Op de laatste zaterdagnamiddag van januari hadden we een afspraak met moeder-overste van de Clarissen (in de Brugstraat). Zij getuigde vol enthousiasme over haar roeping en werk; over haar opleiding als kloosterzuster. Ze benadrukte dat we ‘blije’ mensen moeten zijn, dankbaar om wat we gekregen hebben en de aansporing om te bidden:
“Een weesgegroetje is toch niet veel, hè ?”
Zij vertelde over het werk en de inzet van de zusters in het onderwijs... Dat zij tevreden is dat zovelen hun werk verder zetten. Als het in de kloosterkapel al niet stil was met de 23 kandidaat-vormelingen en hun begeleiders... was het indrukwekkend om haar keuze voor slotzuster te horen. Na deze rijke getuigenis trokken we naar het woonzorgcentrum ‘Ter Engelen’ waar de handen letterlijk uit de mouwen werden gestoken: de kinderen hielpen de medewerksters van ziekenzorg en personeel bij het ronddelen van de lekkerruikende en smakelijke wafels bij de bewoners. Jong en oud – tussen 10 en 100 jaar – genoten van elkaars gezelschap. Nadien volgde de onvermijdelijke opruim en afwas... Dat was geen probleem. De vormselcatechisten en ziekenzorgwerksters werden zeer goed door het verzorgend personeel ‘gesoigneerd’... met koffie en wafel. Op het einde van de activiteit werden de kinderen en begeleiders nog getrakteerd op een koel drankje. Ook onze seminarist Mathias keek ernaar en zag dat het goed was... Dit ‘smaakt’ naar nog... Catechetische inzet op z’n best!
Met speciale dank aan de begeleiders van het WZC en Ziekenzorg.
