STARTVIERING NIEUW PASTORAAL JAAR
De droom van één parochie waarmaken
Afgelopen zondag verzamelden heel wat mensen vanuit de verschillende gemeenschappen die onze parochie in Lokeren en Moerbeke telt in de Sint-Annakerk om samen de start van het nieuwe werkjaar te vieren en Gods zegen te vragen. Het was een gedragen viering met – opnieuw! – een stemmig gelegenheidskoor o.l.v. Kristien en Jo aan het orgel, misdienaars en lectoren van overal. Het was deugddoend om met velen samen te zingen en te bidden. De nieuwe parochieploeg werd aangesteld tijdens de viering en nadien konden we elkaar ontmoeten bij een drankje. Voor wie er niet bij kon zijn geven we graag enkele foto’s en de homilie weer, samen met de bezinningstekst na de communie.
De Thora als bijsluiter van het leven
In de eerste lezing hoorden we hoe Mozes tot het volk spreekt over de voorschriften en bepalingen, de geboden van de Heer. Doorgaans wordt er in Bijbelse termen gesproken over de Thora, “de wet”. Een woord dat ons vies in de mond smaakt. Want een wet is een regel waaraan we ons, willen of niet, moeten houden. Wetten voelen soms aan als straffen omdat ze begrenzing opleggen of ons gedrag (bij)sturen. Bijbels gezien is de Thora of de Wet echter iets heel anders. “De Thora is een ‘wegwijzer’, een ‘levenswijzer’ om Gods plan met zijn schepping te helpen realiseren. Je zou het woord vrij kunnen vertalen met ‘hoe te leven’ of ‘wegwijzer ten leven’. De Thora is als het ware een ‘gebruiksaanwijzing’, een ‘bijsluiter’ bij het leven”*, een leven waartoe wij allen geroepen zijn om het te leiden in liefde als verbondspartner van God. Want ook wij leven in het verbond dat God met zijn volk gesloten heeft en dat door Jezus tot een “nieuw” verbond gemaakt is. Dat vieren we elke keer als we samenkomen om in gemeenschap te luisteren naar zijn Woord en de eucharistie te vieren. Vandaag, op de eerste zondag van het nieuwe pastorale werkjaar, willen we dat heel uitdrukkelijk doen. Als één gemeenschap, één grote familie van christengelovigen hier in Lokeren en Moerbeke – onze parochie. Die gemeenschap wil voor ons zijn als de Thora: een wegwijzer ten leven.
Geen vreemden maar vrienden
In die gemeenschap vieren we ons geloof en voeden we ons aan de bron van eeuwig leven die Christus wil zijn. In die gemeenschap vinden we de kracht om in het eigen leven en in de eigen buurt te getuigen door woorden en daden van ons christenzijn. Door te verkondigen waar we voor staan en wat we geloven, door te handelen in naastenliefde, door aanwezig te zijn waar men ons nodig heeft. In die gemeenschap zijn we geen vreemden voor elkaar want ook al komen we vanuit verschillende hoeken, straten en pleinen van Lokeren en Moerbeke: wat ons hier tot één familie maakt is het Vaderschap van God, het broeder-zijn van Jezus zijn Zoon en de vurige liefdesband van de heilige Geest. “In Godsnaam” zijn wij broers en zussen van elkaar … geen vreemden, geen dienaars maar vrienden; naar het Woord van de Heer.
Gemeenschap onder druk
Die gemeenschap staat vandaag erg onder druk. De Kerk in Vlaanderen gaat doorheen een woelige periode waar door ontkerkelijking en vergrijzing onze gemeenschap steeds kleiner wordt. Sinds een paar jaar wordt daarom terecht ingezet op die nieuwe parochie. Een nieuwe vorm en manier van gemeenschap vormen dan zoals we tot voor vrij kort gewoon waren te doen: elk onder de eigen kerktoren. De structuren van parochies en dekenaten werden na ernstig overleg sinds 2014 in 2016 herschikt. “Structuren vernieuwen is één zaak. Ze zijn belangrijk om een nieuwe toekomst mogelijk te maken. Maar het gaat natuurlijk niet in de eerste plaats om de structuren, maar wel om het leven daarbinnen. De nieuwe parochie wil allereerst een beweging zijn en een gebeuren”**, zo schreef onze bisschop in zijn brief van januari 2016.
Leven geven en vrucht dragen
Die gedachte willen we vandaag vooropstellen, bij velen leeft immers de idee dat er hervormd wordt, enkel omdat er minder priesters zijn, of enkel omdat de kerk moet besparen, of enkel omdat het bisdom en de pastoors dat willen. In alle eerlijkheid: het is niets van dat alles … de uitdagingen en kansen die voor ons liggen willen het geloofsleven binnen de gemeenschap versterken en aanwakkeren – borg stellen voor de generaties na ons. Dit kan – gezien onze kleinheid en broosheid – niet meer overal, in elke kerk op elke zondag. Daarom kiezen we voor minder vieringen opdat waar we samenkomen we met velen mogen zijn en kracht vinden bij elkaar – in een levendige gemeenschap die dragen en verdragen kan … in een levendige gemeenschap die rijke ondergrond is waaruit het gezaaide Woord kan opschieten en vrucht dragen: dertig-, zestig-, ja: honderdvoudig! In een levendige gemeenschap waar men niet overvraagd is maar waar men samen kan en durft werken aan die Kerk van morgen, onze gemeenschap, onze “nieuwe” parochie.
Hoopvol kijken naar de toekomst
Het is durven kiezen voor de toekomst, met de pijn om het afscheid van een verleden waarin we ons zo thuis voelden. Het is durven kiezen voor het onzekere, zoals het volk dat met Mozes en door hem geïnspireerd door de woestijn trok – op weg naar een hun beloofd land van melk en honing. Het is durven vertrouwen op de goede Geest van God dat we door deze “Helper in de tijd” gesterkt ook onze weg gaan. Vandaag, anders dan gisteren en met een morgen die onbekend is … maar vol vertrouwen omdat we mogen weten: ik wandel niet alleen. Met mij wandelt de Heer en zijn volk – mijn familie. Zo een parochie willen we zijn, daaraan willen we bouwen. Samen – vrouwen en mannen, jong en oud … wij allen hier in onze éne gemeenschap en parochie van Lokeren en Moerbeke.
Deken Geert & priester Herbert
* CCV GENT, Met een naam en een gezicht, p. 52-53.
** L. VAN LOOY, Over de toekomst van dekenaten en parochies in het bisdom Gent, brief van 16/17 januari 2016.
