Nee, we willen niet alvast vooruitblikken naar dat moment waarop we afscheid nemen van het voorbije jaar en mekaar het beste toewensen voor het nieuwe dat voor de deur staat.
Oud en nieuw zijn eerder twee begrippen waar we in ons geloof en in de Kerk continu mee bezig zijn.
“Oud” in de Bijbel
In de Bijbel vinden we veel fragmenten terug die ons op het oude wijzen. Zo kunnen we herinnerd worden aan het natuurlijk respect voor de ouderen: ‘de oudsten zaten bij hem…, verbond der voorouderen…, zijt uw ouderen gehoorzaam in de Heer, want dat is recht….’. Een andere keer worden we verondersteld de oude woorden te blijven gedenken: ‘iemand die Mij liefheeft die zal Mijn woord bewaren…, de woorden van dit boek bewaren, een tijd om te bewaren…’ Of ze laten ons de eeuwigheidswaarde beseffen: ‘dan zal ik gedenken aan Mijn verbond…, eeuwig zijn verbond gedenken…, de daden van de Heer gedenken…’.
Nog elders worden we uitgelegd dat als we geloven, God zelf ons zal bewaren: ‘uw geloof heeft u behouden, de heer zal u bewaren...’
“Nieuw” in de Bijbel
Maar zo mogelijk nog vaker vinden we in de Bijbel verwijzingen naar het nieuwe. Mensen horen van iets nieuws: ‘hoorden een nieuw lied…’ Er is verwachting naar iets nieuws: ‘indien de Heer wat nieuws zal scheppen…, nieuwe hemel en nieuwe aarde…’ Of het nieuwe is al aangevat: ‘nieuwgeboren heer…, Ik maak alle dingen nieuw…’ Of we worden aangespoord om zelf nieuw te worden: ‘bekleed u met de nieuwe mens…, zingt hem een nieuw lied…’
Het is God zelf die het nieuwe wil.
Zo lezen we het reeds in Jesaja 43:18-19:
‘Maar dat is nog niets vergeleken met wat Ik nu ga doen!
Want ik ben iets heel nieuws van plan.
Kijk, Ik ben er al mee begonnen. Ziet u het niet?’
Of zoals het bezongen wordt in de tekst van Huub Oosterhuis:
‘Blijf niet staren op wat vroeger was.
Sta niet stil in het verleden.
Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen
het is al begonnen, merk je het niet?’
Uitgedaagd als christen
Als christen worden we dus uitgedaagd om altijd die dubbele oriëntering te hebben: bewaren en gedenken wat ons al zo veel eeuwen wordt doorverteld: van een God die een verbond heeft met ons en die zichzelf uit liefde heeft gegeven in Zijn zoon. Maar terzelfdertijd moeten we altijd de blik op het nieuwe, op de toekomst hebben. We mogen niet in het verleden leven, we moeten bereid zijn telkens een nieuw lied te zingen en het lied aan te passen aan de nieuwe tijd.
Uitgedaagd als gemeenschap
Ook als christen gemeenschap in de oude parochies maken we diezelfde uitdaging mee. Er waren gemeenschappen waar de boodschap al heel lang doorverteld werd en waar we veel mensen dankbaar mogen voor zijn. Terzelfdertijd staat de vorm van de oude gemeenschappen onder druk door de verdere vergrijzing en het verder afkalven van het aantal kerkgangers. Ook als gemeenschap mogen we niet in het verleden leven en moeten we inzien dat gemeenschap gewoon daar is waar mensen in Jezus naam samenkomen.
Uitgedaagd als parochieploeg
Ook als parochieploeg weten we ons geplaatst voor diezelfde uitdaging. Het liefst van al konden we verzekeren dat de boodschap overal nog heel lang kon blijven doorverteld worden. Maar terzelfdertijd moeten we een eerlijke open blik op de toekomst houden en onder ogen zien dat de gemeenschap kleiner wordt. Het stelt ons voor moeilijke keuzes want we zijn dankbaar voor de inzet van velen in die oude parochies. Terzelfdertijd proberen we te zoeken hoe we kleiner wordende gemeenschappen kunnen samenbrengen om beter het nieuwe te kunnen zien.
In gesprek
We begrijpen dat het nooit makkelijk is om uit te leggen waarom we niet enkel alles proberen bewaren zoals het is en willen graag begrip opbrengen dat velen onder ons het er wel eens moeilijk mee hebben. We begrijpen dat we hierover verder in communicatie moeten gaan met jullie als gemeenschap. Zo willen we jullie graag af en toe via dit parochieblad informeren over welke uitdagingen we in onze nieuwe parochie willen aangaan. Maar het zou goed zijn mochten we ook ter plekke het gesprek kunnen aangaan met mensen in de ‘oude’ parochies. We hopen jullie te ontmoeten als we in de komende tijd naar één van die ‘oude’ parochies trekken.
Aandacht voor …
Een van die uitdagingen die ons als christen en als parochieploeg moet bezighouden is de diaconie. Aandacht hebben en zorgen voor de kleine mens: zieken, rouwenden, mensen in armoede bij ons en veraf, vluchtelingen,… Hiertoe willen we zoeken hoe we mensen uit onze grote nieuwe parochie in een werkgroep kunnen samenbrengen om deze christelijke taak verder gestalte te geven. Misschien iets voor jou?
Toekomstgericht
Een andere uitdaging als christen en als parochieploeg is die blik op de toekomst, op het nieuwe te hebben. We moeten zoeken om jonge mensen bij al onze initiatieven te betrekken als we willen dat het geloof ook in de toekomstige generatie een betekenis zou hebben. Ook als dit betekent dat deze jongeren eigen vormen en stijlen meebrengen. Hoewel we aan het begin van dit werkjaar als parochieploeg aangesteld werden moeten we ook tussentijds ruimte durven laten voor vernieuwing. In onze parochie is er immers nog ruimte open voor jongeren en jonge gezinnen, wat kan doorgroeien naar een engagement in onze gemeenschap. Misschien heeft God ook jou op het oog maar merk je het nog niet? Steeds welkom om te zoeken of we samen dat aan dat nieuwe verhaal kunnen schrijven.
