Waarom altijd de Heirbrug?!
Misschien heb jij het jezelf ook al eens afgevraagd. Of werd de vraag aan jou gesteld. Waarom altijd dààr en nooit eens hier? Waarom wel bij hùn en nooit bij òns? Begrijpelijke vragen en gevoelens in de groei naar die nieuwe éne parochie van Lokeren en Moerbeke waar we niet zomaar overheen willen stappen.
Vooreerst dienen we de kwatongen van antwoord. De keuze voor de kerk van de Heirbrug is geen uitsluiten van andere groepen/kerken/oude parochies. Het is dus géén keuze op basis van de vierende gemeenschap die er op zondag samenkomt.
Waarom dan wel daar? In de meimaand van 2016 zijn wij een paar keer samengekomen om over de nieuwe parochie te dromen, spreken en plannen. We zochten naar een goede locatie waar iedereen vrij vlot terecht kon, vanuit elke hoek. Een kerk, niet te groot maar groot genoeg, waar we snel en vlot gemeenschap konden vormen. Wij zijn er van overtuigd dat de Sint-Annakerk daartoe het meest geschikt is:
Mensen van buiten Lokeren moeten de stad niet in …
Er is een ruime parking en parkeergelegenheid aan de N70 …
De kerk heeft een ideale grootte om snel te voelen dat we met een gemeenschap zijn: er zijn geen zuilen die het zicht wegnemen of waarachter men zich kan verstoppen om toch maar niet bij de rest te (willen) horen.
Er is vlakbij een zaal waar we na vieringen elkaar kunnen ontmoeten …
Zijn daarom alle andere kerken afgeschreven? Zeker niet. Maar met de nieuwe parochie willen we elkaar ontmoeten op één plaats en zo onze mensen – maar ook nieuwe mensen uit Lokeren of Moerbeke of van daarbuiten – de weg leren vinden. Wie steeds verhuist verliest op den duur de weg.
Werken aan gastvrijheid! Dat staat voorop in de groei naar de nieuwe parochie en de discussies over waarom daar wel en hier niet … vraagt veel energie die we misschien beter investeren in het elkaar ontmoeten en leren kennen opdat we geen vreemden meer zouden zijn voor elkaar. Dat we in die ene kerk samenkomen als één parochie over de oude grenzen van oude parochies heen wordt ook duidelijk doorheen de liturgie. Lectoren, misdienaars, koorzangeressen en koorzangers: we zitten er allemaal door elkaar als een (nieuwe) familie met Christus als gastheer.
Wie afwezig is op zulke momenten mist veel … Veranderen is nooit makkelijk (en zal het ook nooit zijn), maar laten we samen hoopvol bouwen aan de toekomst en deze weg samen – als één gemeenschap gaan. In vieren, bidden, dienen, getuigen en samen zijn.
Deken Geert en Priester Herbert
