van jouw vrienden of kennissen uitnodigen om eens mee te komen naar de viering zodat zij ook eens kunnen proeven van wat kerk zijn kan betekenen?
https://www.kerknet.be/sint-franciscus/inspiratie/kerkproeverij
En wij, zeggen wij ook “Het is wat het is” of doen we er iets aan
Neem eens een buur of kennis mee naar een misviering op een hoogdag of op andere gelegenheden zoals Eerste Communie, Vormsel, enz.
Grootouders neem je kleinkinderen eens mee naar de zondagsdienst.
Maak iemand, die niet mobiel is, wegwijs zodat hij naar de gestreamde misviering kan kijken
Neem eens iemand mee naar de kerk!
Het gebeurt nu al!
Elke week brengen vrijwilligers mensen van Emiliani naar de kerk van Sint-Anna Heirburg.
Elke week verzorgen vrijwilligers de nevendienst in de kerk van Sint-Anna Heirbrug.
Mensen met kleine kinderen kunnen zo rustig de misviering volgen en de kinderen krijgen de eucharistie op kindermaat.
Waarom zou je je kinderen en kleinkinderen niet eens meenemen naar de kerk, tijdens de week om een kaarsje aan te steken of op zondag naar de misviering.
Jong geleerd, oud gedaan!
Een schouderklopje voor ouders van jonge kinderen van paus Franciscus
“Ken je dat? Je neemt je baby, dreumes of peuter mee naar de Mis, maar relaxt is het niet.
Voor alle ouders die dit soort stress ervaren had Paus Franciscus recent een bemoedigend woord. Tijdens een avondmis in de parochie van San Giuseppe all’Aurelio in Rome zei de Paus dat de tranen van kinderen ‘de beste preek’ zijn.
Hij zei: ‘Kinderen huilen, ze zijn luidruchtig en ze stoppen niet met bewegen, maar wat mij echt irriteert is als een kind in de kerk huilt en iemand zegt dat het weg moet. Gods stem is in de tranen van een kind: zij moeten nooit gemaand worden de kerk te verlaten.’”
Daniël Van Nieuwenhuyze
