Een Koning wordt geboren!

Christus Koning

De tijd vliegt. Nog maar enkele weken geleden vierden we “Christus, Koning van het heelal” en volgende zondag steken we al de derde kaars op de adventskrans aan! Hoewel het hoogfeest van Christus Koning het einde van het liturgische jaar betekent, toch brengt het me elk jaar opnieuw al helemaal in de advents- en kerststemming. Het koningschap dat ons in de lezingen van dat feest wordt toegezegd doet me steevast denken aan een liedje dat we in de lagere school tijdens de kerstperiode zongen: “Een koning wordt geboren, een koning! Heb je het al gehoord? Hij kwam op aarde wonen als baby’tje zo klein. Voor alle mensen ook voor jou, wil Hij dé Koning zijn!”

Koning zonder land

Hebben we eigenlijk wel een koning nodig? Kan je jezelf kritisch afvragen. Één koning voor ons Belgenland zal toch wel voldoende zijn?! … Maar Hij – Jezus – wil geen gewone koning zijn. Geen koning die beperkt is door de grenzen van een land of de wetten die er gelden. Zijn Koningschap is grenzeloos en zijn koninkrijk kent maar één wet. De wet van de liefde die Hijzelf uniek heeft voorgeleefd doorheen het dubbele gebod: liefde tot God en liefde tot de naaste. Dat, en niets meer of minder, is de grondwet waarop zijn universele rijk zich gegrondvest mag weten. De Koning die Jezus wil zijn, is – volgens de profetie van Jesaja – bovendien een heuse Vredevorst (Js 9,5). En is dat nu niet uitgerekend datgene wat we broodnodig hebben in deze tijd, in onze wereld? Vrede onder de mensen. Echte vrede die veel meer is dan de afwezigheid van dreiging of ruzie. Vrede is niet alleen het passief ondergaan van een situatie zonder haat of geweld. Vrede vraagt ook onze dagelijkse inzet zodat die vrede kan blijven bestaan en groeien. Noem het bouwen aan het vredesrijk, het Rijk van God.

De advent als weg naar dat koninkrijk

Daarom bereiden we ons vier zondagen voor. Want in de Kerstnacht mogen we vieren dat die Koning geboren wordt. Voor u en voor mij, maar vooral in u en in mij. En dan komt het er op aan om zijn Rijk te laten zien aan de mensen waar we dagelijks mee samenwonen. Niet triomferend en betweterig getuigen. Maar wel onbescheiden en dus genereus de blijde boodschap zaaien in woorden maar vooral in daden van naastenliefde. Zo bewerkstelligen we immers die diepe vrede waar Jezus Koning van is. Zoiets vraagt kracht en inspiratie. Vitamientjes die we nu in deze weken mogen opdoen. De advent is dus niet gewoon afwachten, “op het gemakske”, tot het 25 december is en alles vanzelf wel gebeuren zal! Het is een pro-actieve periode: het is reikhalzend uitkijken, het is ongeduldig aftellen naar dat wonderlijke gebeuren. De lezingen zetten ons daartoe stevig op weg en willen ons voorbereiden. Traditioneel worden we door de profeten, door Johannes de doper en door Maria begeleid op onze adventstocht. Zij zijn onze gidsen. De profeten werden in hun tijd gekweld door tal van dreigingen van binnenin als van buitenaf het volk. Daarom klinken hun woorden voor ons vandaag zo actueel. Zij roepen het volk op om moed te houden, om niet toe te geven maar uit te kijken naar de Koning van de Vrede. De stad van de Vrede die uiteindelijk zal zegevieren. Johannes de Doper plaatst zich volledig op deze lijn. Hij is de wegbereider. Diegene die de Heer voorafgaat en de harten wil klaarmaken Jezus te ontvangen. Roept hij in een woestijn of vindt hij vandaag een hart dat luistert? En tot slot is er Maria. Haar bereidheid, haar ja-woord, vormt het grote voorbeeld voor ons. Durven we nog “ja” zeggen op de komst van de Heer? Durven we “ja” zeggen tegen die Vredevorst en durven we dan ook leven naar dat ja-woord?

Die Koning is dichtbij!

Soms gebeurt het, bij jong en oud, dat dit Rijk van Vrede, dat die Vredevorst heel nabij is, tastbaar nabij is. En daarvoor moet het niet altijd Kerstmis zijn. Samen met de Chiro Sint-Anna vierden we bijvoorbeeld op Christus Koning samen de eucharistie. Het thema van de vrolijke viering was “Geef kleur”. Maar de actualiteit van de terreurdreiging legde echter heel wat somberheid in het gemoed. Maar zoals de profeet Daniel opriep te geloven in die Koning, hebben we dat ook met de vierende gemeenschap geprobeerd. Na de viering lieten we tientallen ballonnen op die kleur geven, maar ook hoop en bemoediging. Tientallen gekleurde ballonnen als signaal dat uiteindelijk de vrede tussen mensen, dat de liefde van God het wint op al de rest. En hoe bemoedigend was het dat bij de chiromeisjes, maar ook bij ouders en andere parochianen op Facebook deze hoopvolle boodschap ondersteund werd met foto’s van die gekleurde ballonnen. Iets kleins en eenvoudigs, het lijkt misschien banaal, maar toch met een grote betekenis. Zo is het ook over een paar zondagen bij Kerst. Iets kleins en eenvoudigs, een kindje in doeken gewikkeld. Maar in zich draagt dat Kind de toekomst en de hoop van een heel volk, tot op vandaag. Laten we dus aftellen en toeleven naar die nacht waarin ons hart zingen mag: “Hoe kan ik hem dan vinden, die koning? Weet jij misschien de weg? Die Koning is dicht bij je, je hoeft niet ver op reis. Laat hem in het krib’je van je hart, dan wordt het een paleis!”

pr. Herbert

herbertvds@gmail.com