Na de bijzondere ervaring van afgelopen zondag, passen enkel woorden van dank. Na veel voorbereiding was het eindelijk zo ver: de eerste televisie-mis vanuit onze éne parochie in Lokeren en Moerbeke. En, in alle bescheidenheid, we mogen er fier op zijn! Want het was écht één parochie-gebeuren. Vanuit alle hoeken en ‘oude’ parochies waren er vele geloofsvrienden samengekomen om die nieuwe gemeenschap op te bouwen, te beleven en … om samen als één familie eucharistie te vieren.
Een woord van dank
Het noemen van namen is altijd gevaarlijk … en als er nu vergeten worden, komt dat vooral door de vermoeidheid en niet door het gebrek aan erkentelijkheid van wat iedereen gedaan heeft. Maar sta ons toe enkelen bij naam te noemen. Vooreerst een grote kracht van achter de schermen: Lieve. Als conciërge van het parochiedomein is ze een manusje-doet-al. Helpen klaarzetten, koffiekoeken ophalen, koffie maken, poetsen … een stille maar onmisbare kracht met een grote moederlijke zorg. Samen met Martine en Mieke was een goed team gevormd dat op vrijdag de kerk heeft gepoetst. De kerk lag er uitermate proper bij, maar was ook stijlvol en stemmig gesierd met mooie bloemen. Die bloemsierkunst werd verzorgd door Mariette en Irène. De zware podiumelementen en de schikking van de stoelen werd (letterlijk) gedragen door Yves, René, Romain, Beni, Lucien, Erik, Liesbeth en Mieke. Op dat grote koorpodium (dat nog te klein was!) namen maar liefst 75 koorleden plaats: koorleden van parochiekoren maar ook heel wat vrijwillige zangers en zangeressen. Kristien dirigeerde enthousiast en aan het orgel was Jo paraat met mooie klanken en begeleiding. Wat zouden we doen zonder de kosteres Lea die ervoor zorgde dat al het liturgische vaatwerk blonk, dat de kleden netjes uithingen en dat de sacristie er zoals steeds piekfijn bijligt? Zij ontfermde zich ook over de misdienaars: Lies, Anneleen, Johannes, Klaas, Samuel en Kieran. De Dienst van het Woord werd verzorgd door Hilde, Rita, Luk en Eddy. En de gaven werden aangebracht door Rita, Rosa, Carine, Petra, Wouter en Daniël. De mooie foto’s bij dit verslag zijn van onze goede en trouwe Kerk&Leven-reporter Geert. Op de receptie waren er vele helpende handen, onder andere Agnes, Chris, ...
Met velen hebben we dit voor elkaar gekregen!
Kijkend Vlaanderen
Dat alles maakt dat we eigenlijk 71 000 keer dank moeten zeggen, want gemiddeld kijken er zoveel kijkers naar de eredienst op de VRT. Die dank werd ook geuit via de telefoon. Kijkers konden na de tv-mis telefoneren naar de dekenij waar pr. Herbert een uur permanentie moest verzekeren (en daardoor ontbrak op de receptie). Heel wat bellers waren oprecht geraakt door de mooie viering met een fijne, biddende gemeenschap en verzorgde zang. Een pluim op de hoed van velen. Uit die telefoongesprekken blijkt ook dat heel veel mensen in eenzaamheid (en verdriet) hun geloof op die manier kunnen en mogen beleven en ze voelen zich écht gesterkt door ons gebed. Zo waren wij echt wat “vissers van mensen” afgelopen zondag …
De nieuwe parochie
Maar eigenlijk … die tv-toestanden zijn maar bijzaak. Waar het echt om draaide is dat we als gemeenschap zijn samengekomen. Een gemeenschap over de grenzen heen. We hebben elkaar de hand gereikt, we hebben er iets moois van gemaakt en de Heer mogen ontmoeten in de tekenen van brood en wijn. We zijn écht Kerk geweest zoals Hij het bedoelde. Verzameld in zijn naam als broers en zussen van dezelfde Hemelse Vader. “In onze groei naar een nieuwe parochie mogen we hier vandaag als één gemeenschap eucharistie vieren. Daartoe roept de Heer ons immers élke dag. Om een gemeenschap te zijn die zijn ‘goed nieuws’, zijn ‘blijde boodschap’ uitdraagt en gestalte geeft”, zo klonk in de inleiding. En bij de zegen: “Jezus spreekt ook vandaag tot ons hart, zo deed Hij het gisteren en zo zal Hij het ook morgen doen. Laten we gehoor geven aan zijn roepstem. Laten we luisteren naar zijn blijde boodschap en leven vanuit de vreugde die Hij ons schenkt.”
De vreugde van de Heer
Die blijdschap van zijn Evangelie, die diepe vreugde hebben we zeker mogen ervaren. Dankbaar zijn we dan ook voor allen, werkelijk allen, die voor en achter de schermen hebben meegewerkt. Laten we moedig verder gaan op deze weg en zo Kerk zijn, Godsvolk-onderweg, vandaag – morgen en alle komende dagen!
Herbert
