Zoals je weet doen er 3 adventskaarsen de ronde doorheen onze parochie. Bij de deelnemers is er veel enthousiasme omtrent deze adventsontmoetingen. Enkele dagen geleden verhuisde één van de kaarsen van Carine en Luc naar Patrick en Lut. Een impressie van deze verhuis en dit gebeuren:
Bij de aankondiging van dit adventsgebeuren, was ik meteen gewonnen voor dit initiatief. Reeds van bij het begin van de advent dacht ik dikwijls bij mezelf ‘waar zou de kaars nu ergens zijn?’ Het werd een spannend en ook een beetje ongeduldig wachten op het ‘verlossende’ telefoontje dat de adventskaars mijn richting uitkwam.
Maar dat wachten symboliseert tegelijk ook het wachten op de komst van Jezus op Kerstdag en dat is toch wat we doen tijdens de advent.
Zondagavond 11 december kreeg de ‘reizende’ adventskaars een heel bijzonder plaatsje in onze huiskamer… enkel de lichtjes van de kerstboom en het vlammetje van de kaars… hartverwarmend en heel bijzonder.
Dinsdagavond 13 december, het ‘doorgeefmoment’, waar ik met een dubbel gevoel tegenaan keek, want op die korte tijd dat haar vlammetje ons huis ‘verwarmde’, was ik aan de kaars gehecht geraakt, ze werd ‘een deel van het geheel’.
Met spijt in mijn hart reisde de adventskaars van Eksaarde naar Moerbeke, naar haar nieuwe thuis.
De ontvangst was zo hartelijk en welgemeend, dat ik de kaars met een gerust hart bij de nieuwe eigenaar aanstak, symbool dat ‘het licht van de Advent in de donkere dagen’ doorgegeven wordt. Met een mooi adventsgebed uit het gebedenboekje werd het een echt zinvolle adventsontmoeting.
‘Samen op weg naar Kerstmis’, een intense tocht begeleid door de reizende adventskaars met eindbestemming ‘Kerstdag’ waarop haar lichtje bij het kerstekind en voor iedereen mag schijnen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.